Νέες προβλέψεις για Αρκτική χωρίς πάγο έως το 2058

Μετά από σειρά εκθέσεων που τοποθετούσαν την εξαφάνιση των πάγων στην Αρκτική μεταξύ 2011 και... 2098, ερευνητές από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα υποστηρίζουν ότι κρουαζιερόπλοια και δεξαμενόπλοια θα μπορούν να διαπλέουν ελεύθερα τον Αρκτικό Ωκεανό μεταξύ 2054 και 2058. Στην έκθεσή τους που δημοσιεύεται σε επιθεώρηση της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, προβλέπουν με βάση τα υπάρχοντα κλιματικά μοντέλα ότι έως το 2058 η Αρκτική θα μένει «γυμνή» από πάγο κατά το τέλος των θερινών μηνών.

Προκειμένου να προσδιορίσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια – θεωρητικά τουλάχιστον – πότε η Αρκτική θα μείνει χωρίς πάγο, οι επιστήμονες συνδύασαν δύο μεθόδους. Από 30 μοντέλα, επέλεξαν τα αποτελέσματα 9 μοντέλων που, κατά τους ίδιους, αντικατοπτρίζουν καλύτερα την απώλεια πάγου, η οποία έχει παρατηρηθεί από το 1979.

Έπειτα, χρησιμοποίησαν μια στατιστική μέθοδο για να «ζευγαρώσουν» τα αποτελέσματα αυτά με τα υπάρχοντα δεδομένα γύρω από τη κατάσταση του θαλάσσιου πάγου σήμερα και τις προβλέψεις για τη μελλοντική τήξη του. Στην προσέγγισή τους έλαβαν υπόψη ορισμένους επιπρόσθετους παράγοντες, όπως το πάχος του πάγου ή τους ρυθμούς της τήξης.

«Αυτές οι δύο τεχνικές μας δίνουν παρόμοια αποτελέσματα», δήλωσε στο NBC News ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Τζιπίνγκ Λιου από το κρατικό πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Όλμπανι. «Δηλαδή, σε ένα σενάριο υψηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, η Αρκτική θα μείνει χωρίς πάγο μεταξύ 2054 και 2058.»

Επιστήμονες προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια να προβλέψουν πότε θα λιώσουν οι πάγοι της Αρκτικής, όμως ήδη οι πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις έχουν διαψευστεί. Σύμφωνα με το Λιου, η πολυπλοκότητα της ατμόσφαιρας και των ωκεανών σε συνδυασμό με τις περιορισμένες γνώσεις της επιστημονικής κοινότητας για πολλές διεργασίες, παρατείνουν την αβεβαιότητα θέτοντας υπό αμφισβήτηση κάθε πρόβλεψη.

Για παράδειγμα, όπως εξήγησε, οι ερευνητές δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν πώς αντιδρά ο πάγος στην αυξανόμενη εισροή θερμών υδάτων από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό, καθώς δεν ξέρουν πόσο από αυτό το νερό επηρεάζει το θαλάσσιο πάγο. Επίσης δεν γνωρίζουν – και συνεπώς δεν μπορούν να λάβουν υπόψη στα μοντέλα τους – με ποιον τρόπο το ηλιακό φως διαπερνά το θαλάσσιο πάγο ή σε ποιο βαθμό οι αλλαγές που παρατηρούνται κάθε χρόνο οφείλονται στη φυσική μεταβλητότητα ή στην άνοδο των θερμοκρασιών.

«Γνωρίζουμε ότι τα κλιματικά μοντέλα δεν είναι τέλεια, όμως πρέπει να βασιστούμε σε αυτά για να κάνουμε προβλέψεις», αναγνώρισε μιλώντας στο National Geographic. «Όπως το βλέπω εγώ, το 50-70% της συρρίκνωσης του πάγου οφείλεται στην αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου, όμως και γι’ αυτό επικρατεί αβεβαιότητα.»

Πηγή