Αιγιακή Τέχνη - Η Απαρχή

Πώς αρχίζει κανείς, κι άραγε υπάρχει κάποια αληθινή Πρώτη αρχή ; Βρήκαμε ειν΄αλήθεια ευρήματα πολλά σε τούτους τους αγιασμένους τόπους που κληρονομήσαμε, κι έτσι κάπως (ολότελα αυθαίρετα) δέσαμε στο καρφί την άκρη του νήματος. Μέχρι φυσικά να βρεθεί κάτι ακόμη παλαιότερο και να συνεχίσουν τα ταξίδια μας σε αχανέστερα βάθη. Το Αιγαίο ήταν ανέκαθεν και παραμένει ο καρδιακός πυρήνας, η φλέγουσα ζωή της Ελλάδας του μπλε. Ο στενός κύκλος των μικρών νησιών γύρω από τη Δήλο, το αρχιπέλαγος των καταβολών μας ήταν κι η μαμή που εκκόλαψε εκτός από ήρωες, μύθους, παραδόσεις, και μια σειρά από σκιρτήματα, από πρωτόλεια καλλιτεχνήματα. Τραγούδια, υφάσματα, τροφές πάνε κι έρχονται καραβίσια απ’ τη Φοινίκη, την Αίγυπτο, την Κύπρο, χοροί, οράματα, δειλινά της Μεσογείου. Ο Αιγαίος πολιτισμός ανθίζει την εποχή του Χαλκού (2.600 -1.100 π.Χ.) στέλνοντας τα αυθεντικά σήματα της ευαισθησίας, η γκαστριά της Τέχνης.

Οι Κροκοσυλλέκτριες”, από τα θαυμαστά ευρήματα στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης

Νησιώτες, μεταλλωρύχοι, αθλητές μαρμαρογλύπτες, ανθοσυλλέκτες, κεραμοποιοί, ναυπηγοί, αγγειοπλάστες άφησαν το στίγμα τους. Ήδη από το 3.000 π.Χ. περίπου, στη Σαντορίνη οι δομικοί τεχνίτες συσπειρώνουν τις κατοικίες ακανόνιστα τη μία πλάι στην άλλη, και το θαύμα σκάει στα μάτια μας όταν (κρυφά -στα νύχια) μπαίνουμε στις κάμαρες της καθημερινότητάς τους : Εκπληκτικές τοιχογραφίες, πλούσια θέματα, ψαράδες, φυτά, ψάρια, πουλιά σε ολόφρεσκα χρώματα διακοσμούν τις οικογενειακές τους στιγμές, τα δημόσια συγκεντρώματά τους.

Μένει κανείς άφωνος με τη νωπογραφία της εποχής, βαφή δηλαδή ενόσω ο ασβέστης είναι ακόμη υγρός, πώς στην ευχή τις είχαν στη δούλεψη αυτές τις τεχνικές ; Χρώματα, ρούχα, στολίδια, κοσμήματα, χτενίσματα αποκαλύπτονται όλα σε μια τρελή συγχορδία Τέχνης, που αν μη τι άλλο υποδηλώνει πως και προγενέστερρα, ήδη από το τέλος της Λίθινης εποχής, οι συγκινήσεις των παππούδων μας αποτυπώνονταν σε κοινή θέα. Τα πρώτα βήματα μιας κοσμογονικής αφετηρίας των ανθρώπινων εκφράσεων.

Τα μαρμάρινα ειδώλια μαγεύουν με τη γεωμετρικότητα και τη λιτή φόρμα. Πλακουτσά κορμιά, προεξέχει συνήθως η μύτη, τα άλλα χαρακτηριστικά σκαλίζονται ανάλαφρα ή καθόλου, τα πόδια ενιαία, ενώ τα χέρια δένουν κάτω από το στήθος, όταν δεν παίζουν λύρα. Μια μεγάλη γκάμα αγγείων υμνούν τη φύση, λατρεύουν τον άνθρωπο, γοητεύουν με τις συνθέσεις τους και διακινούνται στο Αιγαίο ως δείγματα κοινωνικού γοήτρου. Το πάρτυ μόλις άρχισε!

Πηγή