Φαντάσματα: Μεταφυσική, παραισθήσεις ή πραγματικότητα;;;

Έχετε δει ποτέ φάντασμα; Μήπως έχετε νιώσει μία « απόκοσμη παρουσία» δίπλα σας; Ίσως δεν πρόκειται για μεταφυσικές εμπειρίες, ούτε όμως είστε και τρελοί! Όπως πολλοί άνθρωποι μετά από ακρωτηριασμό βιώνουν την εμπειρία ενός «άκρου φαντάσματος», κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσατε να βιώσετε την παρουσία ενός ολόκληρου φαντάσματος, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο νευροεπιστήμονας Peter Brugger, από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ζυρίχης. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να προκληθεί από εγκεφαλική βλάβη, ωστόσο μπορεί να προκληθεί και από έντονα συναισθήματα. «Πολλοί υγιείς άνθρωποι έχουν εμπειρίες με φαντάσματα και δεν παρουσιάζουν εγκεφαλικές βλάβες», εξήγησε ο Brugger. Οι φυσιολογικοί εγκέφαλοι μπορούν εύκολα να εξαπατηθούν από μία «κίνηση» που συμβαίνει σε απόσταση.

Τα φαντάσματα αυτά μπορεί να είναι αποτελέσματα δυσλειτουργιών στους λοβούς, όπου συγκεκριμένα κέντρα βοηθούν τον εγκέφαλο να διακρίνει το σώμα από το χώρο που το περιβάλλει, ωστόσο μπορεί να «εμφανιστούν» και σε κανονικούς εγκεφάλους, ως αποτέλεσμα ισχυρών συναισθημάτων, όπως ο έντονος φόβος, η θλίψη ή η χαρά.

Συγκεκριμένα, ο Brugger αναφέρει το πείραμα της αυτόματης γραφής, κατά το οποίο οι συμμετέχοντες υποστήριξαν ότι άλλες «οντότητες» έλεγχαν τα χέρια τους, προκειμένου να γράψουν συγκεκριμένα μηνύματα.

«Αν τα χέρια κάποιου, δεν υπακούν στις εγκεφαλικές εντολές, τότε ο εγκέφαλος πρέπει να κατασκευάσει μία ερμηνεία για αυτό το φαινόμενο (το αποδίδει σε άλλες οντότητες)», εξήγησε.

Για τις ανάγκες της μελέτης, ο Brugger και οι συνεργάτες του, πειραματίστηκαν με 8 παγκοσμίου φήμης ορειβάτες, που είχαν φτάσει σε υψόμετρο 27.000 ποδών, χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο. Όλοι τους ανέφεραν και μάλιστα συχνά «παρουσίες» δίπλα τους, αλλά και εμπειρίες εκτός σώματος.

«Τα φαντάσματα είναι παραισθήσεις, που προκαλούνται λόγω πρόσκαιρων ή μόνιμων δυσλειτουργιών του εγκεφάλου. Ωστόσο, ακόμη και οι παραισθήσεις θα πρέπει να ερμηνεύονται», αναφέρει ο Brugger.

Σύντομα μία μελέτη του σχετικά με το φαινόμενο αυτό, θα δημοσιευτεί στην επιθεώρηση New Scientist.

Πηγή