"Snowpiercer" - μια ταινία κάτι περισσότερο από απλή ταινία
Η ταινία δεν αναφέρεται τι είδους είναι αυτό το πείραμα, αλλά καθώς γίνεται η εισαγωγική αφήγηση οι εικόνες δείχνουν αεροπλάνα που ψεκάζουν, υπονοώντας τους χημικούς αεροψεκασμούς. Έμμεσα πλην σαφώς, περνάει το μήνυμα με έξυπνο και μινιμαλιστικό τρόπο, ότι τα αεροπλάνα που όλοι βλέπουμε ότι ψεκάζουν είναι για καλό μεν σκοπό, για τη Γεωμηχανική, που όμως κάπου... το 'πείραμα' στράβωσε!
φωτό από τους τίτλους της ταινίας
Από κινηματογραφικής πλευράς η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άρτια. Έχει νεύρο, καλή σκηνοθεσία, καλή μουσική, καλές ερμηνείες, αλλά και πολύ ωμή βία, κάτι που δεν λείπει συνήθως από τον Ασιατικό κινηματογράφο -περίεργο πως καμιά φορά καταφέρνουν να ξεπεράσουν ακόμα και τον πιο βίαιο του Χόλιγουντ. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η δίωρη αυτή ταινία 'σε κρατάει' χωρίς κενά και κοιλιές σε εγρήγορση με τις εναλλαγές κι ανατροπές της.
Οι πολιτικές της προεκτάσεις έρχονται να ταυτιστούν με εκείνες των 'συνωμοσιολόγων΄που μιλούν για μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση (NWO) κατά την οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έχουν πλήρως υποταχθεί στον έλεγχο και τις ορέξεις της ελίτ. Φυσικά, δεν είναι η μοναδική ταινία που προμηνύει, προϊδεάζει ή προειδοποιεί για κάτι τέτοιο, το είδαμε και πρόσφατα στο Hunger Games, αλλά το Snowpiercer χρησιμοποιεί με έξυπνο τρόπο τα διάφορα βαγόνια της αμαξοστοιχίας, σαν να ήταν μια οριζόντια πυραμίδα:
Τα τελευταία είναι για τη μάζα και όσο οι επαναστάτες κινούνται προς τα μπρος, είναι σαν να διαπερνούν τα διάφορα επίπεδά της, τα οποία είναι κατειλημμένα από διάφορες ομάδες που βρίσκονται στη δούλεψη και περιφρούρηση της ελίτ. Μια έξυπνη σημειολογική αναφορά στα λόγια του Μορφέα από την παρόμοιου είδους ταινία, το Matrix -πρέπει να διαπεράσεις αυτά τα στρώματα, να τα νικήσεις ή να τα πάρεις με το μέρος σου.
Η ελίτ δείχνει το γνωστό απάνθρωπο της πρόσωπο, που έχει αποφασίσει να 'σώσει' κάποιους από το λαό, αλλά υπό όρους: Να είναι κάτω από πλήρη έλεγχο, να είναι πλήρως εξαρτώμενος από αυτήν και να μετράει σε αριθμό μόνο όσους, κατά την άποψή της, 'αντέχει' το τραίνο, το οποίο συμβολίζει πλέον τη γη και τη ζωή σε αυτό, αφού ο υπόλοιπος πλανήτης είναι πλέον αδύνατον να κατοικηθεί λόγω του ψύχους.
To Matrix είναι ένα σύστημα. Το σύστημα είναι o εχθρός μας. Αλλά όταν είσαι μέσα, κοιτάζεις ολόγυρα και τι βλέπεις; Επιχειρηματίες, εκπαιδευτικούς, δικηγόρους, ξυλουργούς. Τα ίδια μυαλά των ανθρώπων που προσπαθούμε να σώσουμε. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμα μέρος του εν λόγω συστήματος και τους κάνει εχθρούς μας. Oι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι έτοιμοι να αποσυνδεθούν. Και πολλοί από αυτούς είναι τόσο εξοικειωμένοι, τόσο απελπιστικά εξαρτημένοι από το σύστημα, που θα αγωνιστούν για να το προστατεύσουν.
Της ταινίας δεν λείπουν οι συμβολισμοί, και κύρια του αρχικού του ονόματος του εμπνευστή και 'αριχτέκτονα' του τραίνου, Wilford. Το W είναι το σύμβολο του τραίνου, που θα μπορούσε να σημαίνει και World, από το NWO, Νέα Παγκόσμια Τάξη, ενώ η Τάξη αναφέρεται όσο χρειάζεται.
Ελίτ και μάζα δεν διαφέρουν σε τίποτα, ούτε και οι ενδιάμεσοι, αφού όλοι πολλές φορές αποτυγχάνουν στα διάφορα τεστ ανθρωπιάς. Τα όρια ξεπερνιούνται μπροστά στην επιβίωση, ίντριγκα και χειραγώγηση γίνονται εργαλεία εύκολα κάτω από μια πολύ καλά μελετημένη ανθρώπινη συμπεριφορά που αποτυγχάνει να αγγίξει ένα υψηλότερο πνευματικά επίπεδο. Το γνωστό τεκτονικό παίγνιο της δυαδικότητας, η εσωτερική μάχη καλού - κακού, που σκόπιμα αποφεύγει να τονίσει τις υπέρμετρες προσπάθειες αυτών που υπηρετούν έτη φωτός το 'κακό', για να κρατήσουν μόνιμα τους ανθρώπους εκτός 'φώτισης΄. Ένας σχεδόν σατανιστικός χλευασμός-υπενθύμιση της ανθρώπινης αδυναμίας: Δεν βρήκες το Θεό σου; εγώ είμαι εδώ, λοιπόν.
Όπως και να 'χει, είναι μια ταινία που αξίζει κανείς να δει, απ' όποιο επίπεδο κι αν θέλει να τη δει. Η λέξη 'διασκέδαση' ίσως δεν της αρμόζει, εκτός κι αν παραμείνει στο πρώτο, αυτό της καλής κινηματογραφικής περιεπέτειας...
