Μιασνόι Μπορ – το πιο τρομακτικό δάσος της Ρωσίας

Το Μιασνόι Μπορ βρίσκεται στην περιοχή του Νόβγκοροντ, στη λεγόμενη Κοιλάδα του Θανάτου. Πρόκειται για μία δασική βαλτώδης περιοχή, όπου κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σκοτώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες. Από τότε αυτή η περιοχή έχει τη φήμη του «κακού μέρους» και θεωρείται το μεγαλύτερης κλίμακας μέρος συγκέντρωσης χρονο-οφθαλμαπατών στη Ρωσία. Μέχρι τώρα στα πιο απομακρυσμένα μέρη του δάσους παραμένει ένας μεγάλος αριθμός άταφων σορών. Με την αναζήτηση και επαναταφή τους ασχολούνται αρκετές ομάδες αναζήτησης. Η Μαρίνα Βασίλιεβα, μέλος μιας εξ αυτών, μίλησε στη «Φωνή της Ρωσίας»:

Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς εκεί είναι μία ασυνήθιστη, θα έλεγα, φοβερή ησυχία. Στο δάσος δεν κελαηδούν τα πουλιά. Φαίνεται ότι απλά δεν υπάρχουν εκεί. Παντού υπάρχουν βάλτοι. Μερικές φορές σε χαράδρες είναι ορατά τα οστά άταφων στρατιωτών. Όλα αυτά επηρεάζουν τον ψυχισμό. Μια φορά, όταν με την ομάδα επιστρέφαμε μετά από ανασκαφές, ακούσαμε έναν ήχο σαν έκρηξη οβίδων, ενώ στη συνέχεια κραυγές, ανταλλαγές πυροβολισμών. Αλλά δεν εκπλαγήκαμε – οι προηγούμενες ομάδες είχαν πει να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι για κάτι παρόμοιο. Παρόμοιες περιπτώσεις συμβαίνουν συχνά στο Μιασνόι Μπορ.

Κάποιοι όχι μόνο ακούν, αλλά και βλέπουν τι είχε συμβεί στο δάσος κατά τη διάρκεια των μαχών. Οι ντόπιοι κάτοικοι είναι πεπεισμένοι ότι στο δάσος συνυπάρχουν ήσυχα δύο παράλληλοι κόσμοι, και ότι εκεί συχνά συναντούν φαντάσματα νεκρών στρατιωτών. Γι’ αυτό, λένε οι ίδιοι, στο δάσος μπορεί να πηγαίνει κάποιος μόνο υπό το φως της ημέρας και μόνο σε παρέα αρκετών ατόμων, ενώ μετά τη δύση του ηλίου καλύτερα να μην πάει κάποιος εκεί – θα εξαφανιστείς και δεν θα σε ξαναβρούν.

Επίσης, οι ντόπιοι κάτοικοι είναι πεπεισμένοι, ότι η ονομασία του χωριού και του ίδιου του δάσους από την αρχή περιείχε έναν κακό οιωνό, και δεν είναι τυχαίο ότι προσέλκυε αιματηρές μάχες την περίοδο 1941-1942. Όπως και να έχει, το Μιασνόι Μπορ μονοσήμαντα αποτελεί μία ανώμαλη ζώνη. Υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανεξήγητων φαινομένων, που είχαν συμβεί εκεί στο παρελθόν και συμβαίνουν μέχρι σήμερα. Στο δάσος συχνά ακούγονται κραυγές «ζήτω», γερμανική και ισπανική ομιλία. Ή το φάντασμα ενός στρατιώτη να υποδεικνύει στην ομάδα αναζήτησης, πού πρέπει να σκάψει, για να βρει τη σορό του. Οι άνθρωποι από μία τέτοια παρέμβαση από τον άλλο κόσμο αρχικά λιποθυμούν, ενώ μετά, αφού συνέλθουν, αρχίζουν να σκάβουν στο μέρος εκείνο και προς έκπληξη όλων βρίσκουν αυτό που έψαχναν.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο λαό υπάρχει η πρόληψη, ότι μόνο όταν ο τελευταίος από τους στρατιώτες, που σκοτώθηκαν εκεί, ταφεί, τότε το δάσος στο Μιασνόι Μπορ θα γίνει ξανά κανονικό. Αλλά προς το παρόν αυτό το δάσος παραμένει το πιο τρομακτικό και μυστικιστικό δάσος στη Ρωσία.

Πηγή