Εντόπισαν τον πατριάρχη των ανδρών
Όσον αφορά ειδικότερα τη «γηραιά» ήπειρο, οι μισοί σύγχρονοι Δυτικοευρωπαίοι κατάγονται από έναν «βασιλιά» της Εποχής του Χαλκού, ο οποίος ζούσε πριν από περίπου 4.000 χρόνια και υπήρξε ο γενάρχης μιας δυναστείας ευγενών, οι οποίοι σταδιακά εξαπλώθηκαν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, δίνοντας τέλος στις λιγότερο ιεραρχικές κοινωνίες που είχαν προηγηθεί.
Η ανάλυση
Αυτά είναι τα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα μίας νέας γενετικής ανάλυσης του ανδρικού χρωμοσώματος 1.244 ανδρών από 26 πληθυσμούς ανά τον κόσμο. Το εν λόγω χρωμόσωμα περνάει μόνο από τον πατέρα στον γιο και οι διαχρονικές μεταλλάξεις του αποκαλύπτουν ποιος σχετίζεται γενετικά με ποιον, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η κατασκευή ενός οικογενειακού «δέντρου» σε βάθος χρόνου.
Οι 42 ερευνητές από τέσσερις ηπείρους, με επικεφαλής τον δρ. Κρις Τάϊλερ-Σμιθ του βρετανικού ινστιτούτου γενετικής Wellcome Trust Sanger δήλωσαν ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ στο χρωμόσωμα Υ και στις γενετικές παραλλαγές του σε παγκόσμια κλίμακα, αποκαλύπτοντας έτσι την «κρυφή» ιστορία των ανδρών.
Τα κύματα
Μεταξύ άλλων, η γενετική ανάλυση δείχνει ότι υπήρξε μια εκρηκτική αύξηση στον αριθμό μερικών ομάδων ανδρών μέσα σε λίγες μόνο γενιές, κάτι που δεν συνέβη στις γυναίκες, ούτε σε όλους τους άνδρες. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η ραγδαία αύξηση του ανδρικού πληθυσμού πριν από 50.000 έως 55.000 χρόνια στην Ευρώπη και στην Ασία, καθώς και πριν από 15.000 χρόνια στην Αμερική. Ακολούθησαν πιο πρόσφατες επεκτάσεις των ανδρών στην υποσαχάρια Αφρική, στη Δυτική Ευρώπη, στη Νότια και στην Ανατολική Ασία πριν από 8.000 έως 4.000 χρόνια.
Όπως είπε ο Τάϊλερ-Σμιθ, αυτά τα επεκτατικά «κύματα» πιθανώς οφείλονταν στις διαδοχικές τεχνολογικές προόδους, οι οποίες ελέγχονταν από μικρές ομάδες ανδρών, όπως ο τροχός για τις μεταφορές/μετακινήσεις, η μεταλλουργία, τα εξελιγμένα όπλα κ.α. Οι πρόοδοι αυτές βοήθησαν τις μεταναστεύσεις και κατακτήσεις. «Ο μισός ανδρικός πληθυσμός της Ευρώπης κατάγεται μόνο από έναν άνδρα. Μπορούμε μόνο εικασίες να κάνουμε για το τι συνέβη. Η καλύτερη εξήγηση είναι ότι αυτή η εξέλιξη σχετίζεται με τεχνολογικές εξελίξεις που ήσαν υπό τον έλεγχο λίγων ανδρών», δήλωσε. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Genetics».
Η ανάλυση
Αυτά είναι τα πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα μίας νέας γενετικής ανάλυσης του ανδρικού χρωμοσώματος 1.244 ανδρών από 26 πληθυσμούς ανά τον κόσμο. Το εν λόγω χρωμόσωμα περνάει μόνο από τον πατέρα στον γιο και οι διαχρονικές μεταλλάξεις του αποκαλύπτουν ποιος σχετίζεται γενετικά με ποιον, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η κατασκευή ενός οικογενειακού «δέντρου» σε βάθος χρόνου.
Οι 42 ερευνητές από τέσσερις ηπείρους, με επικεφαλής τον δρ. Κρις Τάϊλερ-Σμιθ του βρετανικού ινστιτούτου γενετικής Wellcome Trust Sanger δήλωσαν ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ στο χρωμόσωμα Υ και στις γενετικές παραλλαγές του σε παγκόσμια κλίμακα, αποκαλύπτοντας έτσι την «κρυφή» ιστορία των ανδρών.
Τα κύματα
Μεταξύ άλλων, η γενετική ανάλυση δείχνει ότι υπήρξε μια εκρηκτική αύξηση στον αριθμό μερικών ομάδων ανδρών μέσα σε λίγες μόνο γενιές, κάτι που δεν συνέβη στις γυναίκες, ούτε σε όλους τους άνδρες. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η ραγδαία αύξηση του ανδρικού πληθυσμού πριν από 50.000 έως 55.000 χρόνια στην Ευρώπη και στην Ασία, καθώς και πριν από 15.000 χρόνια στην Αμερική. Ακολούθησαν πιο πρόσφατες επεκτάσεις των ανδρών στην υποσαχάρια Αφρική, στη Δυτική Ευρώπη, στη Νότια και στην Ανατολική Ασία πριν από 8.000 έως 4.000 χρόνια.
Όπως είπε ο Τάϊλερ-Σμιθ, αυτά τα επεκτατικά «κύματα» πιθανώς οφείλονταν στις διαδοχικές τεχνολογικές προόδους, οι οποίες ελέγχονταν από μικρές ομάδες ανδρών, όπως ο τροχός για τις μεταφορές/μετακινήσεις, η μεταλλουργία, τα εξελιγμένα όπλα κ.α. Οι πρόοδοι αυτές βοήθησαν τις μεταναστεύσεις και κατακτήσεις. «Ο μισός ανδρικός πληθυσμός της Ευρώπης κατάγεται μόνο από έναν άνδρα. Μπορούμε μόνο εικασίες να κάνουμε για το τι συνέβη. Η καλύτερη εξήγηση είναι ότι αυτή η εξέλιξη σχετίζεται με τεχνολογικές εξελίξεις που ήσαν υπό τον έλεγχο λίγων ανδρών», δήλωσε. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Genetics».
