Κοιμόταν κρατώντας στην αγκαλιά της πιθήκους, έμαθε να χαϊδεύει και να παίζει με τίγρεις, έγινε φίλη με λεοπαρδάλεις και έκανε βόλτες πάνω στη ράχη ενός τεράστιου ελέφαντα, που έβλεπε σαν αδελφό της...
Η Τίπι Μπέντζαμιν Οκάντι Ντεγκρέ, είναι το πραγματικό κορίτσι «Μόγλης», που πέρασε τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής της στην Αφρική δίπλα σε άγρια ζώα. Στα 23 χρόνια της τώρα και ενώ μένει πλέον στη Γαλλία, η Τίπι θυμάται τη ζωή της στην Ναμίμπια και δίνει την ευκαιρία στους αναγνώστες να θαυμάσουν αυτή την ιδιαίτερη φιλία του ανθρώπου με τα ζώα, χάρη στο βιβλίο της «Tippi: My Book of Africa».
Με γονείς φωτογράφους της άγριας φύσης, η επαφή της με τα ζώα ήταν κάτι φυσικό
«Η καθημερινότητά της έχε να κάνει με το να προστατεύει το μπιμπερό της από τις μαϊμούδες που ήθελαν να το κλέψουν. Θα με φώναζε, δείχνοντας μου έναν ελέφαντα που έτρωγε και θα μου έλεγε να κάνουμε σιγά για να μην τον τρομάξουμε. Ήταν σαν να είχε στη διάθεσή της τη μεγαλύτερη παιδική χαρά. Ζούσαμε σε σκηνή, στην άγρια φύση. Ξυπνούσε με τον ήλιο να λάμπει και είχε πάντα δίπλα τους γονείς της» δήλωσε στην Daily Mail η μητέρα της, Σιλβί Ρομπέρ.
Όσο για την επαφή της μικρής Τίπι με τα ζώα, «ήταν πάντα καλή με αυτά. Τους μιλούσε με τα μάτια και την καρδιά» συμπλήρωσε η φωτογράφος.
Η σχέση της, μάλιστα, με τους ελέφαντες ήταν ξεχωριστή, καθώς απευθυνόταν σε εκίνους όπως θα έκανε με τους γονείς της. «Δεν αντιλαμβανόταν τη διαφορά του μεγέθους ανάμεσα στην ίδια και τον Αμπου τον ελέφαντα. Του μιλούσε όπως μιλούσε σε εμένα. Γι' αυτό την έλεγαν “το μικρό κορίτσι που μιλάει στους ελέφαντες”» είπε.
Όπως κάθε μητέρα βέβαια, ανησυχούσε για την στενή επαφή της κόρης της με τα άγρια ζώα, γι' αυτό το λόγο δεν την άφηνε στιγμή από τα μάτια της.
Παρόλα αυτά δεν είχε σημειωθεί κανένα ατύχημα, εκτός από τις τετραπέρατες και πονηρές σουρικάτες που την δάγκωσαν παιχνιδιάρικα στη μύτη και από έναν ζηλιάρη μπαμπουίνο που της τράβηξε τα μαλλιά.
Όταν δέκα χρόνια αργότερα η μικρή Τίπι έφυγε από την Αφρική με την οικογένειά της, ένιωθε πολύ έντονα την απουσία των ζώων και, καθώς στο διαμέρισμα που έμεναν, δεν υπήρχε χώρος για κατοικίδια, αποφάσισαν να αποκτήσουν ένα παπαγαλάκι, το οποίο δεν αποχωριζόταν στιγμή.
Τώρα στα 23 της μοιράζεται αυτές τις μοναδικές αναμνήσεις της με τον κόσμο και όπως λέει η μητέρα της «είναι σαν την ιστορία του Μόγλη, μόνο εκείνη της Τίπι είναι αληθινή».
Με «αδελφό» έναν ελέφαντα και «καλύτερη φίλη» μια λεοπάρδαλη, η ανάγνωση του βιβλίου φαντάζει τουλάχιστον συναρπαστική...
