«ΝΕΦΕΛΙΜ» ΜΕΡΟΣ 1ο: ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ; ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Με βάση τις πηγές του Δημοσθένη Λιακόπουλου από τα χάλκινα βιβλία, αλλά και το βιβλίο του Ενώχ, γνωρίζουμε ότι, γύρω στο 40.000 π.Χ αγγελικά όντα γνωστά ως Ελοχίμ αφού εξέπεσαν της χάριτος του Θεού Δημιουργού ήρθαν στον κόσμο μας και αφού ενώθηκαν με γυναικές, γεννήθηκε η μεγαλύτερη μάστιγα που έχει υπάρξει ποτέ οι λεγόμενοι αρχαίοι θεοί ή Νεφελίμ αλλίως. Αρκετοί όταν ακούν σχετικά με το θέμα αυτό ειρωνεύονται ή κοροιδεύουν, χωρίς να έχουν σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον από αυτούς, μελετήσει κάποια πήγη σχετικά με το πολύ μεγάλο αλλά και σοβάρο αυτό θέμα. Υπάρχουν λοιπόν πηγές γι αυτό το θέμα Φυσικά και υπάρχουν και ξεκινούν από την αρχαιότητα και φτάνουν και μέχρι τις αρχές του 1800 περίπου.

Κείμενα λοιπόν αναφέρουν την ύπαρξη και την γέννηση αυτών των όντων και μάλιστα αρκετά από αυτά τα έβλεπαν οι άνθρωποι και κατέγραψαν τις εμφανίσεις τους. Επιτρέψτε μας σε αυτό το σημείο να παραθέσουμε μερικές από αυτές τις πηγές και ο καθένας ας βγάλει από εκεί και πέρα τα συμπεράσματά του. Το γεγονός όμως είναι ένα. Τα όντα αυτά υπήρξαν και υπάρχουν.

Ακολουθούν ορισμένες πηγές:

1. Από το Ιστορικό Βιβλίο του Μητροπολίτη Δωρόθεου του εν Μονεμβασίας που γράφτηκε το 1631 μ.Χ σχετικά με την ύπαρξη των Σαυροματών δηλαδή όντων με μάτια και δέρμα σαύρας που πολεμούσαν οι Βυζαντινοί και έγιναν η αιτία να πεθάνει ο βασιλέας Ουαλεντινιανός. Οι Σαυρομάται είναι έθνος μικρόν και ελεεινόν και έκαμαν πόλεμον εις τους Ρωμαίους και ενικήθησαν οι Σαυρομάται νίκην μεγάλην και έστειλαν Αποκρισιάριους (πρεσβευτές) εις τους Ρωμαίους ζητούντες αγάπην. Και ιδών αυτούς ο Βασιλεύς ηρώτησεν αυτούς εάν όλοι οι Σαυρομάται είναι ούτως ταπεινοί και ελεεινοί εις τα κορμιά αυτών ωσάν αυτούς. Οι δε Σαυρομάται απεκρίθησαν ότι εμείς ήμεθεν οι καλλιώτεροι και μεγαλύτεροι εις θεωρίαν από τους άλλους όλους. Τότε ο Βασιλεύς έκραξε φωνή μεγάλη και είπεν. Εις κακήν τύχην των Ρωμαίων εβασίλευσεν Ουαλεντινιανός, εαν οι Σαυρομάται τοιούτοι μικροί και άτυχοι μάχονται τους ενδοξότατους Ρωμαίους. Τι κάμνει χρείαν να λέγομεν δια άλλους μεγάλους και ανδρείους Και εκτύπησε τας παλάμας αυτού μεγάλως και από την βίαν της φωνής του και του μεγάλου χτύπου των χειρών του ερράγη μια φλέβα και έδραμεν αίμα πολύ και απέθανεν εις ένα Καστέλλι(κάστρο) της Γαλλίας.

2. Από το ιστορικό βιβλίο του Ιωάννη Τζέτζη που γράφτηκε το 1546 μ.Χ έχουμε αναφορές σε αρκετά όντα τα οποία ζούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνη την χρονική περίοδο. Ακολουθεί το απόσπασμα και η μετάφρασή του. Τέρατα τε και πλάσματα οίεται, γράφων ώδε. Ημίκυνες, Μακρόκρανοι, και οι Πυγμαίοι, πλάσμα. ΄ Ώσπερ οι Στεγανόποδες,και οι Στερνοφθαλμοίδε. Αυτοί τε Κυνόκεφαλοι,μετά των μονομμάτων.

Μετάφραση. Και τα τέρατα και τα πλάσματα που είδε αυτός, τα γράφει έτσι. Τους ημίκυνες, τους μακρόκρανους(ανθρώπους με πολύ μακρύ κρανίο), και οι πυγμαίοι είναι μερικά πλάσματα. Όπως αυτοί που έχουν στεγνά τελείως πόδια και αυτούς που έχουν το πρόσωπο στο στήθος τους. Και οι κυνοκέφαλοι (μαλτσέχ), μαζί με τους ανθρώπους με το ένα μάτι (κύκλωπες).

3. Στο βιβλίο με τίτλο Anecdota Graeca ε codd. έχουμε την εξής αναφορά στην ύπαρξη περίεργων όντων που όπως χαρακτηριστικά αναφέρει λανθασμένα οι άνθρωποι τα λάτρευαν ως θεούς Oxoniensiumτου John Α. Cramer bibliothecarum κας. Ακολουθεί το απόσπασμα και η μετάφραση. …οία εισί παρ ΄Αιγυπτίων κυνοκέφαλοι, και ονοκέφαλοι, και ο παρ ΄Ίβυ κριοκέφαλος.Μετάφραση Τα οποία είναι οι Κυνοκεφάλοι που λένε και οι Αιγύπτιοι και τα όντα με κεφάλι γαιδουριού και ο σύμφωνα με τον Ίβυ τραγοκέφαλος (το γένος Βαλάχ δηλαδή των Νεφελίμ).

4. Στο βιβλίο του Ηροδότου Ιστοριών Δ γίνεται και πάλι αναφορά στην ύπαρξη περίεργων όντων και συγκεκριμένα στον 191.7 που σας παραθέτω:

Και οι κυνοκέφαλοι και οι ακέφαλοι οι εν τοίσι στήθεσι τους οφθαλμούς έχοντες, ως δε λέγονται υπό Λίβυων. Μετάφραση: Και οι κυνοκέφαλοι και οι ακέφαλοι που έχουν στο στήθος τα μάτια τους όπως λέγονται από τους Λίβυους. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις εκατοντάδες πηγές που υπάρχουν από αρχαίους συγγραφείς και όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Η αλήθεια είναι μπροστά μας, αρκεί να θέλουμε να την δούμε.

Η Συνέχεια στο 2ο Μέρος

Πηγή