Πόσος χρόνος μας μένει μέχρι να... ΧΑΣΟΥΜΕ τη μάχη με την ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ;;;
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ γι τν Κλιματική Αλλαγή (IPCC) που δόθηκε στη δημοσιότητα στο Βερολίνο, στην οποία επισημαίνεται ότι έως το 2050 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά 40% με 70%, σε σχέση με το 2010. Επιπλέον, η έκθεση επισημαίνει ότι «δν κοστίζει ακριβά η σωτηρία του πλανήτη», διασκεδάζοντας τους φόβους που εκφράζονται απ' αρκετές κυβερνήσεις ότι η δραστική μείωση των αερίων του θερμοκηπίου θα τσακίσει την παγκόσμια οικονομία. «Δεν μπορούμε να χάσουμε κι άλλη δεκαετία», όπως τονίζει ο οικονομολόγος και εκ των προέδρων της επιτροπής, Οτμαρ Εντενχόφερ. «Αν χάσουμε κι άλλο χρόνο, η επίτευξη της κλιματικής σταθεροποίησης θα είναι εξαιρετικά δαπανηρή».
Η μετάβαση σε πηγές ενέργειας μηδενικών εκπομπών ρύπων, όπως τα φωτοβολταϊκά, τα αιολικά και η πυρηνική ενέργεια μεταφράζεται σε αμελητέα επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας κατά μόλις 0,06% ετησίως. Μάλιστα, η εκτίμηση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν, όπως η μείωση του κόστους των δαπανών υγείας λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης. «Οσο περισσότερο χρονοτριβούμε, τόσο δυσκολότερη θα γίνεται η κατάσταση και θα αυξάνεται το κόστος της διάσωσης του πλανήτη» όπως σχολίασε η επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε., Κόνι Χέντεγκααρντ.
Υπολογίζει ότι έως το 2050 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά 40% με 70%, σε σχέση με το 2010, και να εκμηδενιστούν έως το 2100, προκειμένου να μην ξεπεράσει η άνοδος της θερμοκρασίας το όριο των 2 βαθμών, στο οποίο έχει καταλήξει η διεθνής κοινότητα.
Μέχρι τώρα, συμβαίνει το αντίθετο, καθώς οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αυξήθηκαν κατά μέσο όρο κατά 1 δισεκατομμύριο τόνους τις χρονιές από το 2000 έως το 2010 - η πλέον ρυπογόνος περίοδος από το 1970. Τα ορυκτά καύσιμα, που προκαλούν το 70% των συνολικών εκπομπών, συνεχίζουν να συνιστούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο γι το κλίμα.
Μαζική μετάβαση
Οι βιομηχανικές χώρες φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τν αύξηση των εκπομπών ρύπων της τελευταίας δεκαετίας. Εν τω μεταξύ όμως προστέθηκαν πολλές ασιατικές χώρες -η Κίνα για παράδειγμα, όπως και η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές- η Εγγύς Ανατολή και οι αναπτυσσόμενες οικονομίες. Στις φτωχότερες χώρες οι κατά κεφαλήν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ανέρχονται στους 1,5 τόνους, στις πλουσιότερες ξεπερνούν τους 13 τόνους. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα περιθώρια αναστροφής της αρνητικής αυτής τάσης, κυρίως αν υπάρξει μια «μαζική μετάβαση» στις τεχνολογίες χαμηλού άνθρακα, όπως είναι η αιολική, η ηλιακή και η πυρηνική ενέργεια, ή ακόμα και τα ορυκτά καύσιμα με συστήματα κατακράτησης και αποθήκευσης του άνθρακα.
Οι επενδύσεις σε μονάδες ορυκτών καυσίμων για ηλεκτροπαραγωγή εκτιμάται ότι πρέπει να μειώνονται κατά 30 δισ. δολάρια τον χρόνο έως το 2029, ενώ οι επενδύσεις σε τεχνολογίες χαμηλού άνθρακα θα πρέπει να αυξάνονται κατά 147 δισ. δολάρια ετησίως.
Η έκθεση του IPCC θα αποτελέσει το βασικό επιστημονικό εργαλείο εν όψει της συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα το 2015. Στη σύνοδο αυτή, που θα γίνει στο Παρίσι, αναμένεται να οριστικοποιηθεί η νέα διεθνής συμφωνία για τν καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, η οποία θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο.
Προλαβαίνουμε να σώσουμε τον πλανήτη;
Η τελευταία φορά που η εν λόγω επιτροπή έδωσε στη δημοσιότητα την τριπλή έκθεσή της ήταν πριν από επτά χρόνια. Η τελευταία έκθεση ακολουθεί τη δημοσίευση μιας άλλης που προηγήθηκε τον Σεπτέμβριο (η οποία απέδωσε για πρώτη φορά με σαφήνεια τις ευθύνες του ανθρώπινου παράγοντα στο φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη). Ακολούθησε μια δεύτερη έκθεση, τον Μάρτιο, που προέβλεψε τις επιπτώσεις που θα έχει η κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο τον πλανήτη, στο άμεσο μέλλον: λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο, αλλοίωση της σύστασης των ωκεανών, ακραία καιρικά φαινόμενα (όπως πλημμύρες και καύσωνες, τα οποία καταγράφονται ήδη, αλλά αναμένεται να ενταθούν), με συνεπακόλουθες συνέπειες στην υγεία, τη στέγαση, τη διατροφή, την πρόσβαση σε πόσιμο νερό και τη μετανάστευση.
Για την επίτευξη των στόχων που θέτει η έκθεση, τον οποίο οι επιστήμονες θεωρούν δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο, θα χρειαστούν μεγάλες αλλαγές στον ενεργειακό τομέα με μειώσεις στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου στην παραγωγή κ χρήση της ενέργειας. Κρίνονται επίσης απαραίτητες η επιβράδυνση του ρυθμού αποψίλωσης των δασών και η αναδάσωση, καθώς έχει αποδειχτεί ότι ο συνδυασμός αμφότερων σταματά ή ακόμη και αντιστρέφει την αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Υπολογίζει ότι έως το 2050 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά 40% με 70%, σε σχέση με το 2010, και να εκμηδενιστούν έως το 2100, προκειμένου να μην ξεπεράσει η άνοδος της θερμοκρασίας το όριο των 2 βαθμών.
