«Πρώτες ύλες» για την ανάπτυξη ζωής βρήκε το Rosetta στον κομήτη 67Ρ
Σύμφωνα με τη θεωρία της πανσπερμίας, με την πρόσκρουσή τους στον πλανήτη μας, μετεωρίτες ή αστεροειδείς μετάφεραν στη Γη «πρώτες ύλες» που ήταν απαραίτητες για να δημιουργηθεί ζωή. Επομένως, ο εντοπισμός τέτοιων χημικών στον κομήτη 67Ρ, και πιο συγκεκριμένα στον νέφος αερίου και σκόνης που τον περιβάλλει, ενισχύει τη θεωρία.
«Δείχνει πως, ακόμη και αρχέγονα σώματα όπως οι κομήτες περιέχουν μία περίπλοκη χημική “σούπα”, ανεξάρτητη από τον Ήλιο και τη Γη», αναφέρει στην εφημερίδα Guardian η Κάθριν Άλτγουεγκ, από το πανεπιστήμιο της Βέρνης και μέλος της επιστημονικής ομάδας. «Διαθέτουν όλα όσα χρειάζονται για να δημιουργηθεί ζωή, εκτός από ενέργεια».
Παρά το γεγονός ότι έχει σταματήσει να δίνει σημεία «ζωής» από τον Ιούνιο το σκάφος Philae, το οποίο προσεδαφίσθηκε στον Τσουριούμοφ-Γκερασιμένκο τον Νοέμβριο του 2014, το Rosetta συνεχίζει να κινείται σε μικρή απόσταση από τον «βράχο», συλλέγοντας δεδομένα. Γι’ αυτό τον σκοπό, χρησιμοποιεί τα επιστημονικά όργανα με τα οποία είναι εξοπλισμένο, όπως τον φασματογράφο μάζας «Rosina».
Αναλύοντας μετρήσεις του Rosina, οι ερευνητές βρήκαν πως στην κόμη του, δηλαδή το νέφος αερίου και σκόνης που τον περιβάλλει, υπάρχει το αμινοξύ γλυκίνη όπως και μεθυλαμίνη και αιθυλαμίνη, τα χημικά από τα οποία αποτελείται. Επίσης, εντοπίσθηκε η παρουσία υδροκυανίου, υδρόθειου και φωσφόρου, το τελευταίο από τα οποία αποτελεί βασικό συστατικό του DNA.
Επιστήμονες είχαν βρει χημικές ουσίες όπως η γλυκίνη στη σκόνη από τον κομήτη Wild-2, την οποία συνέλεξαν και έφεραν στη Γη μέσω του ρομπότ Stardust. Ωστόσο, αυτή είναι η πρώτη φορά που το αμινοξύ ανιχνεύεται στην κόμη ενός κομήτη.
Η ένωση, σύμφωνα με την Άλτγουεγκ, πιθανότατα σχηματίσθηκε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια στα λεπτά στρώματα πάγου που περιέβαλλαν τους κόκκους σκόνης, είτε στο διαστρικό μέσο είτε στο νεφέλωμα από το οποίο προήλθε το ηλιακό σύστημα, δηλαδή το πρωτοηλιακό νεφέλωμα. Με τη συσσωμάτωση αυτών των κόκκων, σχηματίσθηκε ο κομήτης.
Αυτή η διαδικασία, προσθέτει η επιστήμονας, δείχνει πως ενδεχομένως δεν ήταν μόνο ο πλανήτης μας ο οποίος τροφοδοτήθηκε με ανάλογα χημικά μόρια, μέσω της πρόσκρουσης μετεωριτών ή αστεροειδών. Επομένως, η παρουσία του συγκεκριμένου αμινοξέος δεν περιορίζεται αποκλειστικά στον πλανήτη μας.
«Ο σχηματισμός του θα μπορούσε να γίνει σε οποιοδήποτε πρωτοηλιακό νεφέλωμα, με συνέπεια να έχει προκαλέσει και αλλού την ανάπτυξη ζωής», σημειώνει η ίδια.
