Ένα «Πριγκιπάτο» που μοιάζει με… εξέδρα
Με την πρώτη ματιά νομίζει κανείς ότι αντικρίζει μια εξέδρα άντλησης πετρελαίου. Κι όμως, αν δει πιο προσεκτικά θα καταλάβει ότι μάλλον πρόκειται για κάτι άλλο. Δύο τσιμεντένια οικήματα που ενώνονται με μια σιδερένια πλατφόρμα αποτελούν το Φρούριο στις ακτές του Σάφολκ, που βρίσκεται εκεί από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κάτοικοι του το ονομάζουν «Πριγκιπάτο του Sealand». Εύλογη λοιπόν η απορία, αν πρόκειται για τη μικρότερη χώρα του κόσμου, όπως υποστηρίζουν οι διαμένοντες σε αυτή.
Πάνω στα 492 τετραγωνικά του ζουν 22 άνθρωποι. Εκείνοι μιλούν για ένα ανεξάρτητο κράτος, που δεν το αναγνωρίζει καμία χώρα του κόσμου όμως, σύμφωνα με την Daily Mail.
Απέχει μόλις έξι μίλια από τις ακτές του Σάφολκ, αλλά και από το Φέλιξστόου, βρίσκεται σε διεθνή ύδατα και οι κάτοικοι του φροντίζουν να αποδεικνύουν με πολλούς τρόπους ότι είναι ένα… Πριγκιπάτο, όπως το ονόμασε πρώτος ο Πρίγκιπας Μιχαήλ (1963). Στηρίζουν την ανεξαρτησία του έχοντας το δικό τους νόμισμα, τα δικά τους γραμματόσημα, παράγοντας πόσιμο νερό, διαθέτοντας ποδοσφαιρική ομάδα –τους Sealand All Stars- και πουλώντας αναμνηστικά στους τουρίστες που το επισκέπτονται.
Παρά το γεγονός ότι πιάνουν ψάρια και αστακούς δε διαθέτουν αυτονομία στο θέμα του φαγητού, καθώς όλα τα υπόλοιπα αναγκάζονται να τα εισάγουν, κυρίως από τη Βρετανία.
Η ιστορία του είναι εξίσου σπουδαία με τους κατοίκους του. Το Φρούριο εγκαταλείφθηκε το 1950 (χρησιμοποιούταν ως οχυρό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). Μετά από 16 χρόνια όμως ο 46χρονος Ρόι Μπέιτς, ένας ραδιοπειρατής ήθελε να βρει μια νέα… βάση και να μην υπόκειται στους βρετανικούς νόμους. Έτσι, πήρε τη σύζυγο του, Τζόαν και τα παιδιά του, Πενέλοπε και Μάικλ και εγκαταστάθηκαν στο Φρούριο.
Ο Ρόι αυτοονομάστηκε Πρίγκιπας, η Τζόαν Πριγκίπισσα και άρχισαν οι «μάχες» με την βρετανική κυβέρνηση, τις οποίες τελικά κέρδισε καταφέρνοντας να παραμείνει στην εξέδρα και να την… αποκτήσει. Τον Οκτώβριο του 2012 απεβίωσε και το στέμμα του Sealand πέρασε στον γιο του.
Το… μεγαλόπρεπο Πριγκιπάτο του Sealand.
Στο νόμισμα που χρησιμοποιούν οι κάτοικοι του, το δολάριο του Sealand, απεικονίζεται η Πριγκίπισσα Τζόαν.
Οι αυτοαποκαλούμενοι Πρίγκιπας και Πριγκίπισσα του Sealand, Ρόι Μπέιτς και η σύζυγος του Τζόαν, λίγο πριν το θάνατο του πρώτου (αριστερά) και όταν πρωτοέφτασαν στο Φρούριο.
Δύσκολα μπαίνει τάξη στην κουζίνα που χρησιμοποιούν από κοινού οι 22 κάτοικοι του.
Το σήμα του Πριγκιπάτου, όπως το σχεδίασε η οικογένεια Μπέιτς.
Όταν οι κάτοικοι δεν δουλεύουν στη συντήρηση του Φρουρίου ή στην ιστοσελίδα του, χαλαρώνουν στο καθιστικό.
Το γραφείο απ’ όπου οργανώνεται η ιστοσελίδα του Sealand και τυπώνονται τα αναμνηστικά.
Όσον αφορά στον ύπνο, στους κατοίκους παρέχονται μόνο οι βασικές ανέσεις.
Πάνω στα 492 τετραγωνικά του ζουν 22 άνθρωποι. Εκείνοι μιλούν για ένα ανεξάρτητο κράτος, που δεν το αναγνωρίζει καμία χώρα του κόσμου όμως, σύμφωνα με την Daily Mail.
Απέχει μόλις έξι μίλια από τις ακτές του Σάφολκ, αλλά και από το Φέλιξστόου, βρίσκεται σε διεθνή ύδατα και οι κάτοικοι του φροντίζουν να αποδεικνύουν με πολλούς τρόπους ότι είναι ένα… Πριγκιπάτο, όπως το ονόμασε πρώτος ο Πρίγκιπας Μιχαήλ (1963). Στηρίζουν την ανεξαρτησία του έχοντας το δικό τους νόμισμα, τα δικά τους γραμματόσημα, παράγοντας πόσιμο νερό, διαθέτοντας ποδοσφαιρική ομάδα –τους Sealand All Stars- και πουλώντας αναμνηστικά στους τουρίστες που το επισκέπτονται.
Παρά το γεγονός ότι πιάνουν ψάρια και αστακούς δε διαθέτουν αυτονομία στο θέμα του φαγητού, καθώς όλα τα υπόλοιπα αναγκάζονται να τα εισάγουν, κυρίως από τη Βρετανία.
Η ιστορία του είναι εξίσου σπουδαία με τους κατοίκους του. Το Φρούριο εγκαταλείφθηκε το 1950 (χρησιμοποιούταν ως οχυρό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο). Μετά από 16 χρόνια όμως ο 46χρονος Ρόι Μπέιτς, ένας ραδιοπειρατής ήθελε να βρει μια νέα… βάση και να μην υπόκειται στους βρετανικούς νόμους. Έτσι, πήρε τη σύζυγο του, Τζόαν και τα παιδιά του, Πενέλοπε και Μάικλ και εγκαταστάθηκαν στο Φρούριο.
Ο Ρόι αυτοονομάστηκε Πρίγκιπας, η Τζόαν Πριγκίπισσα και άρχισαν οι «μάχες» με την βρετανική κυβέρνηση, τις οποίες τελικά κέρδισε καταφέρνοντας να παραμείνει στην εξέδρα και να την… αποκτήσει. Τον Οκτώβριο του 2012 απεβίωσε και το στέμμα του Sealand πέρασε στον γιο του.