Η υπόθεση Bob Lazar (1989) τεχνολογία απο αλλο κοσμο - Το τρίτο μέρος

Ο Lazar αισθάνθηκε ένα δυσοίωνο, εξωπραγματικό συναίσθημα όταν του επέτρεψαν να πρωτομπεί μέσα στο σκάφος, ένα συναίσθημα ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, γιατί έδειχνε τόσο απίστευτα εξωγήινο που τίποτε ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια δεν έμοιαζε...
γνώριμο και οικείο - ακόμα και το γεγονός ότι έπρεπε να είναι σκυφτός τον έκανε να καταλάβει ότι δεν είχε φτιαχτεί για ανθρώπους...

Δεν υπάρχουν γωνίες 90 μοιρών στο εσωτερικό του και όλα μοιάζουν ομαλά στρογγυλεμένα. 

Εντύπωση προκαλεί επίσης ο εσωτερικός χώρος που είναι υπέρμετρα άδειος και το γεγονός ότι είναι όλο μεταλλικό, χωρίς συγκολλήσεις, χωρίς καθόλου χρώμα που να ξεχωρίζει, όλο στην ίδια ατσαλένια απόχρωση σαν κάποιο γιγάντιο ατσάλινο κατασκεύασμα, που έμοιζε να ήταν χυτευτό σε καλούπι με έγχυση.

Τίποτα στο μέσα στο σκάφος δεν είναι τυχαίο ή πλεονασμός και όπως συνειδητοποίησε ο Lazar όλα τα μέρη είναι αλληλένδετα και αποτελούν ένα αρμονικό και ενιαίο λειτουργικό σύνολο. 

Όλα μέσα στο σκάφος μοιάζουν απόλυτα απλά σε σύγκριση με τα οικεία ανθρώπινα κατασκευάσματα, χωρίς κουμπιά, χωρίς ενδεικτικά όργανα, και ενώ παράγονται τεράστια ποσά ενέργειας δεν υπάρχουν ενσύρματες συνδέσεις. 

Το μεσαίο επίπεδο του δίσκου περιέχει τα καθίσματα, τα οποία είναι πολύ μικρά και πολύ χαμηλά στο δάπεδο για να είναι λειτουργικά για ενήλικα ανθρώπινα όντα.

Οι τοίχοι στο μεσαίο επίπεδο είναι όλοι χωρισμένοι με αψίδες.

Κάποια στιγμή, όταν ο εξωγήϊνος δίσκος ήταν ενεργοποιημένος, κάποια από τις αψίδες αυτές έγινε διαφανής και μπορούσε κάποιος να δει την περιοχή έξω από αυτήν σαν να ήταν παράθυρο αυτή η αψίδα.

Τότε μια μορφή γραφής που δεν έμοιαζε με οποιοδήποτε γνωστό αλφάβητο ή επιστημονικά ή μαθηματικά σύμβολα άρχισε να εμφανίζεται στην μιά άκρη της διαφανούς αψίδας.

Ο Lazar δεν είχε ποτέ πρόσβαση στο ανώτερο επίπεδο του δίσκου και έτσι δεν είναι γνωστό τι ρόλο παίζουν τα τετράγωνα "παράθυρα" ή "φινιστρίνια".

Σίγουρα πάντως δεν είναι φινιστρίνια. 

Ίσως είναι κάποιας μορφής αισθητήρες που έχουν σχέση με την πλοήγηση του σκάφους.

Το εξωτικό προωστικό σύστημα του σκάφους

Το προωστικό σύστημα του σκάφους αντλεί ενέργεια από έναν αντιδραστήρα ύλης - αντιύλης. Στον δίσκο όπου μπήκε ο Bob Lazar, ο αντιδραστήρας ήταν σφαιρικός στο μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ.

Το πάνω μισό ήταν ορατό στο μέσο του δαπέδου.

Το καύσιμο του αντιδραστήρα είναι το στοιχείο με ατομικό αριθμό 115, ununpentium που είναι άγνωστο στην γη. 

Στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων, το στοιχείο ununpentium, ένα υπερ-βαρύ μέταλλο, θα ήταν καταχωρημένο ως UUP. Έχει σημείο τήξης 1.740 βαθμούς Κελσίου.

Η συμβατική φυσική προβλέπει θεωρητικά την ύπαρξη μιας "νησίδας σταθερότητας" όπου λόγω της γεωμετρικής κατανομής των πρωτονίων και των νετρονίων τους, κάποιοι υπερ-βαρείς πυρήνες μπορεί να είναι σταθεροί.

Ο ρόλος του στοιχείου 115 σαν καύσιμο του δίσκου είναι διπλός. Παράγει το αρχικό κύμα βαρύτητας Α λόγω της μοριακής κατασκευής του και επίσης παράγει την ενέργεια που είναι απαραίτητη για την ενίσχυση αυτού του αρχικού κύματος βαρύτητας, μέσω μιας αντίδρασης εξουδετέρωσης ύλης και αντιύλης .

Επομένως είναι φανερό ότι ο ρόλος του στοιχείου 115 είναι απλά αναντικατάστατος στο προωστικό σύστημα του δίσκου και τελικά η αποκάλυψη αυτού του ρόλου ήταν η βασική συνεισφορά του Lazar στην ανάκτηση της εξωγήινης τεχνολογίας στην μυστική τοποθεσία S4. 

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Lazar ήταν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να υποκατασταθεί με τα γνωστά γήινα υλικά αυτό το στοιχείο που δεν συναντάται πουθενά πάνω στην γη και επομένως να αντιγραφούν με γήινα υλικά τα τεχνολογικά επιτεύγματα αυτού του σκάφους.
Lazar: 

"Ήταν φανταστικά εξελιγμένο, αλλά όταν βασικά κατανοείς τι συμβαίνει, ειδικά με τον αντιδραστήρα, όλα αυτά τα πράγματα... ακόμα και σήμερα... βλέπεις την επιστημονική φαντασία... τον Πόλεμο των Άστρων... ακτίνες θανάτου και πιστόλια λέϊζερ και όλα αυτά... αυτή η τεχνολογία δεν είναι τόσο μακριά, το κύριο πράγμα σε όλα αυτά τα είδη όπλων της εξωτικής τεχνολογίας της επιστημονικής φαντασίας και όλων αυτών που βλέπουμε είναι η ενέργεια... πραγματικά... αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχουν ακτινοπίστολα χειρός... και τέτοιου είδους πράγματα... γιατί δεν έχεις 10 μεγαβάτ διαθέσιμα μέσα στο χέρι σου και δεν υπάρχει τρόπος να τα έχεις. 

Δεν παίζει ρόλο πόσο μη αποδοτική είναι η συσκευή... εάν έχεις την ενέργεια, μπορείς να τα ξεπεράσεις όλα αυτά."

"Γι'αυτό όλα έχουν να κάνουν με τον αντιδραστήρα... πως μπορεί να παράγεται τέτοια ισχύς εκεί... αφού αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργούσε ο αντιδραστήρας... ότι είναι εξαιρετικά εξελιγμένη τεχνολογία, βέβαια, είναι ίσως ανέφικτη από εμάς αλλά μπορώ ήδη να την καταλάβω και σχεδόν μπορώ να οραματιστώ ότι κάποια μέρα ίσως την αντιγράψω..."

Το καύσιμο, δηλαδή το στοιχείο 115 με ειδική μορφή τριγωνικής σφήνας, μόλις μπαίνει μέσα στο πάνω μέρος του αντιδραστήρα τον ενεργοποιεί άμεσα και αυτόματα. 

Μια ελάχιστη ποσότητα καυσίμου (223 gr) επαρκεί για αρκετές δεκαετίες λειτουργίας του αντιδραστήρα και εκλύει μέσω της αντίδρασης εξουδετέρωσης ύλης-αντιύλης τεράστια ποσά ενέργειας.

Όταν το στοιχείο 115 βομβαρδίζεται με πρωτόνια μέσα στον αντιδραστήρα που επιταχύνονται από ένα είδος επιταχυντή τύπου κύκλοτρον μέσα στην τετράγωνη πλάκα στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα, μεταστοιχειώνεται σε στοιχείο 116, ένα στοιχείο που παράγει αντιύλη.

Μέσα στον αντιδραστήρα, δημιουργείται άμεσα μια αντίδραση εξουδετέρωσης ανάμεσα σε ύλη και αντιύλη και παράγεται ένα τεράστιο ποσό ενέργειας με μορφή θερμότητας. 

Ηλεκτρική ισχύς από αυτήν την θερμότητα λόγω της αντίδρασης της εξουδετέρωσης ύλης και αντιύλης, παράγεται μέσα σε θερμοηλεκτρικές γεννήτριες στερεάς κατάστασης που βρίσκονται στο κάτω μέρος του αντιδραστήρα σε μια τετράγωνη πλάκα με διαγώνιο 45cm. 

Οι γεννήτριες έχουν απόδοση ουσιαστικά 100%.

Lazar: "Αυτό έγινε όταν ο συνάδελφος μου Barry ήταν έτοιμος να ενεργοποιήσει τον αντιδραστήρα... διατηρούσε το καύσιμο σε ένα δοχείο... και το έβγαλε με μια λαβίδα... ήταν τριγωνικό σε σχήμα και έβγαλε το καπάκι από τον αντιδραστήρα και έβαλε το στοιχείο... υπάρχει ένα άλλο κάλυμμα που βγαίνει, και το έβαλε μέσα στον πυργίσκο... ξανάβαλε το κάλυμμα και το σκέπασε με το καπάκι και ο αντιδραστήρας ενεργοποιήθηκε. 

Αμέσως μόλις το έβαζες μέσα, ενεργοποιούνταν. Και ήταν η πρώτη φορά που το είδα."

"Φυσικά μου έδωσε μια εξήγηση... έτσι λειτουργεί... αυτό είναι το καύσιμο, απ' όσο ξέρουμε, και... είχαν πολύ περισσότερο καύσιμο από εκείνη την ποσότητα... εάν ήταν σε ένα από τα σκάφη ή αλλού δεν ξέρω, αλλά είχαν πολύ περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο για να λειτουργήσει το σκάφος. Ενδιαφερόταν πολύ να υποκαταστήσουν με κάτι, εάν ήταν δυνατόν, αυτό το καύσιμο. Όχι μόνο να μάθουν πως λειτουργούσε ο αντιδραστήρας... αλλά να τον αντιγράψουν με γήινα υλικά. Ήθελαν κάτι απλό... ουσιαστικά φτιαγμένο με υλικά που είχαν."

"Οταν ενεργοποίησε τον αντιδραστήρα μου είπε, ακούμπησέ τον. 

Και αισθανόσουν... είναι περίπου σαν να είχες δύο μαγνήτες στο χέρι σου, αλλά χωρίς καθόλου μέταλλο... αισθανόσουν μια απωστική δύναμη... καθώς πλησίαζες το χέρι σου πιό κοντά σε αυτό, δεν μπορούσες να ακουμπήσεις τον μεταλλικό αντιδραστήρα... Δεν υπήρχε κανένας ήχος, πλήρης σιωπή, και δεν μπορούσες να το μετακινήσεις καθόλου... ήταν ουσιαστικά κλειδωμένο στον χρόνο και στον χώρο... ήταν απόλυτα αμετακίνητο... και μετά μπορούσες να αισθανθείς ότι το πεδίο ήταν σχεδόν ελαστικό στην κορυφή και τότε ήταν που ρίχναμε αντικείμενα επάνω εκεί και αναπηδούσαν... και έριξε μιά μπάλα του γκολφ στην κορυφή και αυτή αναπήδησε και χτύπησε ένα από τα πλακάκια της οροφής..."

Τα κύματα βαρύτητας - Οι βαρυτικοί ενισχυτές

Σύμφωνα με έγγραφα που διάβασε ο Lazar στην μυστική βάση S4, οι δίσκοι πετάνε ενισχύοντας τα κύματα βαρύτητας. Η βαρύτητα είναι στην πραγματικότητα δύο κύματα, που προσδιορίζονται ως βαρύτητα Α και βαρύτητα Β.

Η βαρύτητα Α βρίσκεται στο ατομικό επίπεδο. 

Όμως, το κύμα βαρύτητας δεν εκτείνεται πέρα από τον μοριακό δεσμό εκτός από την περίπτωση του στοιχείου 115. 

Αυτή η ελάχιστη προέκταση του κύματος στο στοιχείο 115 επιτρέπει ώστε το κύμα να μπορεί να προσπελασθεί και να ενισχυθεί. 

Η τρέχουσα ονομασία της βαρύτητας Α είναι η γνωστή ισχυρή πυρηνική δύναμη.

Το βαρυτικό κύμα που παράγεται από το στοιχείο 115 βρίσκεται μέσα στον σφαιρικό αντιδραστήρα.

Συνδεδεμένος με αυτόν τον αντιδραστήρα από το επάνω μέρος είναι ένας διαφανής κυματοδηγός (σε μορφή σωλήνα που φτάνει μέχρι την οροφή του σκάφους) ο οποίος είναι συντονισμένος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει μια εύκολη διαδρομή την οποία να ακολουθήσει το κύμα. 

Το κύμα χρειάζεται λιγότερη προσπάθεια να καταβάλλει για να ταξιδέψει προς τα πάνω κατά μήκος του κυματοδηγού από το να πάει αλλού. 

Το κωνικό κάτω μέρος του κυματοδηγού ακουμπάει το πάνω μέρος του αντιδραστήρα, ενώ το πάνω μέρος του κυματοδηγού εκτείνεται έως την οροφή.

Οι βαρυτικοί ενισχυτές είναι τρείς σωλήνες περίπου 60 εκατοστά σε διάμετρο και 120 εκατοστά σε μήκος.

Είναι τοποθετημένοι σε τριγωνικό σχηματισμό κάτω από ένα ψευδο-δάπεδο και πάνω από το χαμηλότερο μέρος του σκάφους.

Ο αντιδραστήρας είναι κεντραρισμένος ανάμεσα στους τρεις ενισχυτές γιατί το κύμα βρίσκεται επίσης στη βάση του αντδραστήρα. 

Ο αντιδραστήρας λειτουργεί σαν πομπός, παρόμοιος με ένα πηνίο Tesla, κατά το ότι κάθε ενισχυτής συντονίζεται ανεξάρτητα για να λειτουργήσει σαν ενισχυτικός δέκτης.

Το μόνο κινούμενο σημείο σε ολόκληρη την κατασκευή του δίσκου είναι η άρθρωση στο σημείο στήριξης των βαρυτικών ενισχυτών έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να κινηθούν και να κατευθύνουν το βαρυτικό κύμα προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ο καθένας από τους τρεις βαρυτικούς ενισχυτές παράγει το δικό του βαρυτικό κύμα, και ανάλογα με το πως είναι προσανατολισμένοι οι ενισχυτές, τα βαρυτικά κύματα μπορούν να εστιαστούν σε ένα σημείο ή να απλωθούν. 

Κάθε ενισχυτής μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα πάνω στην δική του άρθρωση.

Τα κύματα βαρύτητας έχουν πλάτος, μήκος κύματος και συχνότητα, όπως έχει οποιοδήποτε κύμα. 

Καθώς αυξάνεται το πλάτος, τα βαρυτικά κύματα λυγίζουν τον χώρο γύρω από τον δίσκο.

Οι δίσκοι μπορούν να ταξιδεύουν με δύο τρόπους

Όταν ταξιδεύουν με σχετικά μικρές ταχύτητες κοντά σε ένα πλανήτη, και πάλι οι δίσκοι χρησιμοποιούν την βαρύτητα, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Τώρα οι δίσκοι ισορροπούν στα κύματα βαρύτητας και "πέφτουν" προς την κατεύθυνση που θέλουν να πάνε. 

Τα βαρυτικά κύματα από τον δίσκο εναλλάσονται σε φάση με την βαρύτητα του πλανήτη.

Αν και οι δίσκοι είναι πιό ασταθείς σε αυτή την κατάσταση λειτουργίας, μπορούν όμως να πραγματοποιούν ελιγμούς που είναι πέρα από τις δυνατότητες των συμβατικών αεροσκαφών - όπως να κάνουν στροφές 90 μοιρών στιγμιαία και να επιταχύνουν εξαιρετικά γρήγορα.

Οι επιβάτες που βρίσκονται μέσα στον δίσκο δεν αντιλαμβάνονται δυνάμεις G κατά την διάρκεια αυτών των ελιγμών.

Τα κύματα βρίσκονται σε διαρκή αλλαγή φάσης, που αλλάζει τον προσανατολισμό και το επίπεδο του κύματος από 0 σε 180 μοίρες, επομένως εναλλάσσοντας την έλξη ή άπωση του κύματος.

Όταν ένας δίσκος λειτουργεί με έναν μόνο ενισχυτή, στέκεται πάνω σε ένα "έδρανο" βαρύτητας και λέγεται ότι λειτουργεί τότε σε "διαμόρφωση όμικρον".

Σε αυτήν την διαμόρφωση, οι υπόλοιποι δύο ενισχυτές είναι αποδεσμευμένοι για άλλες χρήσεις - όπως να συλλέγουν αντικείμενα.

Στην "διαμόρφωση δέλτα", οι δίσκοι λειτουργούν συγχρόνως και με τους τρεις ενισχυτές. Αυτή η διαμόρφωση χρησιμοποιείται στο διάστημα για ταξίδια μεγάλων αποστάσεων.

Στο διάστημα, ο δίσκος κλίνει με τέτοιο τρόπο ώστε οι βαρυτικοί ενισχυτές να εστιάζονται εκεί όπου κατευθύνεται ο δίσκος και το προωστικό σύστημα τίθεται σε λειτουργία ενισχύοντας τα βαρυτικά κύματα που είναι εκτός φάσεως με την βαρύτητα της γης. 

Τα ενισχυμένα κύματα βαρύτητας παραμορφώνουν τον χωρόχρονο.

Το βαρυτικό πεδίο που παράγει ο δίσκος μπορεί να παραμορφώσει τον χωρόχρονο και επομένως την απόσταση ανάμεσα στο σημείο Α που βρίσκεται αρχικά και στο σημείο Β που θέλει να πάει.

Μπορεί μετά να μετακινηθεί στο σημείο που θέλει να πάει, και μετά να σταματήσει να παράγει το βαρυτικό πεδίο - επιτρέποντας στον χωρόχρονο να επανέλθει στην φυσιολογική του μορφή.

Με δυό λόγια, ο δίσκος στρεβλώνει τον χωρόχρονο, προσκολλάται στην στρέβλωση αυτή και επαναφέρει απότομα τον χωρόχρονο στην αρχική του μορφή.

Με αυτό τον τρόπο, οι επιβάτες του δίσκου μπορούν να ταξιδέψουν τεράστιες αποστάσεις με ελάχιστη γραμμική μετακίνηση και έτσι η παραμόρφωση του χωρόχρονου μεταφράζεται σε εξαιρετικά μειωμένη απόσταση που χρειάζεται να διανυθεί για να φτάσει ο δίσκος στον τελικό προορισμό του.

Ο δίσκος παραβιάζει
το όριο της ταχύτητας του φωτός;

Το ότι η βαρύτητα παραμορφώνει ή στρεβλώνει τον χώρο είναι ήδη γνωστό στην συμβατική φυσική, σύμφωνα με την γενικά αποδεκτή και πειραματικά επιβεβαιωμένηΓενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein.

Γι' αυτό οι αστρονόμοι, σε ορισμένες θέσεις κατα την διάρκεια μιας έκλειψης, μπορούν να δουν αστέρες που είναι ακριβώς πίσω από τον ήλιο (η βαρύτητα του ηλίου προκαλεί το φως του αστέρα να λυγίσει γύρω από τον ήλιο).

Το ότι η βαρύτητα παραμορφώνει τον χρόνο είναι επίσης γνωστό. 

Για παράδειγμα, εάν εσύ και κάποιος φίλος έχετε ατομικά ρολόγια συγχρονισμένα μεταξύ τους και ο φίλος σου ανεβαίνει σε ένα βουνό ή σε ένα αεροπλάνο, τα ρολόγια θα είναι ασυγχρόνιστα όταν ο φίλος σου επιστρέψει (το ρολόι σου βρίσκεται σε ένα ισχυρότερο βαρυτικό πεδίο).

Το πείραμα Hafele-Keating: ένα τεστ για την θεωρία της σχετικότητας τον Οκτώβριο του 1971.

Οι Joseph C. Hafele και Richard E. Keating ανέβασαν τέσσερα ατομικά ρολόγια καισίου σε αεροσκάφη και πέταξαν δυο φορές γύρω από την υδρόγειο, πρώτα προς ανατολάς και μετά προς δυσμάς, και μετά σύγκριναν τα ρολόγια με τα αντίστοιχα στο Ναυτικό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ. 

Υπήρχε όντως διαφορά.

Η ταχύτητα v ορίζεται σαν η απόσταση s δια του χρόνου t μέσα στον οποίο διανύθηκε η απόσταση αυτή.

Εφόσον οι δίσκοι λειτουργούν στρεβλώνοντας τον ίδιο τον χώρο και τον ίδιο τον χρόνο ένας πιο πολύπλοκος τύπος από τον v=s/t χρειάζεται για να περιγράψει αυτό που συμβαίνει.

Δεν είναι ακριβές ότι οι δίσκοι παραβιάζουν την περίφημη αρχή του Einstein ότι τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός. 

Είναι πιό ακριβές να πούμε ότι οι δίσκοι παρακάμπτουν αυτήν την αρχή τελείως.

Ο Einstein πέθανε προσπαθώντας να καταλάβει την βαρύτητα.

Σύμφωνα με τον Lazar, η βαρύτητα διαδίδεται στιγμιαία. Η βαρύτητα είναι στην πραγματικότητα δύο κύματα, που προσδιορίζονται ως βαρύτητα Α και βαρύτητα Β. 

Η βαρύτητα Α βρίσκεται στο ατομικό επίπεδο (είναι η ισχυρή πυρηνική δύναμη), ενώ η βαρύτητα Β είναι η μακροσκοπική βαρύτητα που ξέρουμε.

Ζήτα Reticuli (Ζήτα Δικτύου)
Το αστρικό σύστημα των εξωγήινων

Σύμφωνα με τα έγγραφα που έδωσαν στον Lazar να μελετήσει στην βάση S4 για να τον μυήσουν σταδιακά στο πως ακριβώς έχει η κατάσταση, οι εξωγήινοι έχει προσδιορισθεί ότι προέρχονται από το ζ2 Reticuli, το δεύτερο αστέρι ενός διπλού συστήματος αστέρων στον αστερισμό Reticulum (Το Δίχτυ) που είναι ορατός μόνο από το νότιο ημισφαίριο της γης.

Και οι δύο αστέρες του συστήματος έχουν παρόμοια με του Ηλίου φυσικά χαρακτηριστικά και έχουν σχεδόν ταυτόσημη αστρική κατάταξη με τον Ήλιο, ενώ βρίσκονται σε σχετικά πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, περίπου όσο 100 φορές την απόσταση Πλούτωνα-Ηλίου ή 0,08 έτη φωτός. 

Συγκριτικά η απόσταση του Ηλίου από τον Εγγύτατο του Κενταύρου - τον κοντινότερο στον Ήλιο μας αστέρα - είναι 4,2 έτη φωτός.

Ο ουρανός στον πλανήτη των εξωγήινων παρουσιάζει το εξόχως εντυπωσιακό φαινόμενο να φωτίζεται από δύο ηλιακούς δίσκους.

Ο πλανήτης από τον οποίο προέρχονται οι εξωγήινοι είναι ο τέταρτος πλανήτης του ζ2 Reticuli. Μια μέρα στον πλανήτη τους διαρκεί περίπου 90 ώρες.

Αν και η απόσταση από το ζ2 Reticuli έως την γη είναι περίπου 39 έτη φωτός, οι εξωγήινοι χρειάζονται πολύ λίγο χρόνο (31 μέρες) για να την καλύψουν επειδή διαθέτουν τεχνολογία που τους επιτρέπει να ταξιδεύουν με μη γραμμικό τρόπο.

10.000 χρόνια εξωγήινης παρέμβασης

Οι πληροφορίες για τα εξωγήινα όντα που αναφέρονταν στα έγγραφα που μελέτησε ο Lazar, ήταν συγκλονιστικές και εάν είναι αληθινές και όχι ψέματα από το μέρος των εξωγήινων, περιγράφουν μια εφιαλτική εικόνα για την παρέμβασή τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους πάνω στην γη εδώ και 10.000 χρόνια.

Οι εξωγήινοι ισχυρίζονται ότι έχουν "διορθώσει εξωτερικά" με γενετικές παρεμβάσεις την ανθρώπινη εξέλιξη έως και 65 φορές τα τελευταία 10.000 χρόνια.

Κατά μέσο όρο μία φορά κάθε 150 χρόνια. (Αυτό παραπέμπει στην ιστορία του Starchild)

Τα ανθρώπινα όντα αναφέρονται σαν "υποδοχείς". Δυστυχώς οι εξωγήινοι μας βλέπουν απλά και μόνο σαν υποδοχείς γενετικού υλικού. Κυριολεκτικά σαν γενετικές καλλιέργειες. 

(Αυτή είναι η ερμηνεία που δίνει ο Lazar. Εναλλακτικά, η έννοια του "υποδοχέα" ίσως αναφέρεται σε κάτι πιο σύνθετο, όπως στην διαδικασία όπου ένα ανθρώπινο κέλυφος με υλική υπόσταση που ορίζεται απο συγκεκριμένο DNA υποδέχεται μια μη-σωματική "ενέργεια" χωρίς "υλική" υπόσταση, όπως θα την αντιλαμβανόμασταν εμείς, η οποία "ενέργεια" αποκτά έτσι άμεση πρόσβαση και συναρμογή στο ανθρώπινο επίπεδο πραγματικότητας)

Υπήρχε ένα μεγάλο πλήθος τρομακτικών πληροφοριών για μεθόδους γενετικού ανασυνδυασμού του DNA, και για όπλα με χρήση ιών. 

Εικάζεται ότι οι ιοί χρησιμοποιήθηκαν για να επανακατευθύνουν γενετικά την εξέλιξη μας εφόσον οι ιοί είναι ο μοναδικός οργανισμός που θα μπορούσε να προσκολληθεί στον άνθρωπο και να μεταφέρει ένα νέο γενετικό κώδικα.

Σύμφωνα με τους εξωγήινους οι θρησκείες μας δόθηκαν σε μας έτσι ώστε, όπως ισχυρίζονται οι εξωγήινοι "να αποτρέψουν τους υποδοχείς από το να αυτοκαταστραφούν". 

Υπήρχαν διάφορες αναφορές στα θρησκευτικά δόγματα που υπάρχουν σήμερα.

Οι Reticulans ασκούν μια μορφή διανοητικού ελέγχου πάνω στους ανθρώπους. 

Αυτή η μορφή ελέγχου είναι ευκολότερο να ξεκινήσει όταν ο άνθρωπος είναι ήσυχος και ήρεμος και κατά προτίμηση κατά την διάρκεια του ύπνου. 

Διεγερμένες διανοητικές καταστάσεις αποδείχτηκε ότι δεν είναι πρόσφορες σε αυτή την μορφή ελέγχου.

Οι "Γκρίζοι"

Οι εξωγήινοι που περιγράφει ο Bob Lazar είναι ο πιό συνηθισμένος τύπος που συναντάται στην πλειονότητα της πληθώρας των αναφορών για κοντινές συναντήσεις και απαγωγές ανθρώπων, και ακρωτηριασμούς ζώων απο εξωγήινα όντα.

Είναι μικρόσωμα όντα με υπερβολικά μεγάλο κεφάλι και διαστάσεις μικρού παιδιού, χέρια με περίεργα μακριά δάκτυλα και με μία χαρακτηριστική γκρίζα απόχρωση στο δέρμα απ' όπου προέκυψε και η ονομασία που είναι περισσότερο γνωστοί: οι "Γκρίζοι" (The "Greys").

Το χαρακτηριστικό που κυριαρχεί στο πρόσωπο τους και που τονίζεται ιδιαίτερα από όλους όσους υποχρεώθηκαν να έρθουν σε επαφή μαζί τους είναι τα τεράστια, διαπεραστικά κατάμαυρα μάτια τους με το αμυγδαλωτό σχήμα, που καθηλώνουν ασκώντας έντονη υπνωτική επίδραση και μεταφέρουν τηλεπαθητικά εντολές ή μυνήματα.

Ανησυχητικά συμπεράσματα...

Ο καθηγητής Ted Loder του Πανεπιστημίου του New Hampshire αναφέρει ότι το βομβαρδιστικό B-2 τεχνολογίας stealth, πιθανόν να είναι αποδέκτης τεχνολογιών που προέκυψαν από διαδικασίες αντίστροφης μηχανικής σε εξωγήινα σκάφη, επειδή υπάρχουν αποδείξεις οτι το σκάφος "υποβοηθείται με σύστημα αντιβαρύτητας" χρησιμοποιώντας αντιβαρυτικό προωστικό σύστημα που μερικοί πιστεύουν ότι προήλθε από ανακτηθέντα UFO σε συνδυασμό με ανθρώπινη επιστημονική έρευνα.

Astra - TR-3B - Ιπτάμενο Τρίγωνο: Το άκρως απόρρητο σκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που λειτουργεί με προωστικό σύστημα αντιβαρυτικής τεχνολογίας και έχει παρατηρηθεί από πολλούς μάρτυρες σε εμφανίσεις σε πολλά μέρη της υδρογείου.

Η Περιοχή 51 σε νυχτερινή λήψη

Από τα λεγόμενα του Bob Lazar, αλλά και από πάμπολλες άλλες συγκλίνουσες πληροφορίες και ενδείξεις προκύπτει ότι υπήρξε (και υπάρχει;) κάποιου είδους "συνεργασία" αυτών των όντων με άκρως απόρρητες και μυστικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ (και ίσως και αλλού) που φαίνονται να είναι πρόθυμες να ανταλλάξουν τα μυστικά των εξαιρετικά προηγμένων εξωγήινων τεχνολογιών με παραχωρήσεις και δευκολύνσεις που ίσως αποβούν καθοριστικές και μοιραίες για το μέλλον του ανθρώπινου γένους...Lazar:

"Λέω την αλήθεια. 

Προσπάθησα να το αποδείξω. 

Αυτό που γίνεται εκεί μπορεί να είναι το πιο σημαντικό γεγονός της Ιστορίας. 

Μιλάμε για επαφή, φυσική επαφή και αποδείξεις από έναν άλλο πλανήτη, ένα άλλο σύστημα, μια άλλη διάνοια. 

Αυτό πρέπει να είναι το πιό μεγάλο γεγονός στην Ιστορία."