Η Πραγματική Ταυτότητα των Τελχίνων

Σύμφωνα με την επικρατέστερη αρχαία ελληνική παράδοση, από την ένωση της θεάς Γαίας και του Πόντου (θάλασσα) γεννήθηκαν εννέα όντα τα οποία σύμφωνα με τον Καλλίμαχο κατείχαν τις... ιδιότητες του βάσκανου, του γόη, του μάγου, του πανούργου, του φαρμακέως κλπ. Τα όντα αυτά ονομάστηκαν Τελχίνες από το ρήμα Θέλγω, διότι είτε όταν έγινε ο κατακλυσμός αυτοί επιχείρησαν να κολακέψουν τους θεούς, ώστε να σώσουν το τομάρι τους, είτε επειδή πίστευαν πως ήτανε απόστολοι των αρχαίων μυστηρίων με στόχο να προσελκύσει άτομα πως μύηση. 

Ως προς την εμφάνισή τους, οι αρχαίοι μυθολόγοι μας πληροφορούν πως είχαν κεφάλι σκύλου, σώμα ψαριού, χέρια φώκιας (στοιχείο που τους συνδέει με τον Ήφαιστο, λόγω του τρόπου που περπατά η φώκια) και πόδια χήνας ή πάπιας, ενώ επίσης τους ήθελαν και άριστους γνώστες της μεταλλουργίας, σε σημείο ώστε να τους παρουσιάζουν και ως δασκάλους του Ηφαίστου. Επίσης πίστευαν πως μόλυναν με θειάφι τα νερά της Στυγός, ξέραιναν φυτά και ποτάμια, καθώς και ότι είχαν τη δύναμη να πεθαίνουν άνθρωπο ματιάζοντάς τον.

Αρχικά ζούσανε στην Κρήτη, αλλά κάποια στιγμή μετακινήθηκαν προς την Κύπρο και την Ρόδο, με την οποία και συνδέθηκαν. 

Όταν η Ρέα γέννησε τον Ποσειδώνα, φοβούμενη μην τον καταπιεί ο Κρόνος, τον εμπιστεύτηκε στους Τελχίνες και στην Καφείρα. 

Όταν ενηλικιώθηκε ο Ποσειδώνας οι Τελχίνες τον πάντρεψαν με την αδελφή τους την Αλία, με την οποία και απέκτησε έξι αρσενικά παιδιά και μία κόρη την Ρόδο, η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον θεό Ήλιο, ενώ ως δώρο γάμου έλαβε από τους Τελχίνες την τρίαινα.

Το σύμβολο της τρίαινας δεν είναι απλή υπόθεση.Π ρόκειται ιερατικό σύμβολο που δείχνει πως ο θεός Ποσειδών ελέγχει το εν (κοντάρι τρίαινας) το οποίο εκδηλώνεται δια της τριάδος (τρεις αιχμές) όπου σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο δια της τριάδος υφίσταται ο κόσμος. 

Κατά το ταξίδι της Αφροδίτης από την Κύπρο στα Κύθηρα επιχείρησε να προσαράξει στην Ρόδο αλλά την εμπόδισαν τα έξι παιδιά του Ποσειδώνα με αποτέλεσμα να τους ρίξει μανία η θεά και να βιάσουνε την μάνα τους, η οποία από ντροπή πνίγηκε και μεταμορφώθηκε σε θεά Λευκοθέα. 

Μέσω της Λευκοθέας η Αλία σχετίζεται με την Ινώ, η οποία και αυτή μεταμορφώθηκε σε θεά Λευκοθέα, και έτσι έχουμε ένταξη των Τελχίνων στον Διονυσιακό κύκλο. 

Το όνομα Αλία συνδέεται με το ρήμα αλίζω και συμβολίζει τον συγκεντρωμένο λαό που αποδέχεται τον θεό Ποσειδώνα, τον οποίο έχουνε δημιουργήσει οι Τελχίνες, αφού η ανάλυση των στοιχείων δείχνει πως αυτοί ήτανε μία τάξη ιερέων, που οργάνωσε, έδωσε νοήματα, και έφτιαξε τα σύμβολα της λατρείας του Ποσειδώνα. Άλλωστε σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο τον τίτλο του γόη τον έφεραν οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς. 

Επίσης σύμφωνα με τον λεξάριθμο της λέξεως ΑΛΙΑ έχουμε αλία=42=γαλή(γάτα), η οποία όμως γάτα ως γνωστό κυνηγά τα ποντίκια και σύμφωνα με το συμπέρασμα που προέκυψε από ένα πείραμα, το οποίο απέδειξε πως όταν τοποθετηθούν τα ποντίκια σε πολύ αδύναμο μαγνητικό πεδίο, αυτά δεν πολλαπλασιάζονται γρήγορα, χάνουν το τρίχωμά τους, γίνονται πιο πειθήνια και πεθαίνουν πρόωρα μπορούμε να πούμε πως όπως το ποντίκι χρειάζεται τόπους με δυνατά μαγνητικά πεδία, έτσι ακριβώς και η Αλία ή ο λαός που ενστερνίστηκε την λατρεία του Ποσειδώνος, επιζητά και αυτός τέτοια πεδία (θεωρία ιερής γεωμετρίας). 

Αν αντικαταστήσουμε το γράμμα Λ με το Ρ τότε το όνομα Αλία γίνεται Αρία, και κατά την προσωπική μου γνώμη παραπέμπει στην φράση Aρουρας Ίαμα, δηλαδή φάρμακο της γης και δεν αποκλείεται να υποδηλώνει πως η επιζητούσα ενέργεια είναι κάποια θεραπευτική δύναμη προερχόμενη από τη γη. 

Σε συνδυασμό με το συμπέρασμα του πειράματος προκύπτει πως η ενέργεια που θεωρείται άρουρας ίαμα είναι ηλεκτρομαγνητική.

Η υπόθεση πως οι Τελχίνες είναι αμφίβιοι, στηρίζεται σε γνώσεις των ιερατείων. Σε πρώτο βαθμό από την άποψη που ήθελε τον άνθρωπο να έχει προέλθει από ένα είδος παραπλήσιο του ιχθύος, και κατά δεύτερον από απολιθώματα αμφιβίων πλασμάτων, τα οποία οι τότε άνθρωποι χρησιμοποίησαν για να μπορέσουν να αναφερθούν στην μορφή των Τελχίνων. 

Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους Κύκλωπες, όπου το κρανίο των μαμούθ σου δίνει την εντύπωση ενός Κύκλωπα. 

Ακόμη και ο τρόπος που ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύφημο παραπέμπει σε προσπάθεια κυνηγών να σκοτώσουνε ελεφαντοειδή, όπως απέδειξε ο κύριος Πουλιανός με την ανακάλυψη ενός ελέφαντα σκοτωμένο από ανθρώπους πριν από 3 εκατομμύρια χρόνια στην Μακεδονία. 

Έτσι και οι πανάρχαιοι Τελχίνες θεωρούνται αμφίβιοι, ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ ανθρώπου και ψαριού.

Κατά τους αρχαίους όταν έγινε βασιλιάς ο Κρόνος ξεκίνησε εκστρατείες για να εκπολιτίσει τους υπόλοιπους λαούς. Μέσα στις εκστρατείες αυτές συμμετείχαν και διάφορες ιερατικές τάξεις, όπως λόγου χάριν οι Τελχίνες, οι οποίοι σχετίζονται με τον Όαννες και τους Ντόγκον. 

Επίσης μέσα από τις Ελληνικές εκπολιτιστικές εκστρατείες πέρασε και η λατρεία του θεού Ποσειδώνος στην Αίγυπτο, με την ονομασία Νου. 

Ένα γεγονός που το γνωρίζει και η Ελληνική γλώσσα, αφού ΝΟΥ=ΠΟΤΕΙΔΑΝ=520, όπου Ποτειδάν ή Ποτιδάν το αρχαιότερο όνομα του θεού Ποσειδώνα και σημαίνει ο κυρίαρχος (πόσις) του ύδατος (δαν). 

Ο θεός αυτός είχε μορφή βατράχου και για αυτό συνδέεται με την σελήνη μιας και ο βάτραχος ήτανε σύμβολο της σεληνιακής Εκάτης. 

Κατά την προσωπική μου γνώμη ο θεός Ποσειδώνας έχει προέλθει από την θεοποίηση του φαινομένου της παλίρροιας, ενώ μέσω του πυθμενικού αριθμού της λέξεως ΤΕΛΧΙΝΕΣ =1200=3, έχουμε ένδειξη για σχέση τους με την τρίμορφη Σελήνη. 

Πάντως με βάση τον λεξάριθμο της λέξης ποτιδάν=515=εστί, έχουμε την πληροφορία πως ο Ποσειδώνας στηρίζεται σε κάτι υπαρκτό.

Σύμφωνα με μία αρχαία παράδοση με την βοήθεια της Αρτέμιδος/ σελήνης, οι Τελχίνες πληροφορήθηκαν τον επικείμενο κατακλυσμό και κατά την προσπάθεια τους να επιβιώσουν μεταμορφώθηκαν σε ένα ανθρωπόμορφο είδος ψαριού που ονομάζεται ψάρι νυχτερίδα ή διαβολόψαρο. 

Αρκετοί ψαράδες έχουνε πιάσει τέτοιου είδους Τελχίνες. 

Κατά κάποιους άλλους οι Τελχίνες προαισθάνθηκαν τον κατακλυσμό και ίσως για τον λόγο αυτόν τους συνέδεσαν με το νερό αφού μελέτες έδειξαν πως το νερό σχετίζεται με τα προαισθήματα και με την θεωρία του χρόνου, όπου λόγω της ασυνέχειάς του το ενεργειακό μας σώμα μπορεί εκμεταλλευόμενο τα χάσματα να αντλεί πληροφορίες για τα μελλούμενα και με την βοήθεια του ύδατος να τα αποθηκεύει.

Είτε επειδή οι Τελχίνες κατά τη διάρκεια της τιτανομαχίας ήτανε σύμμαχοι του Κρόνου, είτε επειδή μόλυναν με θειάφι τα νερά του Στύγα ποταμού, ο Ζευς αποφάσισε να τους εξολοθρέψει με κατακλυσμό.

Όμως οι Τελχίνες τον προαισθάνθηκαν και μερικοί εξ αυτών μεταβήκανε στην Σικυώνα, στον Ορχομενό και στην Δωδώνη όπου τελικά πνίγηκαν από τα συνεχώς αυξανόμενα ύδατα, ενώ άλλοι πέρασαν στην περιοχή της Λυκίας όπου τους εξολόθρευσε ο Απόλλωνας είτε με τα βέλη του, είτε τους κατασπάραξε έχοντας λάβει μορφή λύκου. 

Ο Απόλλωνας είναι εκείνη η δύναμη που επιτηρεί και διασφαλίζει την συμπαντική αρμονία. Έτσι όταν ο Απόλλωνας εξολοθρεύει τους Τελχίνες αποκαθιστά την αρμονία, την οποία έχουν διαταράξει. 

Για να γίνει πιο κατανοητή αυτή η άποψη έχουμε: λύκος=720=νους, και σύμφωνα με τον Αναξαγόρα οι αντίρροπες δυνάμεις που συνθέτουν την αρμονία του σύμπαντος είναι ο νους που ενώνει και το άπειρον που χωρίζει τα υλικά στοιχεία. 

Έτσι ο Απόλλωνας μεταμορφωμένος σε λύκο κρυπτογραφεί τον νου, και επομένως θα πρέπει οι Τελχίνες να σχετίζονται με το Άπειρο. Πράγματι με βάση την λεξαριθμική θεωρία έχουμε ΘΕΛΓΙΝΕΣ=312=ΑΒΑΡΗΣ, ΑΠΕΙΡΟΝ=316=Δ+ΘΕΛΓΙΝΕΣ=Δ+ΑΒΑΡΗΣ, όπου Θελγίνες το δεύτερο όνομα των Τελχίνων και άβαρης ο μη έχων βάρος, δηλαδή η έλλειψη βαρύτητας και ειδικότερα της έλξεως που δημιουργεί το βαρυτικό πεδίο. 

Έτσι δυνάμεθα να πούμε πως οι Τελχίνες ταυτίζονται με τη δύναμη που εμποδίζει την έλξη και επομένως την ένωση των στοιχείων, δηλαδή το Aπειρον.

Ο αρχαιότερος κατακλυσμός που είναι καταγραμμένος στην αρχαία παράδοση είναι του Ωγύγη, τον οποίον έχει προκαλέσει κάποια αλλαγή στον πλανήτη Αφροδίτη (Έσπερος του Ομήρου). Φαίνεται λοιπόν πως αυτός είναι ο κατακλυσμός που έπληξε τους Τελχίνες, αφού και με την παλαιότητά τους ταιριάζει και με κάποια συμπαντική καταστροφή που διατάραξε την συμπαντική αρμονία, έτσι ώστε να επέμβει ο επιτηρητής της.

Μετά τον αφανισμό των Τελχίνων, αυτοί ρίχνονται στον Τάρταρο και όπως μας αποκαλύπτει ο Στησίχορος ταυτίζονται με τις Κήρες-σκιερούς, που εισέρχονται στην δική μας διάσταση μέσω πυλών. Δεν αποκλείεται η ταύτιση αυτή να έχει γίνει επειδή οι Τελχίνες αναζητώντας την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια ζούσαν σε περιοχές όπου υπήρχαν τέτοιες πύλες, η ύπαρξη των οποίων οφείλεται σε διαταραγμένα πεδία.

Πάντως ένα είναι σίγουρο, η ταύτιση των Τελχίνων με τις Κήρες υποδηλώνει την υποβάθμισή τους στο επίπεδο των κακών πνευμάτων και των θαλάσσιων δαιμόνων, η οποία έχει επιτυγχανθεί από τις κοινότητες που εδίωξαν αυτούς. Κατά την μυθολογία οι Τελχίνες εκδιώχτηκαν από την Ρόδο από τους Ηλιάδες και ακολούθησαν τον Διόνυσο στην εκστρατεία του στην Ινδία, ενώ άλλες πηγές θέλουν να τους έχει καταδιώξει ο Φορωνέας, ο οποίος είχε μυηθεί στις τέχνες των Τελχίνων αλλά γρήγορα τις μοιράστηκε με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Πίσω από την κόντρα Φορωνέως και Τελχίνων υποκρύπτεται η κόντρα της Ήρας με τον Ποσειδώνα στην περιοχή του ?ργους. Ακόμη επειδή η Ήρα σχετίζεται με την Κυβέλη, έχουμε την αντιπαλότητα της λατρείας της Κυβέλης με τις άλλες γεωκεντρικές θρησκείες στον Ελλαδικό χώρο, την οποία εν κρυπτώ παρουσιάζει ο Όμηρος στην περιγραφή της ασπίδος του Αχιλλέως. Από την περιγραφή αυτή προκύπτει πώς οι εννέα αναφερόμενοι σκύλοι είναι οι Τελχίνες, οι οποίοι προστατεύουν ένα κοπάδι βόδια και ταύρους, τα οποία κρυπτογραφούν τον μηνίσκο της σελήνης και έτσι αποδεικνύεται πως οι Τελχίνες ήτανε ιερείς της Σελήνης. Από την άλλη τα δύο λιοντάρια που επιτίθονται στο κοπάδι είναι η δυναμικά εξαπλωμένη λατρεία της Κυβέλης, που εκφράζει την άγρια φύση.

Σύμφωνα με τους αρχαίους, οι Τελχίνες ταυτίζονται με τους Κουρήτες, τους Κορυβάντες, τους Ιδαίους Δάκτυλους και τους Κάβειρους, οι οποίοι συνδέονται με τη λατρεία της γης. Μία επιβεβαίωση πως έχουνε σχέση με τη λατρεία της γης, η οποία όπως αποδεικνύεται στο 6ο κεφάλαιο συνδέεται με τη λατρεία της σελήνης. 

Οι Τελχίνες θα πρέπει να θεωρηθούν ως οι αρχέγονοι Κάβειροι, αφού η Καφείρα που τους βοήθησε να αναθρέψουν τον Ποσειδώνα συνδέεται με την Καβείρα, μητέρα των Καβείρων. Κατά την τέλεση των Καβείριων μυστηρίων, οι μύστες πήγαιναν μπροστά σε έναν λίθο, που βρισκότανε μέσα σε έναν στρογγυλό (κυκλικό) λάκκο. 

Όμως υπάρχουν οι εξής ισότητες ΜΙΚΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ=ΚΥΝΟΣ ΟΡΟΣ=Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΣΤΙ=1180=ΠΩΛΟΣ, με τον πώλο να σχετίζεται με τον Ποσειδώνα αφού η Ρέα αντί του νεογέννητου Ποσειδώνος έδωσε στον Κρόνο ένα νεογέννητο άλογο. 

Στην πραγματικότητα η Ρέα ως θεοποιημένη μορφή της γης, δηλαδή η ίδια η φύση επιλέγει να συμβολιστεί ο Ποσειδώνας με τον ίππο, ο οποίος έχει διττή σημασία: την δύναμη και το άλογον. Και πράγματι ο Ποσειδώνας είναι θεός που έχει τη δύναμη να προκαλεί σεισμό και φουρτούνες, ενώ από την άλλη εύκολα θυμώνει και πάνω στην οργή του προκαλεί καταστροφές. Το ρήμα Θέλγω από το οποίο προέρχεται το όνομα των Τελχίνων μπορεί να αναγραφεί ως Θ+ΕΛΓΩ ή Θ+ΕΛΚΩ και υποδηλώνει την έλξη αυτού που σημαίνει το γράμμα Θ, το οποίο οι Σημιτικοί λαοί συσχέτισαν με το φίδι.

Κατά τους Κέλτες όμως το φίδι συμβολίζει τα ενεργειακά πεδία της γης. Έτσι έχουμε μία ακόμη ένδειξη πως οι Τελχίνες αναζητούν ενεργειακά πεδία. Με την εγκατάσταση τους οι Τελχίνες στην Ρόδο ίδρυσαν τις πόλεις Κάμιρο, Ιαλυσό και Λίνδο, οι οποίες σχηματίζουν ορθογώνιο τρίγωνο με ορθή γωνία την Κάμιρο και ίσως στην περιοχή αυτή να αναπτύχθηκε η λατρεία του Ποσειδώνα. Θεωρώντας τους Τελχίνες βάσκανους τους ενέτασσαν στην ίδια κατηγορία με τους μάγους, τους ιερείς, τους βασιλιάδες κλπ.

Πιστεύεται πως το μάτιασμα προέρχεται από τον οφθαλμό και σύμφωνα με τον Δημόκριτο οι οφθαλμοί εκπέμπουν είδωλα, που έχουνε αισθήσεις και ορμή και φέρνουνε μαζί τους την μοχθηρία προκαλώντας κακό στον ματιασμένο. Όμως με βάση τους λεξάριθμους ΟΦΘΑΛΜΟΣ=Ο ΚΑΔΜΟΣ ΕΣΤΙ=920, που σημαίνει ότι ο οφθαλμός έχει κάποια σχέση με ότι συμβολίζει ο Κάδμος. 

Με την χρήση της γραμμικής Β η λέξη Κάδμος αναγράφεται ως ΚΑ-ΔΟ-ΜΟ, και μπορεί να ερμηνευτεί ως ο δομών το Κά, το οποίο για τους Αιγυπτίους συμβολίζει το ενεργειακό σώμα. Επομένως ο οφθαλμός δομεί το ενεργειακό σώμα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εκμετάλλευση των χρονικών χασμάτων. 

Φαίνεται ότι οι Τελχίνες ήτανε μαγνητικά όντα, δηλαδή άτομα με τηλεπάθεια, γοητεία, βασκανία και ικανότητα εκμετάλλευσης των μαγνητικών ρευστών τους.

Γενικά οι Τελχίνες ήτανε ιερείς μέσα στη λατρεία της γης. Όμως καθόλου άσχετη με τη λατρεία της γης δεν είναι και η λατρεία της σελήνης, αφού οι τότε άνθρωποι παρατήρησαν πως η σελήνη συνδέεται με την έμμηνο ρύση. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε στο συμπέρασμα πως η σελήνη δημιουργεί την γονιμότητα. 

Έτσι ξεκίνησε η λατρεία της σελήνης ως εκείνης της δυνάμεως που θα συμβάλλει στην γονιμοποίηση και στην ευφορία της γης. Παράλληλα με τη λατρεία της σελήνης άρχισε και η παρατήρησή της, που είχε ως συνέπεια να παρατηρηθεί το φαινόμενο της παλίρροιας, το οποίο και θεοποιήθηκε. Από αυτό το φαινόμενο προέκυψε ο θεός Ποσειδώνας, ως η δύναμη της σελήνης να εξουσιάζει τα ύδατα. Δημιουργοί της νέας αυτής λατρείας ήτανε οι Τελχίνες. 

Ορμώμενοι από την εξίσωση ΠΩΛΟΣ=Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΣΤΙ, μπορούμε να πούμε πως με τον πώλο σχετίζεται η εξωτερική υφή της Ποσειδώνιας λατρείας (ως πώλο γνώρισε τον Ποσειδώνα ο Κρόνος, δηλαδή οι ιερείς της Κρόνιας λατρείας) και αυτό διότι όπως ακριβώς ο Σείριος μέσω του ο Όσιρη συνδέεται με θεότητες της γονιμότητας και της ευφορίας έτσι και ο Πώλος με την λεξαριθμική του ισότητα με τον Σείριο γίνεται εκείνο το σύμβολο του Ποσειδώνα που επισημαίνει ότι σχετίζεται με τη γονιμότητα. 

Η γνώση του μετάλλου από τους Τελχίνες ενίσχυσε τη θέση τους μέσα σε αυτές της θρησκευτικές κοινότητες, αφού μιας και η σελήνη είναι η δύναμη που γονιμοποιεί τη γη, οτιδήποτε θα προστάτευε τη σελήνη θα ήτανε σπουδαίο. Κατά τα αρχαία χρόνια πίστευαν πώς η κρούση των μετάλλων αποτρέπει την έκλειψη της σελήνης. Επομένως οι Τελχίνες ως κατασκευαστές μεταλλικών αντικειμένων μετατράπηκαν σε προστάτες της σεληνιακής λατρείας, όπως αποδεικνύεται και από την περιγραφή της ασπίδος του Αχιλλέα. 

Μία ακόμη απόδειξη για το ότι είναι οι φύλακες της σελήνης, είναι και η προσβολή τους από μανία από την σεληνιακή θεά Aρτεμη, όντας σκύλοι του Ακταίονα, όταν ο τελευταίος είδε γυμνή την θεά. 

Το ότι είδε γυμνή τη θεά σημαίνει ότι γνώρισε όλη τη φύση της θεότητας πράγμα μη επιτρεπτό, αφού όλη τη φύση της θεότητας τη γνώριζαν μόνο μέσω ειδικής μύησης κάποιοι ιερείς, όπως γινότανε με τα λαβυρινθιτικά μυστήρια. 

Οι Τελχίνες εδώ δρουν ως φύλακες του μυστικού ( όλη η φύση της θεάς ) της Aρτεμης- σελήνης.

Πηγή