Η προφητεία του Ερμού Τρισμεγίστου για την πνευματική πτώση της Αιγύπτου και όλου του κόσμου

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ... Κι όμως, επειδή οι σοφοί πρέπει να γνωρίζουν από πριν τα πάντα, εσείς δεν επιτρέπεται να το αγνοείτε αυτό θα έρθει ο χρόνος όπου θα φανεί ότι... οι Αιγύπτιοι μάταια λάτρεψαν την θεότητα με ευσεβή νου και με επιμελημένη λατρεία· και ολόκληρη η ιερή λατρεία τους θα χάσει τη δραστικότητά της πέφτοντας στην απρα­ξία. Γιατί η θεότητα θα επιστρέψει από την γη στον ουρανό και θα εγκαταλείψει την Αίγυπτο και η χώρα, η οποία υπήρξε η έδρα της λατρείας, θα απομείνει έρημη από την παρουσία των Θεών. Και καθώς ξένοι θα γεμί­σουν αυτή την επαρχία και χώρα, όχι μόνο περιφρόνηση της θρησκείας, αλλά, πράγμα που είναι και πιο σκληρό, με κάτι σαν νόμο θα επιβληθεί απαγόρευση για την θεϊκή θρησκεία, την ευσέβεια και τη λατρεία με την επιβολή ποινής.

Τότε αυτή η ιερότατη γη, η έδρα των ιερών και των ναών, θα γεμίσει από τάφους και νεκρούς. Αίγυπτε, Αίγυπτε, από τη λατρεία σου θα απομείνουν μόνο μύθοι και αυτοί απίστευτοι για τους απογόνους σου· λόγια μόνο θ’ απομείνουν χαραγμένα σε πέτρες που θα αφηγούνται τις ευσεβείς πράξεις σου. Την Αίγυπτο θα κατοικήσει ο Σκύθης, ο Ινδός ή κάποιος παρόμοιος, δηλαδή βάρβαροι γείτονες. Το θείο λοιπόν αναζητά τον ουρανό και όλοι οι άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι θα πεθάνουν και έτσι η Αίγυπτος θα απομείνει έρημη από Θεούς και ανθρώπους.

Σε σένα, όμως, ιερότατε ποταμέ, απευθύνομαι και σε σένα προλέγω τα μελλούμενα· γεμάτος από το αίμα που θα ρέει θα φουσκώσεις μέχρι τις όχθες σου και τα θεϊκά σου ρεύματα όχι μόνο θα μολυνθούν από το αίμα, αλλά και θα πλημμυρίσουν, και ο αριθμός των τάφων θα είναι πολύ μεγαλύτερος από των ζωντανών· αυτός όμως που θα επιζήσει, μόνο στη γλώσσα θα αναγνωρίζεται ως Αιγύπτιος, στον τρόπο ζωής όμως θα φαίνεται ξένος.

Γιατί κλαις, Ασκληπιέ; Πολύ περισσότερα και χειρότερα από αυτά θα πάθει η ίδια η Αίγυπτος και θα βυθιστεί σε χειρότερες συμφορές, η κάποτε ιερή, που αγαπούσε πάρα πολύ το θείο, η μοναδική άξια αποικία των Θεών λόγω της λατρείας της, η δασκάλα της ιερο­σύνης και της ευσέβειας, θα γίνει το παράδειγμα της μέγιστης σκληρότητας. Και τότε από αηδία οι άνθρωποι δεν θα θεωρούν τον κόσμο αξιοθαύμαστο ούτε αξιολά­τρευτο. Αυτό στο αγαθό σύμπαν, από το οποίο τίποτα καλύτερο δεν υπήρξε ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει, το οποίο μπορεί να γίνει ορατό, θα κινδυνέψει και θα γίνει βαρύ για τους ανθρώπους και γι’ αυτό θα περιφρονηθεί και δεν θα αγαπιέται αυτός ο σύμπας κόσμος, το απαρά­μιλλο έργο του Θεού, η ένδοξη δημιουργία, η αγαθή σύνθεση με την πολύμορφη ποικιλία, το όργανο της θέλησης του Θεού ο οποίος παρέχει την εύνοιά του με αφθονία στο έργο του, η ενοποιημένη σε ένα πολύμορφη συγκέντρωση όλων αυτών που μπορούν να λατρευτούν, να επαινεθούν και να αγαπηθούν τελικά από όλους όσους βλέπουν.

Διότι το σκοτάδι θα προτιμάται από το φως και ο θάνατος θα κρίνεται ωφελιμότερος από την ζωή· κανείς δεν θα κοιτάζει ψηλά τον ουρανό· ο ευσεβής θα θεωρείται τρελλός και ο ασεβής σοφός, ο εμπαθής γενναίος και ο κακός θα θεωρείται ενάρετος. Διότι η ψυχή και όλα γύρω από αυτήν, με βάση τα οποία γεννήθηκε αθάνατη είτε τα οποία ακολουθώντας επιτυγχάνει την αθανασία, όπως σας εξήγησα, όχι μόνο θα θεωρούνται γελοία, αλλά και ματαιότητα.

Αλλά, πιστέψτε με, θα οριστεί και θανατική ποινή σε αυτόν ο οποίος θα αφιερώσει τον εαυτό του στην λατρεία τού Νου. Νέα δίκαια θα θεσπιστούν, νέοι νόμοι· τίποτα ιερό, τίποτε όσιο ούτε αντάξιο του ουρανού και των επουράνιων δεν θα ακούγεται ούτε θα πιστεύεται με τον νου. Ας είναι καταραμένος ο χωρισμός των Θεών από τους ανθρώπους· μόνον οι επιβλαβείς δαίμονες θα παραμείνουν, οι οποίοι αναμεμειγμένοι με το ανθρώπινο γένος θα καλούν καταναγκαστικά τούς δύστυχους ανθρώπους σε κάθε συμ­φορά θράσους, σε πολέμους, σε αρπαγές, σε απάτες και σε όλα όσα είναι αντίθετα στην φύση της ψυχής.

Τότε δεν θα κρατήσει την ισορροπία της η γη, ούτε η θάλασσα θα ταξιδεύεται από τους ανθρώπους, ούτε ο ουρανός από τις τροχιές των άστρων ούτε θα μείνει σταθερή στον ουρανό η τροχιά τους· κάθε θεϊκή φωνή θα σιωπά από την καταναγκαστική λογοκρισία· οι καρποί της γης θα αλλοιωθούν, ούτε η γη πλέον θα είναι γόνιμη και ο ίδιος ο αέρας θα αλλοιωθεί από μια θλιβερή νάρκωση.

Και τέτοια θα είναι η γήρανση του κόσμου· η ασέβεια, η αταξία, ο παραλογισμός κάθε αγαθού. Όταν όλα αυτά συμβούν, Ασκληπιέ, τότε εκείνος ο Κύριος και Πατέρας, ο Θεός ο κυρίαρχος και κυβερνήτης του ενός Θεού, κοιτάζοντας τα ήθη και τις ηθελημένες πράξεις, και αντιστεκόμενος με την βούλησή του, η οποία είναι η αγαθότητα του Θεού, στην αταξία και στη διαφθορά των πάντων, και διορθώνοντας το λάθος και καθαρίζοντας όλη την κακία είτε με κατακλυσμό είτε καταστρέφοντάς την με φωτιά είτε δίνοντας τέλος με αρρώστιες επιδημικές και διεσπαρμένες σε διάφορους τόπους, θα ανακαλέσει τον κόσμο στην αρχική του μορφή, ώστε και ο ίδιος ο κόσμος να φαίνεται στους ανθρώπους που τότε θα ζουν, αξιολάτρευτος και θαυμαστός και ο Θεός δημι­ουργός και αποκαταστάτης αυτού του τόσο μεγάλου έρ­γου, κι έτσι να λατρεύεται από συνεχείς ύμνους και τελετουργίες.

[ Από τα «Ερμητικά Κείμενα» τα οποία είναι γραμμένα στην Αρχαία Ελληνική. Το συγκεκριμένο πρωτότυπο σώζεται μόνο σε λατινική μετάφραση. Η απόδοση του κειμένου είναι από τις Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 1995, με ορισμένες διορθώσεις.] ΙΑΛΥΣΣΟΣ

Πηγή