Γάτες και άνθρωποι «διδάσκουν» στα ρομπότ πώς να πέφτουν
Τη γνωστή ικανότητα των γατών να πέφτουν πάντα στα πόδια τους φιλοδοξούν να δώσουν στα ρομπότ ερευνητές του Georgia Tech.
Ειδικότερα, ερευνητές του πανεπιστημίου υπό την Κάρεν Λιού, επίκουρη καθηγήτρια του School of Interactive Computing (IC) του Georgia Tech, προκειμένου να κατανοήσουν το πώς η «συμπεριφορά» των αιλουροειδών και των ανθρώπων κατά τις πτώσεις θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη βελτίωση των ρομπότ, μελέτησαν τα φυσικά χαρακτηριστικά μίας ευρείας γκάμας φαινομένων/ δραστηριοτήτων: από τις πτώσεις γατών μέχρι τον τρόπο που προσανατολίζονται στον χώρο δύτες και αστροναύτες.
Σε έρευνα που παρουσιάστηκε στην 2014 IEE/RSJ International Conference on Intelligent Robots and Systems (IROS) η Λιου παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς της πάνω στον προσανατολισμό και τη συμπεριφορά όσον αφορά στις πτώσεις τόσο από ανθρώπους όσο και από γάτες και το πώς αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των επιπτώσεων σε ρομπότ τα οποία πέφτουν- και ειδικά σε ρομπότ τα οποία κάποια στιγμή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές έρευνας και διάσωσης υπό επικίνδυνες συνθήκες.
Η Λιου και η ομάδα της στο Georgia Tech εξομοίωσαν πτώσεις και μελέτησαν τα αποτελέσματα προσγειώσεων: «δεν είναι η πτώση που σε σκοτώνει- είναι το απότομο σταμάτημα στο τέλος. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που καθορίζουν τη ζημιά είναι η γωνία της πτώσης» σημειώνει η Λιου.
Σε πειράματα τα οποία έγιναν με ένα μικρό ρομπότ που αποτελείται από ένα κύριο σώμα και δύο πόδια, εξομοιώθηκαν τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης πτώσης και διερευνήθηκε το ενδεχόμενο μιας μαλακής- roll προσγείωσης για τη μείωση της δύναμης πρόσκρουσης και κατʼεπέκταση της ζημιάς.
Όπως διαπιστώθηκε, ένα σωστά σχεδιασμένο ρομπότ έχει τη «διανοητική ικανότητα» να πραγματοποιήσει τους υπολογισμούς που απαιτούνται για μια «μαλακή» προσγείωση- αν και η παρούσα τεχνολογία μοτέρ και μηχανικών άκρων εν γένει δεν επιτρέπει επαρκώς γρήγορη κίνηση για «γατίσιες» πτώσεις.
Στο μέλλον ο στόχος της έρευνας θα είναι η «εκπαίδευση» των ρομπότ πάνω στον προσανατολισμό και την πρόσκρουση- κάτι που οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν οι άνθρωποι, αλλά οι γάτες κάνουν με φυσικότητα.
«Αν πιστεύουμε ότι μια ημέρα θα είμαστε σε θέση να φτιάξουμε ρομπότ που θα μπορούν να φέρνουν σε πέρας τέτοιου είδους υψηλά δυναμική κίνηση, πρέπει επίσης να διδάξουμε στα ρομπότ πώς να πέφτουν- και πώς να προσγειώνονται με ασφάλεια μετά από ένα άλμα ή μια σχετικά μεγάλη πτώση» τονίζει η Λιού.
Ειδικότερα, ερευνητές του πανεπιστημίου υπό την Κάρεν Λιού, επίκουρη καθηγήτρια του School of Interactive Computing (IC) του Georgia Tech, προκειμένου να κατανοήσουν το πώς η «συμπεριφορά» των αιλουροειδών και των ανθρώπων κατά τις πτώσεις θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη βελτίωση των ρομπότ, μελέτησαν τα φυσικά χαρακτηριστικά μίας ευρείας γκάμας φαινομένων/ δραστηριοτήτων: από τις πτώσεις γατών μέχρι τον τρόπο που προσανατολίζονται στον χώρο δύτες και αστροναύτες.
Σε έρευνα που παρουσιάστηκε στην 2014 IEE/RSJ International Conference on Intelligent Robots and Systems (IROS) η Λιου παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς της πάνω στον προσανατολισμό και τη συμπεριφορά όσον αφορά στις πτώσεις τόσο από ανθρώπους όσο και από γάτες και το πώς αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των επιπτώσεων σε ρομπότ τα οποία πέφτουν- και ειδικά σε ρομπότ τα οποία κάποια στιγμή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές έρευνας και διάσωσης υπό επικίνδυνες συνθήκες.
Η Λιου και η ομάδα της στο Georgia Tech εξομοίωσαν πτώσεις και μελέτησαν τα αποτελέσματα προσγειώσεων: «δεν είναι η πτώση που σε σκοτώνει- είναι το απότομο σταμάτημα στο τέλος. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που καθορίζουν τη ζημιά είναι η γωνία της πτώσης» σημειώνει η Λιου.
Όπως διαπιστώθηκε, ένα σωστά σχεδιασμένο ρομπότ έχει τη «διανοητική ικανότητα» να πραγματοποιήσει τους υπολογισμούς που απαιτούνται για μια «μαλακή» προσγείωση- αν και η παρούσα τεχνολογία μοτέρ και μηχανικών άκρων εν γένει δεν επιτρέπει επαρκώς γρήγορη κίνηση για «γατίσιες» πτώσεις.
Στο μέλλον ο στόχος της έρευνας θα είναι η «εκπαίδευση» των ρομπότ πάνω στον προσανατολισμό και την πρόσκρουση- κάτι που οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν οι άνθρωποι, αλλά οι γάτες κάνουν με φυσικότητα.
«Αν πιστεύουμε ότι μια ημέρα θα είμαστε σε θέση να φτιάξουμε ρομπότ που θα μπορούν να φέρνουν σε πέρας τέτοιου είδους υψηλά δυναμική κίνηση, πρέπει επίσης να διδάξουμε στα ρομπότ πώς να πέφτουν- και πώς να προσγειώνονται με ασφάλεια μετά από ένα άλμα ή μια σχετικά μεγάλη πτώση» τονίζει η Λιού.