ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Loading...

Εριχ φον Ντένικεν Ο πατέρας των εξωγήινων

Οταν άρχισε να γράφει για άλλους κατοίκους του Διαστήματος ελάχιστοι είχαν καταπιαστεί με αυτό το μυστήριο... Τώρα ο ελβετός πρώην ξενοδόχος βλέπει να κυκλοφορούν πολλά αλλά νόθα παιδιά του, όπως ο «ΕΤ» ή τα «Χ-Files»  Πριν από 30 χρόνια διηύθυνε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο «πέντε αστέρων» στην καρδιά της Ελβετίας. Στα καθήκοντά του ήταν να συγχρωτίζεται με υπερχλιδάτους επιχειρηματίες και επιφανείς προσωπικότητες της υφηλίου, προσπαθώντας να κερδίσει έναν αξιόλογο επιούσιο. Οι προσωπικές φιλοδοξίες όμως του Εριχ φον Ντένικεν αποδείχθηκε ότι ουδεμία σχέση είχαν με τον μάταιο ετούτο κόσμο μας! Διότι πολύ σύντομα, βοηθούσης της Τύχης αλλά και της... εφευρετικότητας του μυαλού του, άφησε στο περιθώριο τα πέντε αστέρια και έστρεψε το βλέμμα του προς το απόλυτο Σύμπαν. Μάλιστα, ο προσωπικός του θρίαμβος είχε κατά πολύ ειδικότερο επίκεντρο: τους αμφιλεγόμενους κατοίκους του Διαστήματος...

Το 1968 πήρε την απόφαση να δημοσιεύσει τις «συνωμοτικές» θεωρίες του, υπό τον τίτλο «Τα άρματα των θεών;». Εκείνη την εποχή οι εξωγήινοι δεν είχαν αποκτήσει ιδιαίτερη δημοτικότητα, ενώ όποιος επιχειρούσε να παρουσιάσει ως δεδομένη την ύπαρξή τους πολλάκις χαρακτηριζόταν «περίεργος» ή ακόμη και «παρανοϊκός». Ο Εριχ φον Ντένικεν δεν έδειξε να παίρνει και πολύ «τοις μετρητοίς» τις απόψεις του κόσμου, ενώ, από την άλλη, κάθε φορά που σκεφτόταν ότι θα προκαλούσε τα πλήθη έφθανε σε ανυπέρβλητο όριο της ηδονής! Εξάλλου, δεν ήταν μόνο εκείνος αποδέκτης των προκλήσεων. Οι θεωρίες του, υπό μία έννοια, λειτουργούσαν ως ένα είδος προκλητικού πομπού για τους ακροατές και τους αναγνώστες του.

Στις αποσκευές του ελβετού πρώην ξενοδόχου δεν θα βρει κάποιος τις περγαμηνές-τεκμήρια ενός πλήρους επιστημονισμού. Ο Εριχ φον Ντένικεν δεν πέρασε από τα μεγάλα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, ούτε και απέκτησε ποτέ τους τίτλους που διαθέτουν οι περισσότεροι «συνάδελφοί» του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να εντρυφήσει στον κόσμο των άλιεν, και μάλιστα κατά τρόπο εντυπωσιακό και ενστικτώδη. Συγκέντρωσε τις απόψεις του στο βιβλίο του «Τα άρματα των θεών;», έβαλε και μερικούς «ανατρεπτικούς» υπότιτλους (π.χ. «Ηταν ο Θεός αστροναύτης;»), ενώ στη συνέχεια φρόντισε να εκδώσει και κάποια ακόμη βιβλία («Οι θεοί του εξώτατου Διαστήματος», «Τα θαύματα των θεών» και «Οι θεοί επιστρέφουν στην πόλη»), κατορθώνοντας να εδραιωθεί στον χώρο της αναζήτησης.

Ο Εριχ φον Ντένικεν έχει πολλάκις κατορθώσει να γίνει «το πρόσωπο της ημέρας». Αρκετά δημοφιλής πλέον, απολαμβάνει τα οφέλη της διασημότητας, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να ισχυρίζεται ότι πολλοί εμπνεύστηκαν από τα έργα του. Σύμφωνα με τον ίδιο, η σημαντικότερη «υποκλοπή» των θεωριών του παρατηρείται στον χώρο της Εβδομης Τέχνης ­ ο «Εξωγήινος ΕΤ», το «Στάργκεϊτ», η «Επαφή», ακόμη και «Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού». Και αν γίνει λόγος για τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «Χ-Files», o Εριχ φον Ντένικεν αλλάζει έκφραση: «Τι είναι αυτό; Χωρίς εμένα δεν θα υπήρχε αυτή η σειρά!».

Παρ' όλα αυτά όμως, ακόμη και ο ίδιος φαίνεται να έχει ερωτηματικά: «Αλήθεια, γνωρίζετε πόσα ερωτηματικά υπάρχουν στα "Αρματα των θεών";». Και επειδή κανένας δεν επρόκειτο ποτέ να μπει σε μια τόσο... εξεζητημένη διαδικασία καταμέτρησης, φροντίζει να δώσει ο ίδιος την απάντηση: «Υπάρχουν 238 ερωτηματικά, κύριοι...». Αξίζει όμως να δούμε τι λέει για τα... πεπραγμένα των εξωγήινων ­ αλλά και των γήινων σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αμερικανικό περιοδικό.

Το περιστατικό στο Ρόζγουελ: «Δεν μπορούσα να δεχθώ ότι αυτό το περιστατικό συνέβη. Πέρυσι όμως που βρέθηκα εκεί, έτυχε να συναντηθώ με τέσσερις πρώην στρατιωτικούς στη βάση του Ρόζγουελ, οι οποίοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος. Από αυτά που μου είπαν συμπέρανα ότι κάτι συνετρίβη εκεί πέρα, αλλά δεν υπήρξε κανένα αποδεικτικό στοιχείο: ούτε από το σκάφος ούτε από κάποιο μέλος του πληρώματος. Τα πάντα καταστράφηκαν, είτε αυτοστιγμεί είτε λίγο μετά. Αν πάλι με ρωτάτε για το αν υπάρχουν κάποια πτώματα στον Λευκό Οίκο, είμαι κατηγορηματικός: Οχι! Παρακολούθησα βεβαίως την "αυτοψία", αλλά δεν πείστηκα ότι ήταν αληθινή. Με προβλημάτισε το ότι τα πτώματα δεν είχαν αφαλό κι αυτό είναι το πιο περίεργο της υπόθεσης».

Η πεδιάδα της Νάσκα: «Κάτι είχε προσγειωθεί εκεί κατά τους αρχαίους χρόνους. Πιθανότατα ένα διαστημόπλοιο ή, τέλος πάντων, κάτι σχετικό. Επελέγη η συγκεκριμένη τοποθεσία, επειδή είναι πλούσια σε μεταλλεύματα: χρυσό, ασήμι και σίδηρο. Οι Ινδιάνοι, οι οποίοι κατοικούσαν τότε στην περιοχή, εξέλαβαν το συμβάν ως καλό οιωνό και προσπάθησαν να κατευνάσουν τους εισβολείς. Για να τους πείσουν να κατέβουν και πάλι στην περιοχή τους, κατασκεύασαν μερικά ξόανα, τα οποία έστησαν στο μέσον του κάμπου και ανέμεναν τη στιγμή κατά την οποία οι εισβολείς θα τους επισκέπτονταν. Αυτός είναι ο λόγος που συναντάμε πολλά παρόμοια κατασκευάσματα ανά τον κόσμο».

Η Ημέρα της Κρίσεως: «Δεν έχει καμία σχέση με τον Αρμαγεδδόνα ή τις υπόλοιπες βλακείες περί σφαγής και εξιλέωσης. Οι προπάτορές μας ρώτησαν τους εξωγήινους: "Πότε θα επιστρέψετε; " και πήραν την απάντηση ότι κάποτε θα ξαναγύριζαν και ότι θα έπρεπε να είναι συνεχώς σε εγρήγορση όλοι στη Γη. Ετσι παρερμηνεύθηκαν όλα και έφθασαν να γίνουν πιστευτές οι υπόλοιπες ηλιθιότητες. Η ημέρα που οι εξωγήινοι θα επιστρέψουν είναι αυτή την οποία οι περισσότεροι αποκαλούν "Ημέρα της Κρίσεως" ­ ή όπως αλλιώς ­ και αποδεικνύει ένα πράγμα: ότι αυτά τα πλάσματα υπάρχουν!».

Οι πυραμίδες: «Σαφώς θα γνωρίζετε ότι οι πυραμίδες έχουν πολλά δωμάτια και πολλά περάσματα. Και κάπου εκεί υπάρχουν τα βιβλία του Ενόχ, τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν κατασκευαστή των πυραμίδων, αλλά για μένα ήταν μάλλον ένας εξωγήινος ή, καλύτερα, το αποτέλεσμα του μισο-γήινου και μισο-εξωγήινου υβριδίου. Εγραψε περί τα 300 βιβλία, τα οποία ήθελε "να διαδοθούν στα πέρατα της Γης". Κανένα από αυτά δεν βρέθηκε ποτέ και γι' αυτό πιστεύω ότι εκεί περιέχονται οι απαντήσεις που ζητούμε».

Οι κύκλοι από σπόρους: «Τους βλέπουμε 15 χρόνια τώρα. Κάποτε εμφανίστηκαν μερικοί μαθητές και μερικά μουσικά συγκροτήματα που ισχυρίστηκαν ότι είχαν φτιάξει τους κύκλους αυτούς. Το φαινόμενο όμως ­ και πολύ περισσότερο, το παράδοξο! ­ παραμένει. Κανένας, ωστόσο, δεν ενδιαφέρεται άλλο για τους κύκλους αυτούς. Γιατί όμως εξακολουθούν να υφίστανται, αφού κανένας δεν τους φροντίζει; Κι αν καταστρέφονται κάποτε, ποιος τους ξαναφτιάχνει; Αυτό είναι, πράγματι, περίεργο!».

Οι απαγωγές των εξωγήινων: «Ακουγα για τις απαγωγές παραπάνω από 20 χρόνια και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν αληθινές. Γνώρισα όμως έναν υπότροφο του Χάρβαρντ, τον δρα Τζον Μακ, ο οποίος ασχολούνταν με τις εν λόγω απαγωγές. Αυτός είχε συνομιλήσει με ανθρώπους οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν μοσχεύματα στο σώμα τους και, κυρίως, στον εγκέφαλο και στο πέος τους. Με έπεισε λοιπόν ότι κάτι συνέβαινε. Ισως να επρόκειτο για πράξεις των εξωγήινων από τις πρόσφατες επιδρομές τους στη Γη, ίσως πάλι να υπάρχει στο μυαλό εκείνων των ανθρώπων η εικόνα κάποιας παλαιότερης επιδρομής τους, η οποία εγχαράκτηκε στη μνήμη τους και ίσως έχει απόλυτη συνάφεια με την εποχή που τα ανθρώπινα όντα σχετίστηκαν γενετικά με τα εξωγήινα. Οι άνθρωποι βεβαίως ανησυχούν πολύ, κυρίως για το αν σκοπεύουν οι εξωγήινοι να φτιάξουν ένα "ανώτερο" είδος ανθρώπινης φυλής, ακριβώς όπως ο Χίτλερ. Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψεις στις καλές προθέσεις τους, όταν ακούς πράγματα σαν κι αυτά».

Η σειρά «Χ-Files»: «Είμαι θαυμαστής της σειράς, αλλά θεωρώ όλο αυτό το "συνωμοτικό" υπονοούμενο της αμερικανικής κυβέρνησης ηλιθιότητα! Προσωπικά, ποτέ δεν υποχρεώθηκα από καμία κυβέρνηση ή μυστική υπηρεσία να παραμείνω σιωπηλός και να μην προβαίνω σε αποκαλύψεις. Θεωρώ ότι οι απαντήσεις βρίσκονται στον έξω κόσμο, είτε λαξευμένες σε αρχαϊκούς ναούς είτε σε προγονικά βιβλία, και όχι στους σκοτεινούς θαλάμους της CIA! Πάλι, ο τρόπος που μας παρουσιάζουν τα δήθεν θαλάσσια τέρατα ή το μυστήριο στο Τρίγωνο των Βερμούδων είναι ολωσδιόλου βλακώδης και φθάνω να τον μισώ! Μερικοί πιστεύουν ότι είμαι ένας ομιλητής που αναφέρεται σε μυστηριώδη συμβάντα, αλλά είμαι ένας συγγραφέας ο οποίος ασχολείται με ειδικά θέματα. Πάντως, δεν είμαι κάποιος ο οποίος καταγράφει συνωμοτικές θεωρίες. Και εκείνο το πόστερ που έχει ο Μόλντερ στον τοίχο, τι ακριβώς είναι; Περιμένει να το πιστέψω; Το βλέπω και λέω μόνος μου: "Εντάξει, φίλε. Συνέχισε..."».
Πηγή