Η ελίτ που έμεινε γνωστή ως Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
Γιατί όμως τόση μυστικότητα; Είναι επιβεβλημένη, ισχυρίζεται το κλαμπ, για να μπορούν οι συμμετέχοντες να συζητούν χωρίς να έχουν το βλέμμα στραμμένο στο τι θα καταγράψει ο Τύπος. Είναι συνωμοσιολογική, ορκίζονται οι φανατικοί πολέμιοι της Λέσχης που σηκώνει τόση συζήτηση όσο λίγοι θεσμοί αυτού του κόσμου...
Τι είναι επισήμως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
Το «off-the-record» της συνάντησης και η πλήρης ανωνυμία των συμμετεχόντων θα μπορούσαν να εγγυηθούν την καλύτερη κατανόηση των περίπλοκων δυνάμεων που επηρέαζαν τα έθνη της Δύσης στη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο: αυτό τουλάχιστον ήταν το πρόσχημα για τα απόκρυφα πρακτικά των συζητήσεων που εκτυλίχθηκαν και συνεχίζουν να εκτυλίσσονται κάθε χρόνο πίσω από τις σφαλιστές πόρτες των συνεδρίων.
Παρά το γεγονός βέβαια ότι τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί (το «τυράκι» πίσω από τις συναντήσεις των ηγετών της αντι-σοβιετικής Δύσης), τα ετήσια συνέδρια συνεχίζονται, καθώς -όπως μαθαίνουμε από την ίδια τη Λέσχη- τα πιεστικά προβλήματα του παγκόσμιου εμπορίου και της ανεργίας, της νομισματικής πολιτικής και των επενδύσεων, των οικολογικών θεμάτων και της διεθνούς ασφάλειας παραμένουν και καλούν σε συλλογικότερες λύσεις.
Το αμερικανο-ευρωπαϊκό forum έχει λοιπόν -κατά δήλωσή του- κάθε λόγο να συναντιέται, προάγοντας τον διάλογο: κάθε χρόνο, 120-150 προσκεκλημένοι της Λέσχης, από πολιτικούς ηγέτες, βιομηχάνους και εφοπλιστές μέχρι ειδικούς στους ακαδημαϊκούς τομείς της Οικονομίας, του Εμπορίου, του Τύπου κ.λπ., συζητούν μυστικά για τις νέες τάσεις και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ενωμένη πλέον Δύση.
Γιατί την κατηγορούν;
Αν θέλουμε να τους προσφωνήσουμε με μια φράση, όλοι αυτοί είναι συγκεντρωτικά οι άνθρωποι που κυβερνούν την οικουμένη! Οι αποφάσεις τους επηρεάζουν κάθε άνθρωπο στον πλανήτη και σφραγίζουν την τύχη του. Για μια τόσο σημαντική παγκόσμια συνάντηση όμως, τα συνέδρια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ περνούν κάθε χρόνο στα «ψιλά» των ειδήσεων, με τον Τύπο να αποσιωπά βολικά το γεγονός.
Ποιοι συμμετέχουν δεν είναι γνωστό, τι συζητούν δεν είναι γνωστό, ποιος οργανώνει (και πληρώνει) τα συνέδρια δεν είναι γνωστό, την ώρα που και οι συμμετέχοντες φαίνεται να δεσμεύονται για τη μη αποκάλυψη των πρακτικών των συναντήσεων. Όλη αυτή η ερμητικότητα έχει πυροδοτήσει την πεποίθηση ότι η Λέσχη είναι μια μυστική κοινότητα της διεθνούς ελίτ που κυβερνά τον κόσμο πίσω από κλειστές πόρτες και έξω φυσικά από κάθε έννοια δημοκρατικότητας και νομιμότητας.
Σε ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ του BBC αποκαλύφθηκε μάλιστα σχετικά πρόσφατα ότι η απόφαση για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης φάνηκε να πάρθηκε για πρώτη φορά στο πρώτο συνέδριο της Λέσχης το 1954!
Κριτική και πάλι κριτική
Και βέβαια σε όλο αυτό συντελεί η απόλυτη μυστικότητα των διεργασιών. Η τηλεφωνική επικοινωνία γίνεται πάντα μέσω μιας απρόσωπης γυναικείας φωνής, με τον τηλεφωνητή να σε καλεί να αφήσεις το μήνυμά σου. Τίποτα δεν σε πληροφορεί ότι τηλεφώνησες στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και όχι σε κάποιο τυχαίο σπίτι. Πίσω όμως από την ταπεινή αυτή υποδοχή, στρογγυλοκάθεται μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες συμμαχίες των καιρών μας.
Αυτός ο μανδύας μυστικότητας είναι που διαχωρίζει τα τεκταινόμενα της Λέσχης από τις ετήσιες συναντήσεις των άλλων διακεκριμένων οργανισμών, όπως του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) για παράδειγμα. Οι δημοσιογράφοι δεν επιτρέπονται στις εγκαταστάσεις που φιλοξενούν τη συνάντηση, τα λεπτομερή πρακτικά δεν φέρουν ποτέ ονόματα, λέξη δεν βγαίνει από τα σφραγισμένα στόματα των συμμετεχόντων.
Πώς λοιπόν να μην πάρουν πάσα οι συνωμοσιολόγοι και να θεωρήσουν πως το ερμητικό αυτό γκρουπ κανονίζει τις τύχες του κόσμου; Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ έχει κατηγορηθεί για τα πάντα, αφού για να συμμετάσχει κάποιος στις διεργασίες της πρέπει να είναι ηγέτης κράτους, πρόεδρος διεθνούς οργανισμού ή διευθύνων σύμβουλος πολυεθνικής επιχείρησης ή τραστ τραπεζών.
Ο περίφημος βρετανός οικονομολόγος και καλεσμένος της Λέσχης, Will Hutton, είχε σχολιάσει παλιότερα για τη μυστικότητα: «Η συναίνεση που εγκαθιδρύεται είναι το σκηνικό μέσα από το οποίο οι πολιτικές γίνονται παγκόσμιες». Επιπλέον, από τις διαρροές του συνεδρίου το 2002 πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο κόσμος την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράκ.
Από την άλλη, ακροδεξιοί κύκλοι κατηγορούν τη Λέσχη για σιωνιστική συνωμοσία, ενώ αριστεροί όμιλοι είναι εξίσου επικριτικοί για τη σκοτεινή δράση της ομάδας Μπίλντερμεργκ, αν και βλέπουν άλλες συνωμοσίες από πίσω. Γεγονός είναι πάντως ότι όταν συγκεντρώνονται τόσοι πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες και μεγιστάνες και το πράγμα καλύπτεται με πλήρη μυστικότητα, μια εξήγηση μας τη χρωστάνε.
«Η ιδιωτικότητα, και όχι η μυστικότητα» είναι το κλειδί για την επιτυχία των συνομιλιών, σχολιάζει ο δημοσιογράφος των Financial Times, Martin Wolf, ο οποίος έχει προσκληθεί μπόλικες φορές από τη Λέσχη (σε μη δημοσιογραφικό ρόλο, αλίμονο!). Όσο για τον διάσημο βρετανό πολιτικό Denis Healey, που θεωρείται ένας από τους τέσσερις ιδρυτές του μυστικού κλαμπ, είχε ισχυριστεί για τις δραστηριότητες της Λέσχης: «Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στις συναντήσεις. Δεν προσπαθούμε να επιτύχουμε συναίνεση στα μεγάλα θέματα. Είναι απλώς ένα μέρος για συζήτηση».
Όσο για τον ακτιβιστή Alasdair Spark, μάλλον βάζει το θέμα στο ιδανικό του πλαίσιο: «Το γεγονός ότι μια σκιώδης κλίκα κυβερνά όλο τον κόσμο δεν είναι καινούριο. Δεν θα έπρεπε άραγε να περιμένουμε ότι οι πλούσιοι και ισχυροί θα οργάνωναν τα πράγματα προς το συμφέρον τους; Ονομάζεται καπιταλισμός»...
