Διατροφή αθλητών στην αρχαία Ελλάδα
Το ρόλο του διατροφολόγου έπαιζαν οι προπονητές των αθλητών. Το πρωινό τους ονομαζόταν ‘’άριστον’’ και περιείχε το διάσημο ΄΄Κυκέων΄΄ένα παρασκεύασμα που ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν, κριθάρι με νερό κι αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα, υδρόμελο ενώ σε κάποιες περιοχές πρόσθεταν και τριμμένο κατσικίσιο τυρί.
Το μείγμα αυτό ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στους παλαιστές. Οι ημεροδρόμοι έτρωγαν χυλό από μπιζέλια κι είχαν πάντα μαζί τους ξηρούς καρπούς και σύκα. Το μεσημεριανό ονομαζόταν ‘’εσπέρισμα’’ που περιελάμβανε πίττες φτιαγμένες με αλεύρι από όλυρα ( ζεια) με κατσικίσιο τυρί και μέλι που τη συνόδευαν πάντα με νερωμένο κρασί.
Το κυρίως γεύμα ήταν το ‘’δείπνο’ το οποίο είχε κρέας, ψάρια, ελιές, όσπρια κυρίως φακές, φασόλια, ρεβίθια, λούπινα, κουκιά πάντα με άφθονο ελαιόλαδο και παξιμάδια από κριθάρι. Γενικά το κριθάρι και τα παράγωγα του ήταν ευρέως διαδεδομένα . Οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους Έλληνες κριθαροφάγους!
Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας έτρωγαν κρεμμύδια και σκόρδα με αποτέλεσμα η αναπνοή του αθλητή να είναι χαρακτηριστική και να ξεχωρίζει κάτι που έκανε πολλούς κωμικογράφους της εποχής να το αναφέρουν στα έργα τους. Οι Σπαρτιάτες έτρωγαν το Μέλανα ζωμό που αποτελείτο από χοιρινό κρέας, αλάτι, ξύδι και αίμα. Σίγουρα δεν ήταν τυχαίο ότι οι Σπαρτιάτες είχαν τους περισσότερους Ολυμπιονίκες.
Η ενεργειακή μπάρα των αθλητών ονομαζόταν σήσαμις κι ήταν φτιαγμένη από μέλι και σουσάμι, κάτι σαν το σημερινό παστέλι. Όλες οι τροφές που κατανάλωναν δεν είχαν υποστεί καμμία επεξεργασία όπως συμβαίνει σήμερα, ήταν στη φυσική τους μορφή ενώ οι περισσότερες ήταν και δική τους καλλιέργειας.
Πηγή: ΄Άδακρυς Μάχη΄΄ιστορικό μυθιστόρημα
