Επιστροφή στη δράση για το τηλεσκόπιο Κέπλερ
Το σκάφος είχε εκτελέσει με εξαιρετική επιτυχία την πρωταρχική του αποστολή που αφορούσε στον εντοπισμό πλανητών εκτός Ηλιακού Συστήματος έχοντας ανακαλύψει στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του περίπου 1.000 πλανήτες και 3.600 ακόμη πιθανούς υποψήφιους.
Το Μάιο του 2013, η NASA ανακοίνωσε το πέρας της αποστολής του εξαιτίας ανεπανόρθωτης βλάβης στο σύστημα προσανατολισμού και τοποθέτησής του. Για την ακρίβεια, το σκάφος ήταν σχεδιασμένο να χρησιμοποιεί τέσσερα γυροσκόπια για τη σταθεροποίησή του. Όταν έχασε ένα από αυτά τον Ιούλιο του 2012, τα υπόλοιπα τρία ήταν αρκετά για τον πλήρη έλεγχο του σκάφους, η απώλεια ενός ακόμη γυροσκοπίου όμως λίγους μήνες αργότερα, δεν επέτρεπε στους μηχανικούς να ελέγχουν τη συμπεριφορά του Κέπλερ με την απαιτούμενη ακρίβεια.
Έκτοτε οι επιστήμονες αναζητούσαν μια νέα αποστολή που θα ήταν σε θέσει να εκπληρώσει το Κέπλερ, με τα υπάρχοντα όργανα και τα εν ενεργεία συστήματα του. Η ιδέα στην οποία κατέληξαν, ήταν να μετακινήσουν το σκάφος σε τέτοια θέση ώστε να εκμεταλλεύονται την πίεση της ακτινοβολίας του Ήλιου, ως την τρίτη συνιστώσα μαζί με τα δύο λειτουργικά γυροσκόπια, επιτρέποντας έτσι τον έλεγχο και στους τρεις άξονες.
Κατά τη νέα περίοδο λειτουργίας του, το Κέπλερ με τις μειωμένες δυνατότητες προσανατολισμού που θα έχει, θα είναι σε θέση να παρατηρεί στόχους εντός του γαλαξιακού επιπέδου σε ένα αρκετά στενότερο πεδίο, ενώ θα περιορίζεται από την κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, σε 83 ημέρες συνεχούς παρατήρησης, καθώς από την στιγμή που ακολουθεί τη Γη στην περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο, το μισό χρόνο θα έχει τον Ήλιο πίσω του και τον υπόλοιπο χρόνο θα τον έχει εμπρός του, κάτι που θα εμποδίζει την παρατήρηση. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα ακόμη δείγμα της εφευρετικότητας και της προσαρμοστικότητας των μηχανικών της NASA που συχνά βρίσκουν ευφάνταστες λύσεις σε κάθε είδους πρόβλημα.
