Αγία Κόρη Πιερίας: Η χαμένη κιβωτός των μυστικών

Παρόλα αυτά όμως η κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδας έχει μπολιαστεί με την Ορθοδοξία, και όπως αποδεικνύεται οι μνήμες του λαού έχουν επηρεάσει καταλυτικά τα μυστήρια της Ορθοδοξίας... Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκκλησία της «Αγίας Κόρης» που βρίσκεται στον Όλυμπο στο χωριό Βροντού της Πιερίας, όπου έχει ανακαλυφθεί το αρχαιότερο ιερό της θεάς Δήμητρας. Η εκκλησία, η ονομασία της, η τοποθεσία που είναι χτισμένη, ο μαρμάρινος διάκοσμος της, η πηγή που υπάρχει στην εκκλησία, το όνομα του χωριού κοντά στο οποίο βρίσκεται, μαρτυρούν μία ισχυρή - αν μη τι άλλο- αρχαιοελληνική επιρροή. Όλες οι ενδείξεις μαρτυρούν ότι υπάρχει άμεση σχέση, ανάμεσα στην «Αγία κόρη» και την θεά Περσεφόνη Κόρη της Δήμητρας, πρωταγωνίστριες στον μύθο των Ελευσίνιων μυστήριων.

Η Αγία κόρη δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως Αγία από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, και δεν υπάρχει ιστορικά κάποια περιγραφή του βίου της (ως Αγίας), παρόλα αυτά τελείται κανονικά η λειτουργία στην εκκλησία από τον ιερωμένο του χωριού Βροντού, και μάλιστα λέγεται ότι είναι θαυματουργή. Ο θρύλος λέει ότι η Αγία κόρη ήταν ένα εκπληκτικής ομορφιάς κορίτσι που έζησε κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ο Τούρκος Αγάς την ήθελε για γυναίκα του, και η ίδια για να το σωθεί κατέφυγε στον Όλυμπο Κάποια στιγμή καταδιωκόμενη από τους Τούρκους φτάνει σε ένα σημείο όπου υπήρχε ένας τεράστιος βράχος.

Την στιγμή που οι στρατιώτες προσπαθούν να την συλλάβουν ως εκ θαύματος ανοίγει μια είσοδος στον βράχο, και φαίνεται μία σπηλιά, όπου και μπαίνει η κόρη, ενώ ο βράχος αυτόματα ξανασφραγίζει γλιτώνοντας την κόρη από τους διώκτες της. Από μόνος του ο θρύλος είναι σαφώς επηρεασμένος από τον μύθο της Περσεφόνης και την απαγωγή της από τον Πλούτωνα παρά την θέληση της στον κάτω κόσμο.

Το εκκλησάκι είναι απομονωμένο από το χωρίο, κατά τον ίδιο τρόπο που ήταν και τα ιερά της Δήμητρας, καθώς επίσης στην εκκλησία υπάρχει μία πηγή που λέγεται ότι το νερό είναι ιερό και θαυματουργό, όπως συνέβαινε σε πολλά αρχαία ιερά κυρίως της Δήμητρας. Στο εσωτερικό της εκκλησίας υπάρχει ένα δένδρο το όποίο όταν η εκκλησία κατασκευαζόταν δεν πειράχτηκε ούτε καλύφθηκε, και όπως φαίνεται η εκκλησία χτίστηκε γύρω από το δένδρο με προσοχή. Τα δένδρα στην αρχαιότητα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα αρχαία ιερά , ας μη ξεχνάμε επίσης το «δένδρο της γνώσης» κοινό σε όλες τις μυθολογίες.

Στα δέντρα που υπάρχουν γύρω από την εκκλησία υπάρχει το έθιμο οι πιστοί να κρεμάνε σαν τάματα ρούχα και παπούτσια, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες εκκλησίες. Όπως παραδέχεται και ο ιερωμένος που λειτουργεί στην εκκλησία, η συνήθεια αυτή δεν αποτελεί πρακτική της επίσημης εκκλησίας αλλά, είναι ένα τοπικό έθιμο. Η ημέρα εορτής της εκκλησίας είναι η πρώτη Μαΐου, η ημέρα της γιορτής της άνοιξης και των λουλουδιών. Για τους αρχαίους έλληνες η άνοιξη και η εφορία της φύσης συμβολιζόταν με τη επιστροφή της Περσεφόνης στην μητέρα της μετά την αναγκαστική παραμονή της του ενός τρίτου του έτους με τον σύζυγο της στον κάτω κόσμο. Υπάρχει και δεύτερη ημέρα εορτής την ημέρα του Αγίου πνεύματος, μία μέρα μετά το «ψυχοσάββατο».

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι νεκροί ονομάζονταν από τους Αθηναίους «Δημήτριοι». Σύμφωνα με την παράδοση το Πάσχα μαζί με την ανάσταση του Χριστού, έρχονται στην Γη και οι ψυχές των πεθαμένων, και κατόπιν με την Πεντηκοστή οι ψυχές , όπως ακριβώς συνέβαινε και με την Περσεφόνη πρέπει να γυρίσουν στον κάτω κόσμο. Σήμερα η Αγία Κόρη που βρίσκεται στις παρυφές του Ολύμπου, αποτελεί άμεσο συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το παρόν, και αποδεικνύει πέρα από όποιους θρησκευτικούς ή άλλους φανατισμούς την δυναμική της αρχαιοελληνικής παράδοσης….

Πηγή