Τα Άγια Θεοφάνια και το «άνοιγμα των Ουρανών»
Σύμφωνα με την παράδοση τα μεσάνυχτα της εορτής των Αγίων Θεοφανίων “ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ»
Τί θα μπορούσε όμως να σημαίνει αυτή η τόσο αινιγματική φράση;
Είναι ελάχιστα γνωστό, ότι εκτός από τον συμβολικό και θρησκειολογικό χαρακτήρα που υποκρύπτει το “Άνοιγμα των Ουρανών» στην πραγματικότητα υποκρύπτεται ένα ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ που έχει σχέση με την κίνηση του Ηλίου μας.
Όπως γνωρίζουμε ο Ήλιος μας αποτελεί το κέντρο του Πλανητικού μας συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι Πλανήτες, εκτός από την κίνηση γύρω από τον άξονά τους, περιστρέφονται ταυτοχρόνως και γύρω από τον Ήλιο.
Ένα γεγονός όμως, που συνήθως περνάει εντελώς απαρατήρητο, είναι ότι όπως και η γη μας περιστρέφεται περί τον άξονά της εντός 24 ωρών, έτσι και ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τον άξονα περιστροφής του και μάλιστα κατά την “ορθή φορά» δηλαδή από την δύση προς την ανατολή.
Βεβαίως, η περιστροφή του Ηλίου περί τον άξονά του, είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτή από εμάς τους «κοινούς θνητούς» χωρίς την χρήση ειδικών οργάνων, διότι ο δίσκος του Ηλίου είναι τόσο φωτεινός που είναι αδύνατον να αντιληφθούμε αυτήν την περιστροφή.
Υπάρχει ωστόσο ένας σχετικά απλός τρόπος που μας επιτρέπει να αντιληφθούμε ότι ο Ήλιος μας περιστρέφεται και αυτός είναι η παρατήρηση των κηλίδων του. Το γεγονός ότι οι κηλίδες που εμφανίζονται κατά καιρούς στην επιφάνεια του Ηλίου διατηρούνται ως και 30 ημέρες, μας προσφέρει την δυνατότητα να υπολογίσουμε τόσο την φορά όσο και την ταχύτητα περιστροφής του.
Αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε λίγο ακόμα με το θέμα της περιστροφής και των κινήσεων του Ηλίου μας, δεδομένου ότι όπως θα αντιληφθούμε στην συνέχεια, οι κινήσεις αυτές σχετίζονται απολύτως με την εορτή των Αγίων Θεοφανίων στις 6 Ιανουαρίου και το «άνοιγμα των ουρανών»
Γνωρίζουμε ότι το μέγεθος του Ηλίου μας είναι πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθος της Γης, όπως επίσης και ότι η σύστασή του δεν είναι στερεή αλλά αεριώδης. Ενώ λοιπόν κατά την διάρκεια της περιστροφής της γης, όλα τα σημεία της επιφάνειάς της περιστρέφονται κατά τον ίδιο χρόνο, δεν συμβαίνει το ίδιο και στην περίπτωση της περιστροφής του Ηλίου. Αντιθέτως, στην περίπτωση της περιστροφής τηςαεριώδους επιφάνειας του Ηλίου συμβαίνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο.
Η περιοχή του Ισημερινού του Ηλίου περιστρέφεται ταχύτερα, ενώ όσο μετακινούμαστε προς τους πόλους, η ταχύτητα της περιστροφής όλο και επιβραδύνεται!
Έτσι λοιπόν ο χρόνος περιστροφής στον Ισημερινό περιορίζεται στις 25 ημέρες περίπου, ενώ κοντά στις περιοχές των πόλων πλησιάζει τις 36 ημέρες.
Επομένως, όταν αναφερόμαστε στην ταχύτητα περιστροφής του Ηλίου περί τον άξονά του, θα πρέπει να γνωρίζουμε τον ΜΕΣΟ ΟΡΟ ταχύτητας που προκύψει από την γωνία περιστροφής του Ηλίου στο πλάτος των 45 μοιρών, η οποία σύμφωνα με τους αστρονομικούς υπολογισμούς είναι περίπου 28,5 ημέρες.
Η διαπίστωση αυτή είναι άκρως σημαντική, διότι όπως είναι γνωστό τον ίδιο ακριβώς χρόνο, περίπου 28,5 ημέρες χρειάζεται και η Σελήνη για μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον άξονά της!
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τα δύο “φώτα» του Ουρανού, τα δύο βασικά Ουράνια Σώματα τα οποία είναι υπεύθυνα για την ύπαρξη της ζωής στον πλανήτη μας, ΤΟΣΟ Ο ΉΛΙΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ!
Βεβαίως, το αξιοπερίεργο είναι ότι εμείς από την γη, δεν αντιλαμβανόμαστε εύκολα αυτήν την περιστροφή, αφού αν παρατηρήσουμε δια γυμνού οφθαλμού, τόσο την Σελήνη την νύχτα, όσο και τον Ήλιο την Ημέρα, είναι αδύνατον να δούμε αυτήν την περιστροφή περί τους άξονές τους, αφού και τα δύο σώματα, το κάθε έναγια διαφορετικούς λόγους, εμφανίζεται στον ουρανό εντελώς ακίνητο.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι είναι απαραίτητη μία διεύρυνση της αντιληπτικότητάς μας, ένα “ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΝΟΥ“ μας, που θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε την πραγματικότητα όχι όπως εμφανίζεται, όχι όπως υποκειμενικά νομίζουμε εμείς ότι είναι, αλλά αντιθέτως να καταφέρουμε να κατανοήσουμε κάποιες αόρατεςκαταστάσεις, από τις οποίες συντίθεται η αντικειμενική πραγματικότητα, σαν έκφραση του Θεού.
Η ημέρα των Αγίων Θεοφανίων μας δίνει αυτήν την δυνατότητα, για έναν επιπλέον πολύ σημαντικό λόγο.
Η θέση του άξονα περιστροφής του Ηλίου ως προς την γη μας, δεν είναι κάθετος. Σχηματίζει μία γωνία η οποία ισούται με 7 μοίρες και 25 πρώτα λεπτά της μοίρας. Συνέπεια αυτής της κλίσης είναι για 6 μήνες του έτους, να είναι ορατός προς την γη μόνο ο βόρειος πόλος του άξονα περιστροφής του Ηλίου, ενώ για τους υπόλοιπους 6 μήνες να είναι ορατός προς την γη μόνο ο νότιος πόλος του.
Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι λόγω της ιδιαίτερης κατασκευής του Πλανητικού μας συστήματος, δεν μπορούμε να έχουμε μία ολοκληρωμένη θέαση των δύο πόλων του άξονα του Ηλίου, παρά μόνο 2 ημέρες τον χρόνο, που η τροχιά της γης διέρχεται από τον Ηλιακό Ισημερινό.
Μόνο όταν η Γη βρίσκεται σε τέτοια θέση της τροχιάς της, ώστε να είναι δυνατό να βλέπουμε και τους δύο πόλους του άξονα περιστροφής του Ηλίου, μόνο τότε βλέπουμε τις κηλίδες να διασχίζουν τον Ήλιο με κίνηση ευθύγραμμη.
Αυτό συμβαίνει 2 φορές κάθε έτος:
Στις 9 Ιουνίου και στις 9 Δεκεμβρίου.
Από τις 10 Δεκεμβρίου μέχρι τις 8 Ιουνίου τα τόξα που γράφουν οι κηλίδες στρέφουν τα κοίλα προς τα κάτω, προς το νότιο πόλο δηλαδή του άξονα του Ηλίου, ενώ από τις 10 Ιουνίου μέχρι της 8 Δεκεμβρίου είναι στραμμένα προς τα άνω, δηλαδή προς τον βόρειο πόλο του άξονα του Ηλίου.
Αυτό σημαίνει ότι στην πρώτη περίπτωση δεν βλέπουμε ποτέ από την Γη τον βόρειο ηλιακό πόλο, αλλά μόνο τον νότιο, ενώ στην δεύτερη περίπτωση δεν βλέπουμε ποτέ τον νότιο ηλιακό πόλο. Ανεξαρτήτως της πραγματικής κλίσεως του ηλιακού άξονα, ως προς την τροχιά της γης ως προς την εκλειπτική, εμείς από την γη βλέπουμε τον άξονα αυτόν να σχηματίζει διάφορες γωνίες με τον ορίζοντα, αναλόγως της θέσης που έχει η γη επί της τροχιάς της.
ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟ ΠΟΛΟ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ.
Μπορούμε τώρα να κατανοήσουμε ότι στις 6 Ιανουαρίου, η ημέρα των Αγίων Θεοφανίων, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΝ ΙΔΑΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ που θα μπορούσε να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο κατά τον οποίον “ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ“ και εμφανίζεται η Αγία Τριάδα.
Πηγή: «Λαϊκή Αστρονομία» Κ.Σ. Χασάπη, αστρονόμου του αστεροσκοπείου Πεντέλης Αθήνα 1957
