ΚΟΥΕΤΖΑΛΚΟΑΤΛ - Κεντρικη Αμερικη

Η περιγραφή της γέννησης αυτού του θεού δράκου είναι πραγματικά μοναδική. Είναι σαν να άνοιξαν τα σπλάχνα του παραδείσου και μία έκρηξη πράσινης φωτιάς βγήκε από μέσα τους. Όλοι έπεσαν στο έδαφος τρομοκρατημένοι καθώς το βλέμμα τους καρφώθηκε στον ουρανό. Όσοι τόλμησαν να παρακολουθήσουν αυτό το θαύμα, έγιναν μάρτυρες ενός μοναδικού ιπτάμενου ερπετού, καλυμμένο με πούπουλα που άστραφταν σαν πολύτιμοι λίθοι. Σαν πράσινη αστραπή έσκισε τους ουρανούς ο ιπτάμενος δράκος φτάνοντας στη γη, και μόλις τα πόδια του άγγιξαν το γρασίδι μια μοναδική μεταμόρφωση έγινε μπροστά στα μάτια των σοκαρισμένων πιστών. Μέσα σε μια στιγμή μια τεράστια σφαίρα πράσινου φωτός κάλυψε τον δράκο για να εμφανιστεί ο θεός με τα ίδια αστραφτερά φτερά και μια πράσινη μάσκα στο πρόσωπο που θύμιζε σαγόνια κροκοδείλου. Ήταν ο Κουετζαλκοατλ, φτερωτό φίδι, θεός του ανέμου, της σοφίας και της ζωής.

Η ιστορία του Κουετζαλκοατλ είναι μια από τις πολλές που αναφέρονται στην μεταμόρφωση. Την εποχή της κουλτούρας των Μάγια, στο Μεξικό του 500π.Χ. έως το 900μ.Χ., το ερπετό Κουκουλκάν(kukulcan) ήταν μια από τις πιο σημαντικές θεότητες. Το ίδιο και ο Τοπιλτζίν(Topiltzin) πρώτος βασιλιάς μιας άγριας πολεμόχαρης φυλής την Τόλτεκ(Toltecs) που τελικά εξαλείφθηκε από την κοιλάδα του Μεξικού στα τέλη του δωδέκατου αιώνα, έδινε στον εαυτό του τον τίτλο του Κουετζαλκοατλ. Και όταν αργότερα η κοιλάδα κατακτήθηκε από τους Αζτέκους ο θεός αυτός βρήκε μια τιμημένη θέση στο πλούσιο πάνθεόν τους μαζί με άλλους που είχαν υιοθετήσει από κάθε λαό που κατακτούσαν.

Ο Κουετζαλκοατλ αναγνωρίζεται από τους ζωολόγους σαν ένας συνδυασμός ερπετού και ενός πουλιού πραγματικού αλλά εξαιρετικά σπάνιου του Κουετζάλ(Quetzal). Αυτό το πτηνό με τα λαμπερά πράσινα χρώματα βρίσκεται στο Μεξικό, στη Γουατεμάλα μέχρι της ακτές της Κόστα Ρίκα. Το αρσενικό έχει τέσσερα μεγάλα ουραία φτερά που φτάνουν μέχρι και τα 60 εκατοστά μήκος. Κατά την διάρκεια της πτήσης του τα φτερά αυτά κινούνται με τέτοιο τρόπο δίνοντας την αίσθηση ενός ιπτάμενου φιδιού.

Η μυθολογία της Κεντρική Αμερικής είναι γεμάτη με ιστορίες του θεού αυτού με τον ορκισμένου εχθρού του Τεζκατλιπόκα(Tezcatlipoca) θεό της πονηριάς και του σκότους, που είχε την δυνατότητα μέσω ενός μαγικού καθρέφτη να βλέπει το μέλλον.

Σε μια περίπτωση, ο Τεζκατλιπόκα έπεισε τον νεαρό Κουετζαλκοατλ να κοιτάξει μέσα σον καθρέφτη για να δει το μέλλον και τον τρομοκράτησε με οράματα που ήθελε εκείνος να του δείξει. Τον παρουσίασε σαν ένα ανήμπορο γέροντα με χλομό πρόσωπο και μακριά άσπρη γενειάδα, μια εικόνα όχι τόσο συνηθισμένη στην περιοχή εκείνη.

Μια άλλη φορά κατάφερε να μεθύσει με κρασί τον ερπετοειδή θεό μέχρι που έχασε τα λογικά του και έκανε έρωτα στην ίδια του την αδερφή. Μόλις συνήλθε και κατάλαβε τι είχε κάνει, ένοιωσε τόσο ταπεινωμένος και διεφθαρμένος από τις πράξεις του που ετοίμασε μια πυρά και έπεσε μέσα σε αυτή. Θαυματουργικά οι στάχτες του μεταμορφώθηκαν σε εξωτικά πουλιά που γέμισαν τον ουρανό με τα αστραφτερά τους χρώματα, και η λαμπυρίζουσα καρδιά του ανέβηκε στους ουρανούς, για να παραμείνει για πάντα σαν το λαμπερό άστρο της αυγής.

Αλλά η πιο διάσημη και διαδεδομένη ιστορία του, αναφέρει, την προφητεία του ερχομού του, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από το κακό. Σύμφωνα με την μυθολογία του Τόλτεκ, ήταν κυβερνήτης του Τόλλαν της κεντρικής πολιτείας όλης της αυτοκρατορίας. Μέχρι που ο Τεζκατλιπόκα αποφάσισε να καταστρέψει την πολιτεία του Τόλλαν και να εξορίσει τον αφέντη τους. Χρησιμοποιώντας ένα σωρό μεταμφιέσεις ο χθόνιος θεός κατάφερε να σκοτώσει μεγάλο αριθμό κατοίκων. Όσοι γλίτωσαν κατάφερε να τους δελεάσει σε ένα σκοτεινό σπίτι και να τους εξοντώσει. Έπειτα έστρεψε την προσοχή του στον Κουετζαλκοατλ.

Σε απόγνωση που δεν κατάφερε να προστατέψει τους πολίτες του, ο Κουετζαλκοατλ έβαλε φωτιά στην πόλη, και όδευσε τρεκλίζοντας πάνω από τα βουνά ανατολικά προς τη θάλασσα. Αλλά ακόμα και την ώρα της ολοκληρωτικής του ήττας ο αντίπαλος του συνέχισε να τον κυνηγά επίμονα, μέχρι να καταφέρει να του αποσπάσει όλη την δύναμη και τους θησαυρούς του. Όταν ο φιδίσιος θεός
έφτασε στην ακτή είχε χάσει σχεδόν όλες του τις μαγικές δυνάμεις. Κοιτάζοντας τα κύματα να σκάνε στην παραλία μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις και έφτιαξε μια βάρκα από κουλουριασμένα φίδια, με την οποία σάλπαρε στην ανατολή.

Σύμφωνα όμως με την προφητεία των Αζτέκων, ο αγαπημένος τους θεός και προστάτης θα γύρναγε για να θριαμβεύσει. Και φάνηκε πως εκείνη η εποχή είχε φτάσει όταν μία ημέρα στις αρχές του 1519 ένας στόλος από πλοία φάνηκε να έρχεται από την ανατολή. Ενθουσιασμένοι οι παρατηρητές στην ακτή έτρεξαν να φέρουν το Αζτέκο βασιλιά Μοντεζούμα(Montezuma) τον δεύτερο. Όταν προσάραξαν οι λευκοί μουσάτοι άντρες με τις γυαλιστερές πανοπλίες τους έγιναν αποδεκτοί με τιμές όπως άρμοζε στην θεϊκή του παρουσία.

Δυστυχώς όμως οι επισκέπτες δεν ήταν θεϊκοί απεσταλμένοι, αλλά Ισπανοί κατακτητές που έφεραν μαζί τους όπλα και άλογα. Και ο αρχηγός του ο Ερνάν Κορτές(Hernan Cortes), αποδείχθηκε περισσότερο αδερφικός με τον Τεζκατλιπόκα παρά με τον Κουετζαλκοατλ. Γιατί σε μόλις σε δύο χρόνια κατάφερε να εξοντώσει τους Αζτέκους τόσο ολοκληρωτικά που μόνο οι θρύλοι τους απέμειναν.

Πηγή