Το DNA σε ρόλο σκληρού δίσκου
Βιολογικό… USB
Η διατήρηση των ψηφιακών δεδομένων σε βάθος χρόνου αποτελεί μια σημαντική πρόκληση για τις σύγχρονες κοινωνίες, καθώς οι σκληροί δίσκοι και τα άλλα μέσα αποθήκευσης πληροφοριών έχουν ημερομηνία λήξης και χρειάζονται συνεχή συντήρηση.
Επιστήμονες του Τμήματος Χημείας και Εφαρμοσμένων Βιοεπιστημών του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας (ΕΤΗ) της Ζυρίχης, με επικεφαλής τον δρ.Ρόμπερτ Γκρας, στράφηκαν στον κόσμο της βιολογίας για να βρουν ένα μέσο αποθήκευσης με πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα.
Ετσι, με την ίδια λογική που το DNA ενός φυσικού απολιθώματος μπορεί να αναλυθεί χιλιάδες χρόνια μετά, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα συνθετικό απολίθωμα από DNA και μέσα σε αυτό να αποθηκεύσουν δεδομένα.«Το DNA, ένα μέσο πολύ παλαιότερο από οτιδήποτε άλλο γνωρίζει η ανθρωπότητα, είναι ένα πολύ σταθερό υλικό, που μπορεί να αντέξει στη φύση ή στο περιβάλλον για πολύ καιρό» δήλωσε ο Γκρας.
Η εγγραφή
Οι ερευνητές, αφού έγραψαν τα δεδομένα στο DNA, το προφύλαξαν μέσα σε ένα συνθετικό κέλυφος από νανοσωματίδια πυριτίας, με τρόπο που θυμίζει απολιθωμένα οστά. Ήδη οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την μέθοδό τους για να αποθηκεύσουν σε DNA ένα έργο του Αρχιμήδη. Η αποκωδικοποίηση των πληροφοριών που βρίσκονται στο DNA, γίνεται με τη βοήθεια ενός ενσωματωμένου στο «απολίθωμα» μηχανισμού. Ειδικοί αλγόριθμοι διασφαλίζουν ότι η ανάκτηση των στοιχείων θα γίνει χωρίς σφάλματα.
Ο Γκρας εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η αποθήκευση της συλλογικής γνώσης της ανθρωπότητας σε συνθετικό DNA θα εξασφαλίσει το ασφαλές πέρασμα αυτών των πολύτιμων πληροφοριών στις επόμενες γενιές. Όπως είπε, «ένα κουταλάκι γεμάτο DNA θα μπορούσε να περιέχει όλες μαζί της πληροφορίες του Facebook, της Wikipedia και του Twitter. Σε αυτό το κουταλάκι έχουμε κάτι πολύ σταθερό σε πολύ μικρό χώρο και με εγγυημένη σταθερότητα για πολύ-πολύ καιρό».
