Αρχαία Mu ή Λεμουρία - Αρχαία Ατλαντίδα
Η ακριβής θέση της Λεμουριας ποικίλλει αναλόγως με τους διάφορους ερευνητές και τους συντάκτες, αν και είναι μέρος των μυστηρίων της περιοχής του ειρηνικού που ρέει στην αμερικανική ήπειρο, ακριβώς όπως η Ατλαντίδα συνδέεται με τις ατλαντικές περιοχές εδάφους που φθάνουν στη θάλασσα της Μεσογείου.
Η Λεμουρια, επίσης γνωστή ως Pacifica, MU, και ο Εντγκαρ Κευση την αποκάλεσε Zu ή oz, δεν είναι αυτό που φαίνεται αντίθετα από ότι για την Ατλαντίδα. Είναι σαν το πεπρωμένο της ανθρωπότητας που προβλέπεται στην σχέση της ως προς το χρόνο. Η προέλευση και η πτώση της συνδέονται με την καταστροφή που έγινε όταν βυθίστηκε η ήπειρός αυτή κάτω από τη "θάλασσα" κάτι που οφείλεται σε φυσικούς κατακλυσμούς και στην ανθρώπινη αλαζονεία.
Πιθανά φυσικά στοιχεία της Λεμουριας
Τα μνημεία πετρών μυστήριας προέλευσης διασχίζουν ολόκληρο τον Ειρηνικό, από την υποβρύχια περιοχή της Ιαπωνίας στο Yonaguni, τα αινιγματικά πετρογλυφικα στο μεγάλο νησί της Χαβάης, στο νησί του Πάσχα και μεταξύ των ιερών και μεγαλιθικών περιοχών.
Πολλοί θεωρούν ότι το νησί του Πάσχα ήταν μέρος της Λεμουριας. Οι εκατοντάδες της κολοσσιαίων αγαλμάτων και της γραπτής γλώσσας δείχνουν έναν προηγμένο πολιτισμό, όμως εμφανίστηκε εκεί επιτόπου. Οι μύθοι του νησιού του Πάσχα μιλούν για τη Hiva που βυθίστηκε κάτω από τα κύματα και οι άνθρωποι της τράπηκαν σε φυγή.
Οι κάτοικοι της Σαμόα αποκαλούν μια παρόμοια θέση Μπολουτου. Στη Μπολουτου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να περπατήσουν μέσω των δέντρων, των σπιτιών, και άλλων φυσικών αντικειμένων χωρίς οποιαδήποτε αντίσταση.
Οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας μιλούν ακόμα για το οτι είχαν φθάσει εκεί πριν από πολύ καιρό από ένα βυθισμένο νησί αποκαλούμενο Χαβαικι σε μια απέραντη και ορεινή ξηρά στην άλλη πλευρά του Ωκεανού.
Η ανακάλυψη του ανθρωποειδούς Hobbit Flores - του 2004 - τον Οκτώβριο δύο μήνες πριν από το τσουναμι και τους σεισμούς - από ποια άποψη συνδέετε με τη Λεμουρια;
Υπάρχουν διάφορες υποθετικές ημερομηνίες ως προς το χρόνο ύπαρξης της Λεμουριας - μερικές την τοποθετούν εκατομμύρια χρόνια πριν - ενώ άλλες καθορίζουν την εποχή της Λεμουριας κατά προσέγγιση το 75.000 έως 20.000 Π.Χ. - πριν από την Ατλαντίδα. Άλλοι λένε ότι Ατλαντίδα και Λεμουρια συνυπήρξαν για χιλιάδες έτη.
Η πρώτη αναφορά για την Λεμουρια εμφανίστηκε αρχικά στις εργασίες του Augustus le Plongeon, (1826-190 ενός ερευνητή και συγγραφέα του 19ου αιώνα που διεξήγαγε έρευνες για τους Μαγιας του Γιουκατάν. Ανήγγειλε ότι είχε μεταφράσει τις αρχαίες γραφές των Μαγιας, οι οποίες σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του έδειχναν ότι οι Μαγιας του Γιουκατάν ήταν πιο αρχαίος πολιτισμός από τους πολιτισμούς της Ατλαντίδος και της Αιγύπτου, και έλεγαν επιπρόσθετα την ιστορία μιας ακόμα πιο γηραιάς ηπείρου της MU, της οποίας οι επιζώντες ίδρυσαν το πολιτισμό των Μαγιας. Οι μελετητές όμως των αρχαίων γραφών των Μαγιας υποστηρίζουν ότι οι "μεταφράσεις" του LE Plongeon's βασίστηκαν περισσότερο στη ζωηρή φαντασία του.
Μεταφυσική και μεταφορές
Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι η Λεμουρια εμφανίστηκε ξαφνικά με έναν πραγματικό πολιτισμό. Αυτό έχει ωοτοκήσει πολλές ενδιαφέρουσες θεωρίες, συμπεριλαμβανομένων των επισκέψεων από Εξωγήινους που εισήγαγαν ένα νέο είδος γενετικά κατασκευασμένων ανθρώπων για να αντικαταστήσουν τους αργόστροφους προγόνους τους. Αυτό συνδέεται επίσης και με άλλες θεωρίες δημιουργίας που υπάρχουν σε πολλούς λαούς του κόσμου για τη σπορά των ανθρώπων από τους Θεούς ή από τους Εξωγήινους.
Θεωρίες για τη Λεμουρια
Οι θεωρίες για τη Λεμουρια διαφόρων ερευνητών που προέκυψαν από τη μελέτη των διάφορων αρχαίων κειμένων μιλούν για την ύπαρξη μιας χαμένης ηπείρου με έναν προηγμένο πολιτισμό περίπου 60.000 χρόνια νωρίτερα η οποία είχε βυθιστεί κάτω από τον ειρηνικό ωκεανό μετά από έναν κατακλυσμικό σεισμό. Εξήντα τέσσερα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν σύμφωνα με αυτούς τους ισχυρισμούς. Τα νησιά της Χαβάης και τα νησιά του ειρηνικού είναι οι υπόλοιπες κορυφές των βουνών της χαμένης ηπείρου.
Η Λεμουρια ή η MU ήταν περίπου 5.000 μίλια μακρός και 3.000 μίλια πλάτος. Ο κήπος της Εδέμ δεν ήταν στην Ασία αλλά σε μια βυθισμένη ήπειρο στον ειρηνικό ωκεανό. Η βιβλική ιστορία της δημιουργίας προήλθε αρχικά όχι από τους λαούς του Νείλου ή της κοιλάδας του Ευφράτη αλλά από αυτήν την βυθισμένη ήπειρο, τη MU - τη μητέρα πατρίδα του ανθρώπου.
Η MU είχε μια απίστευτα περίπλοκη κυβέρνηση, έναν μεγάλο πολιτισμό και προηγμένη τεχνολογία. Οι ψυχικές δυνατότητές τους αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα - τηλεπάθεια, αστρικά ταξίδια και τηλεμεταφορα - που καθιστούν τις παραδοσιακές συσκευές επικοινωνίας περιττές.
Τα ιερά σύμβολα της MU, μιλούν για την απόκρυφη προέλευση των αρχαίων και σύγχρονων θρησκειών. Όλες οι θρησκείες έχουν μια κοινή προέλευση στις ιερές εμπνευσμένες γραφές της MU.
Οι υπερήλικες σοφοί της Λεμουριας, γνωστοί ως δέκατο τρίτο σχολείο, μετακίνησαν την έδρα τους πριν από τον κατακλυσμό προς το ακατοίκητο οροπέδιο της κεντρικής Ασίας το Θιβέτ. Εδώ καθιέρωσαν σύμφωνα με τους διαφόρους ισχυρισμούς μια βιβλιοθήκη και μια σχολή γνωστές ως μεγάλη λευκή αδελφότητα.
Επίλογος
Η Λεμουρια όμως, φαίνεται ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο για τους πρώτους ανθρώπους, ήταν κάποιος ειδυλλιακός παράδεισος, κατά ένα μεγάλο μέρος αγροτικός με πυκνά δάση και αφθονία λουλουδιών και οπωροφόρων δέντρων. Οι αρχές της σωστής διανομής των Αγάθων, της συνεργασίας, και της δημιουργικότητας παρήγαγαν μια κοινωνία ουσιαστικά χωρίς έγκλημα, σύγκρουση, και εχθροπραξίες. Ήταν κυρίως χορτοφάγοι και έζησαν σε αρμονία με τη φύση και τα άλλα πλάσματα. Είχαν ιδιαίτερα αναπτυγμένες ψυχικές και τηλεπαθητικές δυνατότητες που εφαρμόστηκαν στην καθημερινή τους ζωή.
Φυσικό είναι όλα τα παραπάνω να γοητεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Αρχαία Mu ή Λεμουρία
Σύμφωνα με πολλές εσωτεριστικές πηγές, ο πρώτος πολιτισμός δημιουργήθηκε πριν από 78,000 χρόνια στη γιγαντιαία ήπειρο γνωστή σαν Mu ή Λεμουρία και διήρκησε προς έκπληξη, 52,000 χρόνια. Λέγεται πως καταστράφηκε από σεισμούς που έγιναν από μετατόπιση του πόλου που έγινε 26,000 χρόνια πριν, ή περίπου το 24,000 π.Χ.
Η Mu δεν έφτασε σε τόσο υψηλή τεχνολογία, υποθετικά, όσο άλλοι μεταγενέστεροι πολιτισμοί, λέγεται παρόλα αυτά ότι έφτασε σε μια προοδευτική τεχνολογία, κυρίως στην οικοδόμηση μακροχρόνιων μεγαλιθικών κτιρίων που άντεχαν τους σεισμούς. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο κατόρθωμα των Mu λέγεται πως ήταν η επιστήμη της κυβέρνησης.
Υποθέτουμε, ότι υπήρχε μια γλώσσα και μια κυβέρνηση. Η εκπαίδευση ήταν το κλειδί της επιτυχίας της Αυτοκρατορίας, και επειδή κάθε πολίτης γνώριζε τους νόμους του σύμπαντος και του δινόταν πλήρη εκπαίδευση σε ένα επάγγελμα ή μια τέχνη, υπήρξε εξαιρετική οικονομική ευημερία. Η εκπαίδευση ενός παιδιού ήταν υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 21 έτσι ώστε να έχει το δικαίωμα να παρακολουθήσει το σχολείο των πολιτικών δικαιωμάτων. Αυτή η περίοδος διαρκούσε επτά χρόνια· έτσι η μικρότερη ηλικία που κάποιος μπορούσε να γίνει πολίτης της αυτοκρατορίας ήταν τα 28.
Αρχαία Ατλαντίδα
Λέγεται ότι όταν η ήπειρος της Mu βυθίστηκε, οι ωκεανοί του κόσμου έπεσαν δραστικά αφού το νερό ωθήθηκε προς τη νέα λεκάνη του Ατλαντικού. Τα μικρά νησιά που υπήρξαν στον Ατλαντικό κατά τη διάρκεια του πολιτισμού των Λεμούριων βγήκαν ψηλά και ξεράθηκαν εξαιτίας της υποχώρησης του ωκεανού. Η νέα περιοχή που αναδύθηκε ενώθηκε με το Αρχιπέλαγος Poseid του Ατλαντικού ωκεανού με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια μικρή ήπειρος. Αυτή η ήπειρος ονομάζεται σήμερα από τους ιστορικούς Ατλαντίδα, παρά το γεγονός ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ποσειδωνία.
Πιστεύεται ότι η Ατλαντίδα ανέβασε την τεχνολογία σε πολύ υψηλά επίπεδα, πολύ περισσότερο από αυτό που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη μας. Στο βιβλίο A Dweller On two Planets (Ένας κάτοικος σε δύο πλανήτες), που πρώτη φορά υπαγορεύτηκε από τον Phylos το Θιβετανό σε ένα νέο καλιφορνέζο που λεγόταν Frederick Spencer Oliver το 1884, όπως επίσης και σαν συνέχεια το 1940, An Earth Dweller Returns (Ένας γήινος επιστρέφει), αποτελούν μνεία για τέτοιες εφευρέσεις και συσκευές όπως τα κλιματιστικά για να καταπολεμήσουν θανάσιμα και καταστρεπτικά αέρια· airless cylinder lamps (κυκλικά ουράνια σώματα χωρίς ατμόσφαιρα), κρυστάλλινοι αγωγοί φωτισμένοι από τις σκοτεινές δυνάμεις· ηλεκτρονικοί στρατιώτες, όπλα που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια σαν προωστική δύναμη(τα rail-gun είναι παρόμοια, και πολύ νέα εφεύρεση) μονόδρομη μεταφορά· γεννήτριες νερού, ένα εργαλείο για τη συμπύκνωση του νερού από την ατμόσφαιρα· και το Vailx, ένα εναέριο πλοίο που κυβερνούνταν από τις δυνάμεις της αιώρησης και της απώθησης.
Ο οραματιστής, Edgar Cayce, σε ένα ανάγνωσμα μίλησε για τη χρήση των αεροπλάνων και των κρυστάλλων ή της πυρίτιδας που χρησιμοποιήθηκαν για ενέργεια και παρόμοιες εφαρμογές. Μιλάει επίσης για την κακομεταχείριση της ενέργειας και τις προειδοποιήσεις για τις καταστροφές που έρχονται.
Η Λεμουρία είναι ένας φανταστικός ισθμός που υποτίθεται ότι βρισκόταν μεταξύ της σημερινής Ινδίας και της Μαδαγασκάρης. Το όνομα της το έδωσε το 1864 ο γεωλόγος Φίλιπ Σκλάτερ. Προγενέστεροι επιστήμονες, όπως ο βιολόγος Ερνστ Χέκελ, ο γεωλόγος Μελχιόρ Νόιμαϊρ (Melchior Neumayr) και άλλοι είχαν διατυπώσει την υπόθεση ότι παλαιότερα ένα μέρος ξηράς μεταξύ Νότιας Αφρικής και Ινδίας θα ένωνε τις δύο αυτές ηπείρους. Η θεωρία αυτή εξηγούσε την διάδοση των Λεμούριων, οι οποίοι ζούσαν μόνο στην Ινδία και την Μαδαγασκάρη[1]. Η θεωρία αυτή σήμερα δεν ισχύει, αφού οι γεωτεκτονικές πλάκες, όπως γνωρίζουμε σήμερα, μετακινούνται.
Ιστορικές αναδρομές
Σχεδόν κάθε μύθος έχει τις ρίζες του στην αμάθεια και στην άγνοια του ανθρώπου ως προς το περιβάλλον και τους νόμους του. Θα μπορούσε ο μύθος της Λεμούριας να ξεφύγει από αυτό το βασικό μοτίβο, όταν οι Ευρωπαίοι εξερευνητές εισήλθαν για πρώτη φορά στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό περίμεναν να βρουν μια μεγάλη ήπειρο, κάπου στα δυτικά της Νότιας Αμερικής. Αν και η εν λόγο ανακάλυψη καθυστερούσε, η πεποίθηση για την ύπαρξη της άγνωστης ηπείρου ήταν τόσο θεμελιωμένη, με αποτέλεσμα αρκετοί χαρτογράφοι να τοποθετούν στους παγκόσμιους χάρτες μια ακαθόριστων διαστάσεων ήπειρο στη μέση του Ειρηνικού, την οποία ονόμασαν Terra Australis Incognita ή αλλιώς « η μεγάλη άγνωστη ήπειρος του Νότου ».
Η πρώτη αναφορά για την νέα ήπειρο εμφανίστηκε αρχικά στις εργασίες του Augustus le Plongeon ο οποίος σε έρευνες που διεξήγαγε για τους Μάγια του Γιουκατάν, ανήγγειλε ότι είχε μεταφράσει τις αρχαίες γραφές των Μάγια οι οποίες σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του έδειχναν ότι οι Μάγια του Γιουκατάν ήταν ο πιο αρχαίος πολιτισμός της Ατλαντίδος και της Αιγύπτου και έλεγαν επιπρόσθετα την ιστορία μιας ακόμα γηραιάς ηπείρου της Μου (Mu), της οποίας οι επιζώντες ίδρυσαν τον πολιτισμό των Μάγια. Αργότερα οι μελετητές των αρχαίων γραφών των Μάγια υποστηρίζουν ότι οι μεταφράσεις του le Plongeon βασίστηκαν περισσότερο στη ζωηρή φαντασία του. Ο όρος ήπειρος της Λεμούριας προτάθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο ζωολόγο και γεωλόγο Φίλιπ Σλέιτερ (Philip L. Schlater) το 1864 ο οποίος προσπαθώντας να βρει απάντηση στο ερώτημα πως είναι δυνατόν το ίδιο είδος του ζώου lemur να συναντάται στη νήσο Μαδαγασκάρη, αλλά και στην Αφρική, στην Ινδία και στην Ινδονησία αφού οι lemur δεν μπορούν να πετάξουν, ούτε να κολυμπήσουν ενώ τους χωρίζουν τεράστιες εκτάσεις νερού; Η μόνη λογική απάντηση είναι να περπατήσουν πάνω από χερσαίες εκτάσεις που στην συνέχεια εξαφανίστηκαν. Έτσι ο P. L. Schlater πρότεινε την ύπαρξη μιας μεγάλης ηπείρου, μέρη της οποίας αποτελούσαν η Μαδαγασκάρη, η Ινδονησία και η Αφρική, την ήπειρο αυτή την ονόμασε Λεμούρια από τα ζώα Lemur. Ακόμα πιο πέρα προχώρησε ο Γερμανός βιολόγος Ερνστ Χένρικ Χέκελ (Ernst Haeckel) ο οποίος πρότεινε ότι η Λεμούρια είναι η κοιτίδα του ανθρώπινου είδους. Αρκετοί μυθολόγοι και απακρυφιστές ενσωμάτωσαν τη Λεμούρια μέσα στα έργα τους. Ένας εξ αυτών ο Σκωτσέζος Λιούις Σπένς (Lewis Spence), ο οποίος στην προσπάθεια του να στηρίξει την ύπαρξη της Λεμούριας έκανε έκκληση στη κοινή λογική δηλώνοντας ότι τα νησιωτικά συγκροτήματα της Ωκεανίας δηλώνουν εμμέσως πλην σαφής την ύπαρξη μιας μεγάλης χερσαίας έκτασης στην τεράστια αυτή περιοχή.
Επίσης η Γιελένα Μπλαβάτσκυ, κατά την δεκαετία του 1880, ισχυρίστηκε ότι είχε μελετήσει ένα αρχαίο κείμενο παλαιότερο ακόμα και της Ατλαντίδος, με την ονομασία Book of Dzyan. Η Γιελένα Μπλαβάτσκυ πίστευε ότι η Λεμούρια κατοικήθηκε από την 3η Ριζική Φυλή τα ανθρωπότητας και περιγράφει τους Λεμουριανούς πανύψηλους, μελαψούς, ερμαφρόδιτους, με 4 χέρια και μερικοί διέθεταν ένα 3ο οφθαλμό στο οπίσθιο μέρος της κεφαλής τους. Επιπλέον είχαν περίεργους πόδες με κλειδώσεις που τους επέτρεπαν να περπατούν εξίσου καλά εμπρός και πίσω. Οι οφθαλμοί τους βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και έτσι μπορούσαν να βλέπουν και πλάγια. Επίσης, είχαν εκπληκτικές ψυχικές και τηλεπαθητικές ικανότητες. Σύμφωνα με την θεωρία της Μπλαβάτσκυ οι Λεμουριανοί μετά την καταστροφή της ηπείρους τους μετανάστευσαν στην Ατλαντίδα και εκεί εξελίχθηκαν στην 4η Φυλή της ανθρωπότητας. Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος μετανάστευσαν πάλι, αυτή την φορά όμως όχι ενωμένοι, αλλά διασκορπίστηκαν σε όλη την υδρόγειο και εξελίχθηκαν στην 5η Ριζική Φυλή. Κατά την Μπλαβάτσκυ, οι ριζικές φυλές είναι επτά και κατά τους νεώτερους θεοσοφιστές ( κυρίως τον Σκοτ Ελλιοτ ) οι Λεμουριανοί ξεκίνησαν από ωοτόκοι, εξελίχθηκαν με διασταυρώσεις με ζώα όπως οι χιμπατζήδες και μετά από αρκετές μεταλλάξεις φθάνουμε στον σημερινό άνθρωπο. Η ήπειρος της Λεμούριας λέγεται ότι εκτείνονται σε ολόκληρο το νότιο Ημισφαίριο. Μετά την καταστροφή της πιθανότητας από έκρηξη ηφαιστείου, το μεγαλύτερο τμήμα της βυθίστηκε ενώ άλλα τμήματα παρέμειναν και είναι η σημερινή Μαδαγασκάρη, Αυστραλία και η νήσος του Πάσχα. Το 1926 ο Αμερικανός αγγλοσαξονικής καταγωγής ταγματάρχης Τζέιμς Τσέρτσγουορντ (James Churchward), αυτοαποκαλούμενος ερευνητής, δημοσίευσε το πρώτο από μια σειρά βιβλίων για την θρυλική Μυ τα οποία είχαν εξαιρετική απήχηση κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930. Ανάμεσα στα άλλα ισχυρίστηκε ότι κατείχε στοιχεία που αποδείκνυαν την ύπαρξη κατά το παρελθόν μιας χαμένης ηπείρου, της Μου, η οποία βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό με επίκεντρο νότια του Ισημερινού, ενώ είχε μήκος 6.000 μίλια από την Ανατολή ως την Δύση και 3.000 μίλια από τον Βορρά προς τον Νότο, είχε 64.000.000 κατοίκους και ο πολιτισμός τους άνθισε 50.000 χρόνια πριν. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι κατάφερε να διαβάσει μια αρχαία νεκρή γλώσσα ( η οποία ομιλείτε από τρία άτομα στον κόσμο ) γραμμένη σε λίθινες πλάκες στην Ινδία, τις οποίες είχε δείξει εμπιστευτικά ένας Ινδός ιερέας. Κατά τον J. Churchward σ’ αυτήν τη πανέμορφη ήπειρο ζούσε ένας λαός που αποίκισε τον πλανήτη και στη συνέχεια φοβεροί σεισμοί αφάνισαν την ήπειρο που βυθίστηκε πριν 12.000 χρόνια μέσα σε μια λαίλαπα φωτιάς και νερού. Οι κάτοικοι της Λεμούριας αποίκησαν όλο τον πλανήτη και ανάμεσα στις αποικίες τους ήταν οι μεγάλοι πολιτισμοί των Ελλήνων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλώνιων και των Περσών, ενώ αποικία θεωρείται η χαμένη Ατλαντίδα. Η Λεμούρια ήταν μια όμορφη τροπική ήπειρος με αχανές πεδιάδες γεμάτες λιβάδια και πλούσια χωράφια. Κανένα βουνό δεν υπήρχε. Νερό έτρεχε σ’ όλη την έκτασή της ενώ πολύχρωμα πουλιά συμπλήρωναν ένα παραδεισένιο περιβάλλον. Το τέλος όμως του επίγειου παραδείσου ήταν εφιαλτικό, αλλεπάλληλοι σεισμοί και ηφαιστειακές εκρήξεις κατέστρεψαν αρκετά από τα μεγάλα πολιτισμικά και εμπορικά κέντρα της Μου. Όμως οι κάτοικοι της Λεμούριας δεν το έβαλαν κάτω, συνέχισαν και σε λίγες δεκαετίες η ζωή τους επανήλθε στους περισσότερους ρυθμούς της. Όμως η φύση επανήλθε με περισσότερο μένος και σφοδρότητα με στόχο για ακόμα μια φορά την ήπειρο της Μου. Ο ουρανός σκοτείνιασε και η γη τρανταζόταν με αυξημένη ισχύ. Τα ποτάμια πλημμύρισαν και η ήπειρος πνιγόταν αργά και εφιαλτικά κάτω από το νερό. Το έδαφος άρχισε να βυθίζετε ενώ η θάλασσα εισερχόταν με βία στις παραλιακές πόλεις της Λεμούριας θερίζοντας στο πέρασμά της τις ανθρώπινες ζωές των κατοίκων της. Ηφαίστεια βροντούσαν και καυτή λάβα ξεχείλιζε από τις κορυφές των πύρινων βουνών. Όμως ο εφιάλτης δεν τελείωσε ποτέ, ολόκληρη η Μου καταστράφηκε και βυθίστηκε αφήνοντας πίσω τεράστιους ηφαιστειακούς κώνους, τα σημερινά νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι περισσότεροι κάτοικοι συνάντησαν τον θάνατο ενώ οι λιγοστοί που επιβίωσαν ήταν αυτοί που διέμεναν κοντά στους ηφαιστειογενείς κώνους. Πλέον, δίχως πόρους, εργαλεία και καμία πηγή τροφής, στράφηκαν στον κανιβαλισμό και σημαίνοντας την έναρξη ενός εμφύλιου πολέμου. Πέρα όμως από τις περιγραφές και την εντυπωσιακή ομολογουμένως κοσμοθεωρία του Churchward, υπάρχει κάτι που να αγγίζει την πραγματική ιστορία της χαμένης ηπείρου Λεμούριας; Ίσως τα μνημεία πετρών μυστήριας προέλευσης που διασχίζουν ολόκληρο τον Ειρηνικό, από την υποβρύχια περιοχή της Ιαπωνίας στο Yonagumi, τα αινιγματικά πετρογλυφικά στο μεγάλο νησί της Χαβάης, στο νησί του Πάσχα και μεταξύ των ιερών και μεγαλιθικών περιοχών.
Πολλοί θεωρούν ότι το νησί του Πάσχα ήταν μέρος της Λεμούριας. Οι εκατοντάδες της κολοσσιαίων αγαλμάτων και της γραπτής γλώσσας δείχνουν έναν προηγμένο πολιτισμό. Οι μύθοι του Πάσχα μιλούν για τη Hiva που βυθίστηκε κάτω από τα κύματα και οι άνθρωποι της τράπηκαν σε φυγή. Οι κάτοικοι της Σαμόα αποκαλούν μια παρόμοια θέση Μπουλουτού. Στην Μπουλουτού οι άνθρωποι θα μπορούσαν να περπατήσουν μέσα από τα δέντρα, τα σπίτια και από αλλά φυσικά αντικείμενα χωρίς οποιαδήποτε αντίσταση. Οι Μαοροί της Νέας Ζηλανδίας μιλούν ακόμα για το ότι είχαν φτάσει εκεί πριν από πολύ καιρό από ένα βυθισμένο νησί αποκαλούμενο Χαβαϊκί σε μια απέραντη ορεινή ξηρά στην άλλη πλευρά του Ωκεανού. Η ανακάλυψη του ανθρωποειδούς Hobbit Flores τον Οκτώβριο του 2004, δυο μήνες πριν το τσουνάμι και τους σεισμούς μήπως συνδέετε με τη Λεμούρια; Υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι η Λεμούρια εμφανίστηκε ξαφνικά με έναν πραγματικό πολιτισμό. Αυτό έχει ωοτοκήσει πολλές ενδιαφέρουσες θεωρίες, συμπεριλαμβανομένων των επισκέψεων από εξωγήινους που έφεραν ένα νέο είδος ανθρώπων για να αντικαταστήσουν τους αργόστροφους πρόγονούς τους. Η Λεμούρια πιστεύεται επίσης ότι δεν είναι άλλη από τον κήπο της Εδέμ, η οποία είχε μια περίπλοκη κυβέρνηση, έναν μεγάλο πολιτισμό και προηγμένη τεχνολογία. Οι ψυχικές δυνατότητές τους αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα. Η τηλεπάθεια, τα αστρικά ταξίδια και η τηλεμεταφορά αντικατέστησαν τις παραδοσιακές συσκευές επικοινωνίας. Τα ιερά σύμβολα της Μου μιλούν για την απόκρυφη προέλευση των αρχαίων και σύγχρονων θρησκειών. Όλες οι θρησκείες έχουν μια κοινή προέλευση στις ιερές εμπνευσμένες γραφές της Μου. Οι υπερήλικες σοφοί της Λεμούριας, γνωστοί ως δέκατο τρίτο σχολείο, μετακίνησαν την έδρα τους πριν τον κατακλυσμό προς το ακατοίκητο οροπέδιο της κεντρικής Ασίας, το Θιβέτ. Εδώ καθιέρωσαν σύμφωνα με τους διάφορους ισχυρισμούς μια βιβλιοθήκη και σχολή γνωστή ως μεγάλη λευκά αδελφότητα.
Οι μύθοι για την Λεμούρια λένε πως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής γνωρίζοντας τον ερχομό του κατακλυσμού δημιούργησαν υπόγειες πολιτείες όπου φύλαγαν αρχεία της ιστορίας της γης και των ανθρώπων καθώς και τις διδασκαλίες τους. Δεν ήταν οι μόνοι που το έκαναν αυτό. Όλοι οι λαοί που ζούσαν εκείνη την εποχή σε ολόκληρη την γη κάνανε ακριβώς το ίδιο. Έτσι μετά τον κατακλυσμό όσοι είχαν μπει σε αυτές τις υπόγειες εγκαταστάσεις, σώθηκαν και συνέχισαν την ζωή πάνω στην γη. Η Λεμούρια όμως, φαίνεται ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο για τους πρώτους ανθρώπους, ήταν κάποιος ειδυλλιακός παράδεισος, κατά ένα μεγάλο μέρος αγροτικός με πυκνά δάση και αφθονία λουλουδιών και οπωροφόρων δέντρων. Οι αρχές της σωστής διανομής των αγαθών, της συνεργασίας και της δημιουργικότητας παράγουν μια κοινωνία ουσιαστικά χωρίς έγκλημα, συγκρούσεις και εχθροπραξίες. Ήταν κυρίως χορτοφάγοι και έζησαν σε αρμονία με την φύση και τα άλλα πλάσματα. Είχαν ιδιαίτερα αναπτυγμένες ψυχικές και τηλεπαθητικές δυνατότητες που εφαρμόστηκαν στην καθημερινή τους ζωή. Η Λεμούρια επίσης γνωστή ως Pacifica, Mu και κατά τον Εντγκαρ Κέισι Zu ή Oz δεν είναι αυτό που φαίνεται αντίθετα για την Ατλαντίδα. Είναι σαν το πεπρωμένο της ανθρωπότητας που προβλέπεται στη σχέση της ως προς τον χρόνο. Η άνοδος και η πτώση του πολιτισμού της Λεμούριας δεν μπορούν να τεκμηριωθούν ιστορικά. Η θεωρία της χαμένες ηπείρου κρύβεται καλά πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου που υφάνθηκε με τέτοιων τρόπο ώστε να μην βρεθεί ποτέ η άκρη του. Φυσικό είναι όλα τα παραπάνω να γοητεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
