Όχι τζαμί στην πόλη που έπεσε ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της

Χιλιάδες εκκλησίες και μοναστήρια μας στην Ιωνία, στον Πόντο, την Ανατολική Θράκη, την Καππαδοκία, την κατεχόμενη Κύπρο είναι ατιμασμένες. Άλλες γίνανε τζαμιά, άλλες στάβλοι κι άλλες κείτονται ερείπια. Τα ίχνη από το αίμα της Γενοκτονίας των Χριστιανών στέγνωσε πια αλλά τα ακοίμητα τεκμήρια της λεηλασίας και του πολιτισμικού σκέλους της Γενοκτονίας παραμένουν κάρφος στον οφθαλμό μας. Αν πάρεις τα μονοπάτια των πορειών θανάτου, του Άουσβιτς εν ροή των Ελλήνων και των Αρμενίων της Μικράς Ασίας, εκεί όπου, σε ένα πρωτοφανές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με παλλαϊκή συμμετοχή των εξισλαμισμένων ορδών που υποδύονται το τουρκικό «έθνος», βρήκαν φρικτό θάνατο εκατομμύρια αμάχων αδερφών μας, θα συναντήσεις παντού τα μνημεία της ανεκδίκητης βαρβαρότητας των Τούρκων. Πανάρχαιες εκκλησίες και μοναστήρια μαγαρισμένες απ’ τους μιναρέδες ή από γελάδια και πρόβατα.

Στην Τουρκία οι ιερωμένοι μας κυκλοφορούν με πολιτικά, μόνο ο Πατριάρχης φορά το σχήμα του. Η ελληνική κοινότητα της Πόλης μετά από σειρά διώξεων απέμεινε σκιά του εαυτού της, λίγοι γέροντες, την στιγμή που η μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη ανθεί.

Στην Σαουδική Αραβία δεν υπάρχει χριστιανική εκκλησία κι ούτε μπορεί να χτιστεί. Αν φοράς σταυρό θα προπηλακιστείς και θα χάσεις την ελευθερία σου, αν όχι τη ζωή σου. Στην Τουρκία χριστιανοί ιερωμένοι δολοφονούνται με την κάλυψη της αστυνομίας, ενώ στην Συρία των «ανταρτών» και την «ανοιξιάτικη» Αίγυπτο διεξάγεται από τους ισλαμιστές γενοκτονία σε βάρος των χριστιανών υπό την αφασιακή συνενοχή της αυτοκαταστροφικής Δύσης.

Τα καθεστώτα αυτά, φορείς ενός μεσαιωνικού μανιχαϊσμού, με βαθύτατα ρατσιστικές ιδεοληψίες και πρακτικές, που προπαγανδίζουν κι ασκούν βία σε βάρος των Χριστιανών, εφαρμόζουν σε βάρος των γυναικών πολιτικές που κάνουν το Γ’ Ράϊχ να μοιάζει με παράδεισο δημοκρατικής ισότητας.

Γιατί άραγε οφείλουμε να επιτρέψουμε την ίδρυση μεγαλοπρεπούς τζαμιού, οποιουδήποτε τζαμιού, στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα μιας Ορθόδοξης Χριστιανικής χώρας και πνευματική πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής ιδέας; Δεκάδες οι υπαρκτοί ευκτήριοι οίκοι, τα τζαμιά για τους όποιους μουσουλμάνους ζουν εδώ ή μας επισκέπτονται. Είναι ήδη πολύ περισσότερα απ’ όσα θα ‘πρεπε, όπως είναι ήδη πολλοί οι παράνομοι μουσουλμάνοι, πολύ περισσότεροι απ’ όσους επιτρέπει η κοινωνική συνοχή της χώρας.

Τα τζαμιά κι οι μιναρέδες τους είναι σύμβολα ισχύος για το Ισλάμ, την πλέον αναχρονιστική, επιθετική και ρατσιστική θρησκεία στον κόσμο. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Αποκατέστησαν τις βεβηλωμένες εκκλησίες μας;

Μπορούν οι Χριστιανοί να ζήσουν στις χώρες αυτές και να ασκήσουν ανεμπόδιστα τα λατρευτικά τους καθήκοντα; Όχι.

Λάθος μέγα λοιπόν μια τέτοια υποχώρηση, χωρίς καμμία αμοιβαιότητα. Θα ‘πρεπε όμως να γίνει αληθινή επανάσταση, να αρνηθούν τον πυρήνα της θρησκείας τους για να υπάρξει τέτοια αμοιβαιότητα. Απίθανο.

Κι εγώ δεν φοβάμαι να το πω: το Ισλάμ είναι φασισμός, είναι ρατσισμός, είναι ασύμβατο με τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας. Η δυτική έννοια της Δημοκρατίας και της ισονομίας, δεν τους είναι μόνο άγνωστη αλλά και απεχθής. Χώρο επέκτασης μας θεωρούν και την περίοδο που διάγουμε την θεωρούν μόνο ανακωχή, γιατί γι’ αυτούς «δεν υπάρχει ειρήνη με τους απίστους».

Μόνο ανοχή με αυστηρή επαγρύπνηση μπορούμε να δείχνουμε. Όχι υποχωρητικότητα. Διότι μια άλλη αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ. Είναι μια ζώσα εκρηκτική ύλη, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πυροδοτηθεί. Δείτε την εξέλιξη των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, πως κατρακυλούν στον φανατισμό. Είχαν απαγορεύσει τις κούκλες στις βιτρίνες! Τώρα με νέα νομοθεσία θα παύσουν να υπάρχουν μικτά σχολεία από την ηλικία των εννέα ετών κι απάνω.! Η μαντήλα και το τσαντόρ επεκτείνονται ραγδαία και στην τάχα πιο κοσμική Τουρκία. Δείτε τα χάλια της Αιγύπτου, την πρωτοφανή βαρβαρότητα των γενοκτόνων «αγωνιστών της ελευθερίας» στην Συρία.

Και θα επιτρέψουμε σε αυτούς να βάλουν πόδι στην πρωτεύουσα μας; Θα έχουμε την «απόλαυση» ν’ ακούμε τον μουεζίνη να ρυπαίνει τ’ αυτιά μας; Πόση λερή «πολιτική ορθότητα» ακόμη ως τον αυτοχειριασμό μας;

Κι υπενθυμίζω, στην Επανάσταση αγωνιστήκαμε εναντίον σουνιτών μουσουλμάνων, καθαιρέσαμε με την βία του αγώνα μας τα σύμβολα της μισητής δεσποτείας τους. Με το σπαθί και το ντουφέκι τους διώξαμε πίσω στην Ασία. Αυτούς πολεμήσαμε. Αυτούς που τώρα θέλουν τζαμί στην Αθήνα.

Όπως σωστά έγραψε κι ο φίλος Προφήτης, δεν έχουμε καμμία υποχρέωση να διευκολύνουμε την πολυτελή τέλεση των λατρευτικών καθηκόντων των ορδών των παράνομων κι απρόσκλητων μουσαφιραίων. Χρέος μας προς το εθνικό συμφέρον, την δημόσια τάξη και ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή, είναι η μαζική απέλαση τους, όχι να τους χτίσουμε …τέμενος.

Ας μην μαγαρίσουμε μόνοι μας την πόλη που έπεσε πολεμώντας για την ελευθερία της ο Καραϊσκάκης. Στον αττικό ορίζοντα δεν υπάρχει θέση για τζαμί. Προσβάλλει την αισθητική μας, την Ιστορία μας, την Ελευθερία μας.

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Πηγή